۲ سال پیش پدر بزرگوار شهید معزغلامی بر سر مزار فرزندش برایمان خاطره می‌گفت:
دنبال رضایت مادرش بود‌. مادرش گفت مثل شهید همدانی آخرش شهید بشو. اما حسین می‌گفت: «هرچیزی تازه‌اش خوبه. شهید هم جوونش. منم تا جوونم، باید شهید شم.»
حالا خودش هم به فرزند شهیدش پیوسته است.
#شهید_حسین_معزغلامی
شادی روحشان صلوات


www.PavaraQi.ir | @PavaraQi
تازه بمانید:
ble.ir/join/NzBiYmQwYT

یکی از اتفاقات مبارکی که به مناسبت کنگره سرداران و ده هزار [و 400] شهید استان مازندران افتاد، راه‌اندازی یک تارنمای خوش آب و رنگ با عنوان «جنگ و درنگ: سامانه جامع شهدای استان مازندران» بود.

سری به این سامانه بزنید: http://jangoderang.ir کمی صبور باشید، بالا می‌آد!

جستجوی ساده‌ای انجام دادم تا ببینم از عموی شهید من (مرتبط و مرتبط) چه چیزهایی نوشته است. روی تصویر تقه بزنید! (همان کلیک کنید سابق)

از طراحی زیبای مربوط به شهید که بگذریم، اطلاعات کم اما جالبی داشت.

دو بخش دوست‌داشتنی از وصیت‌نامه را انتخاب کرده بودند.

در قسمت توضیحات هم به فرماندهی یگان دریایی (احتمالا در لشکر پنج نصر خراسان) اشاره کردند که «فرماندهی» برایم تازگی داشت.

پیش‌تر می‌دانستم که وقتی لشکر 5 نصر خراسان احتیاج به نیرو داشت، رزمندگان فراوانی از لشکر 25 کربلای مازندران (که همیشه بیش از نیاز یک لشکر نیرو داشت) به یاری آن لشکر شتافتند که عموی من هم جزو آنان بود. درباره نحوه شهادتش هم می‌دانستم که قایق گروه سه نفره پس از انجام ماموریت در بازگشت از آب‌های جزیره مجنون به مقر نیروهای خودی، با کمین دشمن مواجه می‌شود؛ یکی از همرزمان اسیر و دیگری مجروح می‌شود. اصابت گلوله‌های دشمن بعثی به سینه و پهلوی عموی دوست‌داشتنی من، روزی‌آور شهادتش است. الحمدلله. 

در قسمت مسئولیت هم نوشته بودند: سردار! عنوانی که بعید می‌دانم در دوران دفاع مقدس، رایج بوده باشد! وقتی «حاجی» هست...

خدایا! می‌دانم شهادت در راه تو، لیاقت می‌خواهد. توفیق می‌خواهد. اما آرزو بر جوانان عیب نیست. ما را به آرزوی‌مان برسان!

نسبتا غیرمرتبط: نامه یک کم‌سواد به رئیس جمهور

شش‌ماهه بودم.
دهه 60.
سال‌های جنگ بود.
تو شهر کوچیک ما هم شهید می‌آووردن برای تشییع جنازه.
من هم می‎‌رفتم.
البته نه رو پاهای کوچووی خودم.
رو دوش یک مادر شهید.
من با شیر خشک‌های یک مادر شهید بزرگ شدم.
*****
شادی روح همه مادران شهدا، به ویژه مادر پاسدار شهید برزو درویشی، صلوات.