اربعین میری؟
اخلاق سفر در روایات:
بذل زاد (وسایلت رو به بقیه هم بده مثل ناخن گیر)
حسن خلق
مزاح (تا جایی که گناه نباشد)
 قِلَّةُ الخِلافِ (کمتر ناسازگاری کردن با همراهان: نه نیار!)
کتمان (بعد سفر، راز بقیه را افشا نکن)
کثرت ذکر الله (زیاد به یاد خدا باش)
---

متن کامل احادیث:
رسولُ اللّه ِ صلى الله علیه و آله ـ فی مُرُوَّةِ السَّفَرِ ـ : و أمّا التی فی السَّفَرِ فَبَذلُ الزادِ ، و حُسنُ الخُلقِ ، و المِزاحُ فی غیرِ المَعاصی [بحار الأنوار:76/266/2.]پیامبر خدا صلى الله علیه و آله ـ درباره جوانمردى در سفر ـ فرمود: جوانمردى در سفر عبارت است از: ۱- بخشیدن زاد و توشه [خود به همراهان مثل خوردنیها و نخ سوزن]و ۲- خوش اخلاقى و ۳- شوخى کردن ، به شرط آن که معصیت خدا نباشد.
الإمامُ علیٌّ علیه السلام : أمّا مُرُوَّةُ السَّفَرِ فَبَذلُ الزّادِ ، و قِلَّةُ الخِلافِ على مَن صَحِبَکَ ، و کَثرَةُ ذِکرِ اللّه ِ عزّ و جلّ فی کُلِّ مَصعَدٍ و مَهبِطٍ ، و نُزُولٍ و قِیامٍ و قُعودٍ .[. بحار الأنوار: 76/266/1.]امام على علیه السلام : جوانمردى (مروّت) در سفر عبارت است از : ۱- بخشیدن ره توشه [خود به همراهان مثل خوردنیها و نخ سوزن] ، ۲- کمتر ناسازگارى کردن با همسفران [نه نیاوردن. همراهی کردن با تصمیمات دیگران]، و ۳- بسیار به یاد خداوند عزّ و جلّ بودن در هر فراز و نشیب و هر فرود آمدن و برخاستن و نشستنى.
در برخی احادیث به رازداری (عیب پوشی) بعد از سفر هم توصیه شده: الإمامُ الصّادقُ علیه السلام : المُرُوَّةُ فی السَّفَرِ ... و کِتمانُکَ على القَومِ أمرَهُم بَعدَ مُفارَقَتِکَ إیّاهُم و کَثرَةُ المِزاحِ ...[مکارم الأخلاق : 1/541/1876 .]

---

#اربعین میری؟سبک #سفر کنید!

وسایل همراه:

گذرنامه (+دو نسخه رونوشت از صفحه اول)

مقدار کافی پول نقد

گوشی تلفن همراه و شارژر

چفیه بزرگ (برای بستن دور کمر- کاربرد دوم: حوله حمام)

جوراب و لباس زیر اضافه

قاشق (عراقیها بعضی غذاهای آبکی را هم بدون قاشق میخورند.)

شانه (شما که موهایتان را ماشین میکنید، از این فقره معافید!)

دو کیسه مشمع برای کفش و حمام (ترجیحاً رنگ متفاوتی مثل قرمز که بتونید از بین صدها کفش پیدا کنید)

مهر نماز

خودکار و چند برگه کوچک کاغذ
این چیزها را به صورت گروهی (اشتراکی) استفاده کنید:نخ سوزن خیاطی، ته گرد، سنجاق قفلی، ناخن گیر
بنابراین یک کیف کمری (و اگر مدت طولانیتری هستید و لباس اضافه میخواهید ببرید، یک کیف دوشی یا کوله کوچک) کفایت میکند.احتیاطاً قدری پنبه (برای تاول در کفش) و قرص لوپرامید (ضد اسهال) نبات و نعنا به صورت اشتراکی ببرید.
غرفه هلال احمر ایرانی و عراقی در مسیر هست. متناسب با وضع جسمانی خودتان برای مقابله با عرقسوز شدن و تاول تدبیر کنید. مثلاً لباس زیر را برعکس بپوشید تا دوخت درزها اذیت نکند. شاید پماد کالاندولا یا ... همراه بردید. همه چیز بخورید اما پرخوری نکنید! بسم الله هم اول هر غذا و هر کاری فراموش نشود. روزی یکی دو استکان چای حامض (ترش، لیمون) بخورید. من همیشه از کلاه لبه دار استفاده میکنم. بهترین کفش، همونیه که مدتیه ازش استفاده میکنی.
عکس صفحه اول گذرنامه که تو گوشی همراهتون هست. ترجیحاً دو نسخه چاپی از اون (در جایی غیر از داخل گذرنامه) نگهداری کنید ان شاءالله هیچ وقت تو کنسولگری یا جایی به کارتون نیاد! نقشه مسیر، ادعیه و متن زیارات و بقیه نیازهاتون رو هم تو گوشیتون ذخیره کنید یا نرم افزارش رو نصب کنید.
بعضیها یه تلفن همراه اضافی برای تحویل دادن همراه وسایل به امانتی حرم میبرند. (اینجوری وسایلتون میتونه به مدت طولانی در امانتی حرم باشه و گوشی اصلیتون همراهتون باشه.)
اگه با خانواده میرید، کالسکه یا ساکهای خرید چرخدار کارراه اندازه. گذرنامه هر کی، دست خودش بجز بچه های کوچک.
یک بسم الله بگید و صدقه بدید، ان شاءالله خدا نقصها را ببخشه و مشکلی پیش نیاد.

