موفقیت ها در برگزاری دوره علمی-پژوهشی دعوت

یکی دوسالی است که به همت بچه های رشته معارف اسلامی، فرهنگ و ارتباطات دانشگاه امام صادق علیه السلام به ویژه آقایان مهدی یوسفی و محسن بدره، در تابستان یک دوره علمی - پژوهشی یک هفته ای با عنوان دعوت برگزار می شود. یعنی موفقیت پارسال در برگزاری سبب شد که امسال هم ثبت نام اون با استقبال گسترده ای مواجه بشه. ضمن اینکه امسال از بیرون دانشگاه هم درخواست شرکت در دوره دعوت بود. حتی تعدادی از خانمها هم درخواست دادند. یک خارجی هم از خارج کشور درخواست اطلاعاتی راجع به دوره داشت! جا داره از همکاری صادقانه بسیج دانشجویی دانشگاه امام صادق علیه السلام در برگزاری این دوره علمی تشکر کنم. پارسال بچه ها دوره را به اسم انجمن علمی برگزار کردند و امسال در پی دخالتهای ظاهرا غیرقانونی دانشکده در برگزاری همایش روز جهانی ارتباطات، بچه ها به اسم سمن جدیدی (کانون ارتباط پژوهان جوان) برگزار می کنند تا مستقلا مثل پارسال همه تصمیم گیری ها (و نه فقط اجرا) با خودشان باشد و زحماتی که می کشند با تصمیم ناگهانی دانشکده نابود نشود. امسال دوره همکاران بیرون دانشگاهی هم دارد: بنیاد فرهنگی مولانا (پروفسور سید حمید مولانا) و موسسه مطالعات و توسعه رسانه ها.

(مکان و زمان: دانشگاه امام صادق علیه السلام، دهم تا شانزدهم مرداد 1388.)

آدرس وبلاگ دوره: http://davat2.blogfa.com/

موضوع دوره علمی و پژوهشی دعوت

موضوع دوره دعوت مباحث نظری و بنیادین دانش ارتباطات است. در دومین دوره (امسال) این موضوع با حضور آیت الله مصباح و استاد دینانی (استاد فلسفه) شکل جدی تری به خود می گیرد. (سایر اساتید سخنران: پروفسور سید حمید مولانا، حجت الاسلام سید مهدی میرباقری، دکتر غلامحسین ابراهیمی دینانی، دکتر فواد ایزدی، دکتر سعید زیباکلام، دکتر ابراهیم فیاض، دکتر حسن عباسی، دکتر غلامحسین آذری)

فلسفه رسانه، فلسفه ارتباطات، بحثهای نظری دانش ارتباطات، مبانی ارتباطات اسلامی و موضوعات مشابه مسلما جایی بهتر از دانشگاه امام صادق علیه السلام پیدا نخواهند کرد. جایگاه پیدایش و رشد و توسعه این مباحث دانشگاه امام صادق علیه السلام است. چرایش برای آنانی که نمی دانند بماند برای بعد!

دوره دعوت دلخواه من

 اما به نظر من، دوره دعوت نباید خیلی به سمت مباحث نظری و فلسفی دانش ارتباطات برود. (دوره دعوت به معنای دوره علمی - پژوهشی بچه های فرهنگ و ارتباطات دانشگاه امام صادق علیه السلام) دوره دعوت باید کاربردی تر، عملی تر، اجرایی، با نگاه سیاستگذرانه ای تر، برگزار شود. ما عمدتا دانشجوی کارشناسی و نهایتا دانشجوی کارشناسی ارشد هستیم. ما باید به کاربرد دانش در جامعه بیندیشیم. ما باید کاملا ناظر به بیرون باشیم. بحثهایی چون فلسفه ارتباطات به نظر می رسد که مناسب دوره های خاص دکتری باشد تا دوره دور هم جمع شدنی های تابستان (و تعطیلات و فراغتهای) بچه های ارتباطات. به همین دلایل، موضوع دوره دعوت باید جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی به معنای اعم آن باشد که مباحث کاربردی دانش ارتباطات را که همه اش کاربردی است را پوشش دهد. رشته ما فرهنگ  و ارتباطات است و ما صرفا مطالعات کتابخانه ای نیستیم که دور خودمان و پشت میز بنشینیم و پژوهش کنیم. ما فرهنگ و ارتباطیم و روش پژوهش میدانی آموخته ایم، رشته ما فرهنگ است و تو جامعه، بین مردم است. تو کتابها دنبال چه می گردیم؟ ما باید به دنبال واقعیتهای فرهنگ تو جامعه باشیم. جامعه مون را ببینیم.

