به نام خدا
- عنوان رشته معارف اسلامی و فرهنگ و ارتباطات است. آیا ما درصدد پژوهش و فعالیت در حوزه‌های گسترده فرهنگ و ارتباطات هستیم یا در این میان به دنبال هدف خاصی می‌گردیم؟
نظرات من نه به عنوان نظرات دانشکده بلکه به عنوان فردی که در این مسیر سلوک کرده است خواهد بود.
در این باره یک نگاه اینست که ما بر همه‌ی مسائل دین، فرهنگ و ارتباطات احاطه یافته‌ایم و می خواهیم روی فصل مشترک این سه حوزه کار کنیم. در چنین رویکردی رشته ای تخصصی و بسیار کوچک خواهیم داشت. در این نگاه ما به بخشی از دین که از طریق ارتباطات وارد جامعه و فرهنگ شده است، نگاه می کنیم. این مسئله به عنوان یک آرمان نه به عنوان راهی برای ورود به رشته مطرح است. همین تفاوت دیدگاه باعث مشکل با انجمن علمی نیز شده است.
ما زمانی می توانیم در این فصل مشترک فعال شویم که حیطه‌های فعالیت خود را در دین،فرهنگ و ارتباطات شناخته باشیم. مثلا در این نگاه می توانیم راجع به تفریحات سالم در این رشته کار کنیم و در نگاه اخص بر روی بازی‌های رایانه ای دینی .
اما نگاه دوم اینست که ورودمان اجتماع باشد و خروجی به صورت اشتراک. در چنین حالتی از کل شروع خواهیم کرد و به آن اشتراک خواهیم رسید.
من طرفدار دسته اجتماعی‌ها هستم یعنی اجتماع در شروع و اشتراک پس از آن. در دیدگاه اشتراکی شما جامعه شناسی یاد نگرفته اید بلکه جامعه شناسی دینی یاد گرفته اید و کسی که تجربه عام نداشته باشد در خاص هم کم خواهد آورد.
- یعنی در واقع دانشکده باید به دنبال این باشد که عام آموزش بدهد نه یک تخصص مشخص را؟
در آموزش دانشکده سه نوع درس وجود دارد.
1. حیطه نظری رشته:در این بخش ما هیچ دخالتی در تالیف مواد آموزشی نداشته ایم چون هنوز کیفیت مطلوب را در تهیه ی آن‌ها بدست نیاورده بودیم. از این رو بهتر است که کتاب‌های عمومی و به قول برخی «کفریات» را ارائه کنیم و مرزهای رشته را بشناسیم.
2. دروس تلفیقی:در این حیطه آن مقداری که در زمینه محتوا تولید شده است به عنوان دروس رشته قرار داده شده است.دروسی مانند «ارتباطات در فرهنگ و تمدن اسلامی» یا « تبلیغ»
3. دروس مهارتی

- آقای دکتر آشنا، مسیری که تبیین کردید از اجتماع به اشتراک است. حال چه حوزه‌ها‌یی در آن اشتراک به عنوان اولویت وجود دارد؟
اولویت با مجموعه دروسی است که در رأس هرم دروس تلفیقی « دین، فرهنگ و ارتباطات » وجود دارد.
آن فصل مشترک جای ابداعات و ابتکارات است. انتظار این نیست که دانشجو در روانشناسی یا جامعه شناسی ابداع داشته باشد اما انتظار داریم در ارتباطات اسلامی در برابر دیگران حرفی برای گفتن داشته باشند.