---
کنار قدم‌های جابر چه کتابی بخوانیم؟
تو پیاده‌روی #اربعین (و نیمه شعبان) به نظرم بهتره کتاب همراهتون نبرید!
به جاش، از مسیر استفاده کنید برای تأمل و فکر کردن. پیاده‌روی فرصت خوبی برای تعامل با دیگران و درس‌آموزی از فرهنگ اربعین است. تو راه، موقع استراحت، تو موکب‌ها ترجیحاً با عراقی‌ها حرف بزنید.
قرآن و مفاتیح معمولاً تو موکب‌ها (به ویژه ساختمانی‌ها) هست. بخونید! بهتر هم هست چند نفری با هم ادعیه و زیارات و احادیث را با هم مباحثه کنید. مثلاً همین زیارت عاشورا و زیارت اربعین را وقتی با دوستان دانشجو یا طلبه با هم صحبت می‌کنید، می‌بینید ایده‌های جدیدی به ذهن می‌رسد که قبلاً این‌طور نبود. (بد نیست یک فایل پی دی اف حدیثی مثل کتاب الدرة الباهرة همراهتان ببرید و از رو بخوانید.)در ضمن، سرگرم کتب قرآن و ادعیه بودن، اثر خوبی هم بر جوانان عراقی‌ دارد که همه‌اش سیگار می‌کشند و سرشان در فیس بوک است! بذارید تصویر خوبی از ایرانی‌ها داشته باشند و تأثیر بپذیرند.حیف است این فضا را از دست بدهید.
اگر هم اصرار بر همراه بردن کتاب دارید، کتاب‌های حاج آقای #سید_علی_اصغر_علوی را پیشنهاد می‌کنم. مثلاً شش‌جلدی باغ سیب که تو جیب هم جا می‌شود. یا تک‌جلدی «خادم ارباب کیست» یا «دعوا سر اولویت است» که این‌ کتاب‌ها بیش از هر چیز از جنس تلنگر هستند و فرصت و ایده فکر کردن به شما می‌دهند تا به بازسازی سبک زندگی بپردازید.
تو پیاده‌روی چی گوش بدهیم؟هیچی!باز هم بنا به تجربه می‌گم که تو مسیر، نگاه کردن و تأمل درباره پدیده‌ها، حرف زدن با عراقی‌ها، ایرانی‌ها، رفقای خودتون، گوش دادن به صدای طبیعت و همهمه زوار خیلی بهتر از شنیدن مداحی و کتاب صوتی‌هاست! به جای گوش دادن به مداحی، خودتون شعر بخونید، یکی روضه بخونه و...
پیشنهاد ویژه
این رو بذارید اینجا اضافه کنم.یک دعایی هست به اسم «#عالیة_المضامین» پیداکردنش تو مفاتیح خیلی سخته ولی می‌ارزه. این دعا که از اسمش هم پیداست، مضامین عالی فراوانی دارد؛ هم نیازهای دنیوی هست و هم اخروی. تازه فقط دعا نیست، زیارت‌نامه امام هست و در مشاهد همه امامان معصوم می‌شود خواندش.مهم‌تر از این‌ها اینست که با خواندنش، هرکس را که دیدید می‌توانید بگویید برای شما هم دعا کردم و نایب‌الزیاره بوده‌ام!
 