چرا فرهنگی و چرا انقلاب اسلامی؟

چرا جبهه فرهنگی که مشخص است، اقتصاد و سیاست و ... متولی خودش را دارد، (بچه های اقتصاد بسیج دوره نفت و گاز مصباح را برگزار می کنند، دوره های جریان شناسی سیاسی و غیره برگزار می شود، آنچه متولی ندارد، فرهنگ است که به تعبیر آقا باید از آن رفع مظلومیت کنیم. ما که رشته مان فرهنگ و ارتباطات است، باید رفع مظلومیت کنیم. جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی. چرایی انقلاب اسلامی هم مشخص است؛ ما دانشگاه امام صادق علیه السلام هستیم و فلسفه وجودی مان همین انقلاب است که برایش تئوری بسازیم و مشکلات برایش به وجود نیاوریم! و حل مساله کنیم.

البته منظورم از جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی، تنها حامیان و مدافعان انقلاب نیستند، بلکه بی تفاوتها، مخالفان و معاندان نیز باید بررسی شوند.

مثالهایی از موضوع جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی برای دوره دعوت

اگه بخواهم مصداقی اشاره کنم که منظورم چیه باید بگم: مثلا یه دوره می تونه یکی از شهرستانها مثل مشهد برگزار بشه و مثلا مسجد حاج آقا صرافان فلکه برق (که کارهای فرهنگی قشنگی صورت گرفته: دور مسجد پر کتابه، گروههای مباحثاتی، ازدواج دانش آموزی!، گروههای کوهنوردی، حضور بچه های ریزه میزه صف اول نماز و ...و کلی مورد دیگه که می شه مطالعه کرد. چه اتفاقی افتاده یه مسجد اینقدر شلوغه و موفقه؟ بررسی تجربیات عملی نمونه های موفق)، مدرسه حاج آقا نظافت (تدریس کاربردی دروس عربی و قرآن و ...)، حیدر رحیم پور ازغدی (زندگی یک فرد، تجربیات و فعالیتهایش مطمئنا نمونه خوبی برای مطالعه است)، سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری مشهد، گروه نرم افزاری آرمان و جاهای دیگر.

در همین تهران که نمونه ها فراوان است: همشهری جوان (یک نشریه زرد مذهبی موفق!)، شهروند امروز!، حاج آقا قرائتی و مرکز درسهای از قرآن و فعالیتهای تبلیغی ایشون، دفترهای مختلف سوره مهر، معاونت هنری بنیاد حفظ آثار و نشر ارزشهای دفاع مقدس، حوزه هنری سازمان تبلیغات، مدرسه عالی شهید مطهری، گردانندگان صفحات نسل سوم روزنامه جام جم (که الان نیست ولی زمان خودش خیلی برای جوانان خواندنی بود.)، رادیو معارف قم!، تشکل دانشجویی x   که یک سری از برنامه ها مثلا اردوهای جهادی، کار هنری، و ... انجام می دهد، گروه نرم افزاری y  که در کار تولید انیمیشنهای راهنمایی رانندگی است، مجمع وبلاگ نویسان مسلمان و ...

با ذکر این نمونه ها فکر کنم بهتر تونسته باشم بگم منظورم چیه. ما باید ببینیم فرهنگ مملکت ما چه طوری است؟ سازمانها و نهادهای دولتی چه کرده اند؟ نمونه های مردمی چه کرده اند؟ گیر کار آنها کجاست؟ تجربه ها و موفقیتها چه بوده است؟ احیانا ما نیز نکته های درسی مان را کاربردشان را ببینیم، ضعف و قوتشان راببینیم، این نکات را به فعالان عرصه فرهنگ مملکت منتقل کنیم و مطالبه گری کنیم. علمی - پژوهشی ما بچه های فرهنگ و ارتباطات باید این باشد: پژوهش در میدان و مشاهده با بررسی موردی اونا. واقعیت بیرون را ببینیم، جنبه های کاربردی درسها را هم بهتر متوجه می شویم. یه هفته که دور هم جمع می شویم، تعدادی از این نمونه ها رو بررسی کنیم. در یک تعداد جلسه چند ساعته و یا یک بازدید ساده، حجم عظیمی از تجربیات جبهه فرهنگی را به دست می آوریم که در کتابها نیست. البته ما وجود دوره هایی برای مباحث نظری رشته، اعم از فلسفه ارتباطات، اسلام و ارتباطات و ... را نفی نمی کنیم. تنها آنها را یکی از انواع مواردی که می توان مطالعه کرد، می دانیم.

الگوی موفقی از برگزاری دوره مشابهی (البته بدون وجه علمی) توسط فرهنگی بسیج دانشگاه در دوران مدیریت توانمند آقای سعید خورشیدی در مشهد برگزار شده است. آن دوره با کمی وجه علمی تر، الگوی پیشنهادی من برای دوره دعوت است.