قرآن

یک راه‌حل سخت

وقتی نظام فکری خراب شد، همه‌چیز به هم می‌ریزد و رفتارهای غلط، یکی پشت سر دیگری می‌آید؛ مثلاً کسی که همه‌چیزش شده است نعمت‌های دنیایی و اصلاً به امتحان بودن و ابتلاء بودن آن نگاه نمی‌کند، آن‌قدر برای دنیا تلاش خواهد کرد تا این‌که عمرش تمام می‌شود و می‌بیند همه‌اش را هدر داده است. چرا؟ به خاطر این نظام فکری باطل!

اما چرا این نظام فکری خراب را دارد؟ چون دلش پول می‌خواهد، زیاد هم می‌خواهد! و همین مال‌دوستی بسیار، او را به دنیادوستی کشانده و دنیادوستی فکر و عملش را خراب کرده است.

حالا باید چه‌کار کند؟ باید در این دنیا با انفاق و یتیم‌نوازی و کمک به مساکین، خودش را نجات می‌دهد و به امتحان بودن نعمت‌ها ایمان پیدا می‌کند یا باید منتظر روز قیامت باشد! روزی‌که زمین به‌شدت می‌لرزد و خدا و فرشتگان صف‌به‌صف می‌آیند... در آن روز دیگر اوست و جهنم؛ و دیگر تذکر فایده ندارد. آری، هرچه هست، عذاب است و بندهای قیامت... عذاب‌های سخت و بی‌مانند...

کَلاَّ إِذا دُکَّتِ الْأَرْضُ دَکًّا دَکًّا (21) وَ جاءَ رَبُّکَ وَ الْمَلَکُ صَفًّا صَفًّا (22) وَ جی‏ءَ یوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ یوْمَئِذٍ یتَذَکَّرُ الْإِنْسانُ وَ أَنَّى لَهُ الذِّکْرى‏ (23) یقُولُ یا لَیتَنی‏ قَدَّمْتُ لِحَیاتی‏ (24) فَیوْمَئِذٍ لا یعَذِّبُ عَذابَهُ أَحَدٌ (25) وَ لا یوثِقُ وَثاقَهُ أَحَدٌ (26)

سوره مبارکه فجر

نوشته: دکتر محمدحسین شاه آبادی

منتشر شده در تابلو اعلانات‌های مسجدنما و نشریه سنگر محله

یک دهه طلایی

اگر دنیا قفس است، حتماً باید پنجره‌ای رو به آسمان داشته باشد. پنجره‌ای که بتواند نسیم آسمانی‌ها و بهشتی‌ها را در دنیا بوزاند و مردم دنیا را از دنیازدگی و دنیادوستی نجات دهد.

از بین همه پنجره‌ها، «دهه طلایی حج» خوب می‌درخشد. شب‌های ده‌گانه‌ای که به صبح‌گاه عید قربان ختم می‌شود؛ و دو روز قبل از آن یعنی روز «ترویه» که حاجیان برای ورود در صحرای عرفات آب برمی‌دارند؛ و یک روز قبل از آن یعنی روز «عرفه» که در این صحرا می‌مانند و با خدای خود مناجات می‌کند؛ و نیز شب آخری که آن را به عید قربان می‌رسانند... چه دهه فوق‌العاده‌ای!

ازاین‌روست که قرآن به این روزها و شب‌ها سوگند می‌خورد تا بلکه خردمندان به خود آیند و «با سوره فجر» دست از دل‌بستگی به دنیا بشویند...

وَ الْفَجْرِ (1) وَ لَیالٍ عَشْرٍ (2) وَ الشَّفْعِ وَ الْوَتْرِ (3) وَ اللَّیْلِ إِذا یَسْرِ (4) هَلْ فی‏ ذلِکَ قَسَمٌ لِذی حِجْرٍ (5)

سوگند به سپیده­دم [صبح روز قربان] (1) و به شب‌هاى ده‌گانه باعظمت [دهه اول ماه ذی­حجه] (2) و به آن جفت و طاق [روز تَرویه و عَرَفه] (3) و به شب، آن‌گاه که در حال گذر است. (4) آیا در این‌ها که یاد شد، براى خردمندى [که حق را از باطل تشخیص دهد،] سوگندى رساست؟ (5)

نوشته: برادرم، دکتر محمدحسین شاه‌آبادی، منتشر شده در مسجدنما و سنگر محله