---

#اربعین میری؟چند نکته ویژه امسال
امسال بیشتر زائر باشید تا مبلغ. به جای زبان، ان‌شاءالله در عمل، مبلغ فرهنگ ایرانی اسلامی باشید.
مثل هر سال که چیزی در نقد مرجعیت و عملکرد آیت‌الله سیستانی نمیگویید، امسال حتی دنبال توجیه سیاسی صدری‌ها نباشید. بیش از «انما المومنون اخوه» «حسین یجمعنا» و «ایران و العراق لایمکن الفراق» موضع نگیرید. حتی اگر صاحب موکب علیه صدری‌ها گفت، شما چیزی نگویید. شاید یکی از طرفداران صدر پشت سر شما باشد و به همین بهانه شر به پا شود. امسال فقط بر اشتراکات تأکید کنید و از میزبانی خوب عراقیها تشکر.
مثل هر سال که با صرخی‌ها، یمانی‌ها، شیرازی‌ها و... بحث نمیکنید، امسال توجه کنید اعضای سازمان جنایتکار منافقین به زبانهای فارسی و عربی در فضای مجازی و مسیر پیاده‌روی حضور فعال دارند. بنابراین حتی با فارسی‌زبانان هم وارد بحثهای حاشیه‌ساز نشوید.
️امسال می‌گن مثلاً در سامرا لباس نظامی کامل نداشته باشید.
️اینم برای هر سال هست ولی امسال بیشتر: همسفر نظامی اگه دارید یا وقتی آشنای نظامی‌تون رو می‌بینید، با لقب نظامیش صداش نزنید! مثلاً نگید جناب سرهنگ! (مشکل حفاظتی درست میشه. شاید یه منافق اونجا متوجه بشه.)
امسال، مبیت (خانه‌های روستایی چند کیلومتر دورتر از مسیر پیاده‌روی) و مسیرهای خلوت مثل طریق العلماء یا جاهای گردشگری غیرزیارتی توصیه نمیشه. کم دشمن ندارید. پشت شاسی بلند چه کسی سوار میشوید؟ ان‌شاءالله همون‌طور که مسموم کردن شربت نذری تو همدان دروغ بود، اینجا هم دشمنان هیچ غلطی نمی‌تواند بکنند.
این تذکر هم همیشگی است که عکاسی از اماکن نظامی ممنوع است؛ فرقی نمی‌کند ارتش باشد یا گروه وابسته به صدر یا پایگاه بسیج حشد شعبی! وظیفه همان برادران حشد شعبی ایجاب میکند شما را دستگیر کنند و تحویل دهند تا بررسی شود جاسوس هستید یا نه. مورد بوده سر یه عکس یادگاری با تابلوی مقر حشد شعبی دستگیر شده و...
اربعینتان را به خاطر هیچ و پوچهای زودگذر خراب نکنید!

آقای دکتر محبی، استاد دانشکده اقتصاد دانشگاه امام صادق علیه‌السلام هستند. از قضا، ایشان دستی در شعر هم دارند و پیش‌تر نیز در مناسب‌های گوناگون شعرهای ایشان منتشر شده است.

در مطلب قبلی، با عنوان «بهترین نوروز من» از توفیق خادمی شهدا در یادمان هویزه به همراه بانو نوشتم. 

آقای دکتر محبی، به همین مناسبت، دعای قشنگی در حق ما کردند و آن را در قالب یک رباعی زیبا درآوردند:

دعایت می کنم نوروز بعدی
شوی بین الحرم خادم به عیدی
نصیبت کربلا شه با عاروسه
به آغوشش یه نوزاد ملوسه

امسال برای خادمی، کربلای هویزه بودیم. کربلای حسین علم‌الهدی. نوروز سال بعد، چه جایی بهتر از خادمی در کربلای حسین، بین‌الحرمین؟ تازه جناب استاد به این هم اکتفا نکردند و برای بهره‌مندی از یه نوزاد ملوس هم دعا کردند. (البته دعاهای ضمنی دیگری چون زیارت کربلا و... هم در شعر مستتر است.)

من به زبان شعر که بلد نیستم جواب بدهم، اما همین جوری به سادگی وبلاگ‌نویسی خودم، از ایشان تشکر می‌کنم. صد البته که حقیر لیاقت این الطاف را ندارد. ان‌شاءالله توفیق خادمی شهدا و خادمی سیدالشهداء هم در کربلای جبهه‌های ایران و هم در کربلای حسین، نصیب همه آرزومندان شود.

مرتبط:

شعر استاد دکتر بشیر به مناسبت تاهل حقیر (+)

پی‌نوشت:

آقای دکتر محبی، که ان‌شاءالله خداوند ما و ایشان را با دوستان شهیدشان محشور کند و تداوم‌دهنده راه‌شان باشیم، یک رباعی دیگر در قسمت نظرات درج کردند که به پاس تقدیر از همه خادمان، منتشر می‌کنیم. باشد که توفیق  گدایی و خدمت در کربلای ایران به هم‌جواری آنان منجر گردد.

درویش و گدای کوی یاران بودی
هم خادم کربلای ایران بودی

یا رب نظری به سوی درویشان کن
تا لایق دیدار شهیدان بودی

اگر بطلبند، دوباره عازم عراقم، کافیست عصر شود.