تحریم کالهای اسرائیلی یکی از سرفصلهایی است که در مبارزه مردمی مسلمانان جهان با اسرائیل کم و بیش دنبال می شود. در کشور ما ورود کالای اسرائیلی ممنوعیت قانونی دارد و کالاهایی که با بارکد تولیدی اسرائیل باشند، امکان حضور در بازارهای ایران ندارند. اما این همه ماجرا نیست؛ چرا که مردم و علما اعتقاد دارند خرید کالاهایی که منجر به تقویت اسرائیل شود، حرام است. بنابراین کالاهایی که به بهانه های مختلف در کشور ما حضور دارند و یا نمایندگی دارند ولی به نحوی خریداری آنها موجب تقویت اسرائیل می شود (مثلا انواع کمکهای مالی به اسرائیل، پرداخت جهت استفاده از برندها و لیسانسهای آنها و ...) این کالاها نیز مشمول تحریم هستند. (بنابراین فرقی نمی کند که شما از نمایندگی ایران که در شهر مشهد، قزوین، تهران یا جای دیگر باشد بخرید یا از خود اسرائیل. همین که همان نمایندگی برای برند و لیسانس پول به شرکتهای اسرائلیلی می دهد، اسرائیلی می شود!) شعر ذیل، بر همین مبنا سروده شده و به نماد تحریم کالهای اسرائیلی تبدیل گشته است.
من حتی یک ریال نمی‌دهم
من نسکافه نمی‌خورم!
نسکافه داغ است
داغ‌تر از آن تکه سربی که نشست توی سینه‌ی محمد
وقتی نشسته بود
در آغوش پدرش
من نسکافه نمی‌خورم!
نسکافه تلخ است
تلخ‌تر از آن روزی که پدر زینب را گرفتند
و کشان‌کشان انداختند
توی آن ماشین آهنی
که حتی پنجره هم نداشت
من نسکافه نمی‌خورم!
نسکافه سیاه است
سیاه‌تر از آن شبی که هانیه و مادربزرگش را
از خانه بیرون انداختند
و یک غول آهنی روی سقف خانه‌شان راه رفت
من نسکافه نمی‌خورم!
من افتخار می‌کنم که نسکافه نمی‌خورم
بگذار همان چهار جوان اسراییلی
بنشینند زیر سایه‌ی درخت پرتقال خانه‌ی احمد
و نسکافه بخورند
و بخندند به ریش همه‌ی شیوخ عرب
من نسکافه نمی‌خورم! من نسکافه نمی‌خرم!
من حتی یک ریال نمی‌دهم
که بشود آن تکه سرب
که بشود یک قطره بنزین برای آن ماشین آهنی
که بشود بند پوتین آن سرباز اسراییلی
من نسکافه نمی‌خورم!
و نسکافه فقط همان یک فنجان قهوه نیست
همان پیراهنی است که تو پوشیده‌ای
و من پوشیده‌ام
همان گوشی موبایلی است که تو خریدی
و برای خریدنش سیصد و پنجاه‌هزار تومان بدهکار شدی
من نسکافه نمی‌خورم!