درنگ

واوِ مباینت!

دیگر نتوانست راحت از کنار برادرش هم بگذرد و او را کشت و به جبهه باطل پیوست. برادر و کشتن برادر؟ واوِ مباینت!

آیا فکر می‌کنید تمام شد؟ قوم بنی‌اسرائیل که قرار بود برگزیده‌ترین قوم شوند در یک صبح هفتاد پیامبر خدا را به شهادت رساندند. برگزیده‌ترین قوم و کشتن هفتاد پیامبر؟ واوِ مباینت!

آیا باز فکر می‌کنید تمام شد؟ یحییِ نبی را که گرفتند سرش را بریدند و بردند پیش یکی از فاحشه‌های شهر. سر پیغمبر خدا و فاحشه؟ واوِ مباینت!

آیا باز هم فکر می‌کنید این جنگ همیشگی تمام می‌شود؟ خیر! حضرت اباعبدالله (^ع) روزی که حرکت کرد، فرمود: ای مرد! من حق هستم و با باطل هیچ‌گاه کنار نمی‌آیم پس"من کان باذلا فینا مهجته و موطّنا علی لقاء الله نفسه فلیرحل معنا" البته فقط 72 تن همراهی‌اش کردند و کربلایی شدند ولی... مسلمانان و کشتن حسین (^ع)؟ واوِ مباینت!

باز هم کار به این‌جا ختم نشد... شهید آوینی می‌فرماید: صحرای کربلا به وسعت تاریخ است و کار به یک «یالیتنی کنت معکم» ختم نمی‌شود. جنگ حق و باطل نه تمام می‌شود و شیطان همیشه هست (گاهی هم بزرگش!). واوهایِ مباینت کم نیستند...

این داستان ادامه دارد. نوبت واوِ شماست...

 منتشر شده در تابلو اعلانات‌های مسجدنما و نشریه سنگر محله

نوشته محمدجواد سواری