امسال توفیق خادمی شهدا در یادمان هویزه میسر نشد؛ 

انشاءالله به زودی خادمی در آستان امام رضا؛ 

یا حتی کربلا، کاظمین، نجف، سامرا؛ 

و چه بسا سوریه و شام بلا؛

و انشاءالله بقیع و مسجد الاقصی.

آقای دکتر محبی، استاد دانشکده اقتصاد دانشگاه امام صادق علیه‌السلام هستند. از قضا، ایشان دستی در شعر هم دارند و پیش‌تر نیز در مناسب‌های گوناگون شعرهای ایشان منتشر شده است.

در مطلب قبلی، با عنوان «بهترین نوروز من» از توفیق خادمی شهدا در یادمان هویزه به همراه بانو نوشتم. 

آقای دکتر محبی، به همین مناسبت، دعای قشنگی در حق ما کردند و آن را در قالب یک رباعی زیبا درآوردند:

دعایت می کنم نوروز بعدی
شوی بین الحرم خادم به عیدی
نصیبت کربلا شه با عاروسه
به آغوشش یه نوزاد ملوسه

امسال برای خادمی، کربلای هویزه بودیم. کربلای حسین علم‌الهدی. نوروز سال بعد، چه جایی بهتر از خادمی در کربلای حسین، بین‌الحرمین؟ تازه جناب استاد به این هم اکتفا نکردند و برای بهره‌مندی از یه نوزاد ملوس هم دعا کردند. (البته دعاهای ضمنی دیگری چون زیارت کربلا و... هم در شعر مستتر است.)

من به زبان شعر که بلد نیستم جواب بدهم، اما همین جوری به سادگی وبلاگ‌نویسی خودم، از ایشان تشکر می‌کنم. صد البته که حقیر لیاقت این الطاف را ندارد. ان‌شاءالله توفیق خادمی شهدا و خادمی سیدالشهداء هم در کربلای جبهه‌های ایران و هم در کربلای حسین، نصیب همه آرزومندان شود.

مرتبط:

شعر استاد دکتر بشیر به مناسبت تاهل حقیر (+)

پی‌نوشت:

آقای دکتر محبی، که ان‌شاءالله خداوند ما و ایشان را با دوستان شهیدشان محشور کند و تداوم‌دهنده راه‌شان باشیم، یک رباعی دیگر در قسمت نظرات درج کردند که به پاس تقدیر از همه خادمان، منتشر می‌کنیم. باشد که توفیق  گدایی و خدمت در کربلای ایران به هم‌جواری آنان منجر گردد.

درویش و گدای کوی یاران بودی
هم خادم کربلای ایران بودی

یا رب نظری به سوی درویشان کن
تا لایق دیدار شهیدان بودی