امروز، روز شهادت این مرد بزرگ است.

شادی روحش صلوات!

بسته هفته 35 مسجدنما:
http://masjednama.ir/post/pack35

السلام علیک یا اباعبدالله الحسین

لرزانده غربت تو دل روزگار را

برده است داغت از دل عالم قرار را

شکر خدا به روز جزا دست ما پُر است

پر کرده ایم از غم تو کوله بار را

.........................

مراسم هفتگی هیأت میثاق با شهدا

بیان لطائف قرآنی : حجت الاسلام زندیه

سخنران: حجت الاسلام والمسلمین میرلوحی

با مداحی : برادران میثم مطیعی و ابوذر بیوکافی

زمان: یکشنبه 18 آبان ، از ساعت 19

مکان: مسجد دانشگاه امام صادق علیه السلام

--

مصطفی باباهادی نوشت:

این مطلب بخشی از کتاب «چای روضه دم» (اثر آقا سید علی اصغر آقای علوی) است که هنوز منتشر نشده است.

دیواری که روضه شنیده

علامه طباطبایی، محرم هر سال در ابتدای در حسنیه‌ای می‌ایستاد، به رسم نوکری امام حسین که دأب همیشگی علما بوده است.

سال بعد حسینیه را توسعه داده بودند. در این میان سؤال علامه جای تأمل داشت:

«از دیوارهای قبلی چیزی مانده؟!»

-بله آقاجان! بالای مجلس... قدری از دیوارهای قبلی هست که برای توسعه خراب نشده است.

-پس امسال من دیگر دم در نمی‌ایستم! کنار دیوارهای قدیمی، جای امسال من...

-چرا؟

و علامه جمله‌ای فرمودند که از یک فرد عمیق و دقیق چون ایشان، شنیدنی است: «آن دیوارهای قدیمی، بیش‌تر روضه شنیده است.»

***

حضرت علامه طباطبایی! چایی که روضه شنیده چه حکمی دارد؟

ین مطلب رو چند سال پیش برای نشریه بسیج دانشجویی (خانه ما، شماره 2) نوشتم. احتمالا دی 89. نمیدونم، اما ظاهرا تو وبلاگهام نبود. تو اون شماره، آقا مجید صادقی، پرونده‌ای کار بودند با موضوع «رخوت در دانشگاه امام صادق علیه السلام».

رخوت در عین کثرت فعالیت‌ها

تاملی در بازاندیشی تعریف مفهوم «رخوت» ناظر به دانشگاه امام صادق علیه‌السلام

آقا حمیدگل خاکم سالار

hdarvishie@gmail.com

www.PavaraQi.IR

حکومت فضای احتمالا زشت و  دل‌ناپسند رخوت بر دانشگاه ما، در نگاه اول مصادیق این چنینی دارد:

دانشجوها درس نخونن تا شب امتحان؛

اساتید با کلاسهای جبرانی، از سد سه شونزدهم رد بشن یا نشن؛

نمره ها بعد از سه چهار سال بیاد؛

انتشارات معاونت پژوهشی مثل سالهای قبل کتاب (های کمی) منتشر کنه؛

معاونت پژوهشی اینترنت و وایرلس خوابگاهها را وصل نکنه ولی مسجد و استخر و رستوران وایرلس داشته باشن؛

هفته چهاردهم، همچنان، آموزش، ناتوان از وارد کردن غیبت ها در نرم افزار باشه؛

معاونت اداری مالی هم جایی را بازسازی یا تعمیر نکنه؛

جز یه چند سال اولی کسی ورزش صبحگاهی نره؛

ترم تموم بشه، جلوی سفارت نریم؛

تعداد برنامه های فوق برنامه فرهنگی اردویی، نقد، سخنرانی و ... کم باشه؛

همین که به جای روح پرشور و بانشاط زندگی دانشجویی جوانان، روح پژمردگی، بی برگی، بی کاری، بی عاری و این حرفها باشه.

این نگاه اول بود! طبیعتا نگاه دوم  باید تیز بینی بیشتری داشته باشه و به ظواهر اینقدر توجه نکنه!

به نظر می رسد ما، اینجا، دانشگاه امام صادق علیه السلام، رخوت رو  باید یه جور دیگه تعریف کنیم. ما که دیگه نباید رخوت رو ناظر به کمیت فوق برنامه ها یا ذیل برنامه ها بدونیم! حالا غذاهای دانشگاه را خراب درست کنن! مشکلات آموزش و تعداد زیاد مربی آموزشی ها هم درست نشن. اتفاقات این طوری بیفته. مطالبه گری درون دانشگاهی و برون دانشگاهی به نزدیک صفر برسه! اینها همه چیزهای بدی هستند! اما... اما ما در مورد بد و خوب که صحبت نمی کنیم!

فکر می کنم رخوت رو باید ناظر به اهداف و ایده آلها ببینیم. حالا امسال هم اردوی یزد و اردبیل برگزار نشد. مهم این است که در جریان حرکت کلی به سمت مرجعیت علمی، دانشگاه اسلامی و مطالبات امام خامنه ای از دانشگاه حرکت کنیم. این که «غیبتها وارد سایت نشده» بد نیست، این بده که معاونت آموزشی دانشگاه اسلامی (علم آموزی مشتاقانه و مومنانه) بزرگترین دغدغه اش (بزرگترین سوالی که این روزها باید جواب بدهد!) ثبت غیبت هاست! اگه معاونت پژوهشی کتابهایی چاپ کنه که میراث ما در علوم انسانی باشه، این متناسب با هدفه. اگه این کارها رو نکنه می شه رخوت! اگه داری به سمت هدف حرکت می کنه که فعالیت است و عدم رخوت است و خوب است! اما وقتی خودمون رو با گزارش کار ها و این جور شوخی های قشنگ و با کلاس (مثل جشنواره هفته پژوهش! یا نه هیئت میثاق! یا نه کارهای دفتر اعزام و بسیج!) سرگرم می کنیم، این یعنی رخوت گرچه در عمل نماز صبحمون رو تو مسجد دانشگاه بخونیم. متاسفانه به نظر می رسد بسیاری از  دوستان و مسئولین در اوج فعالیتهایشان هم دچار رخوت هستند! رخوت در عین کثرت فعالیتها!

نمی دونم این همه از لفظ استراتژی و راهبرد سوء استفاده می کنن! خب، بیاییم راه رسیدن به هدفها را برای همه تبیین کنیم و بر همین مبنا هم نقدشان کنیم! دانشجوی عزیز ما بداند که اگر هیئت میثاق با حضور 100 هزار نفر برگزار شود و اتفاقا تمام مولفه های هئیت دانشگاه اسلامی (به مثابه الگو) را داشته باشد، گرچه به نوع خودش چیز خیلی خوبیه اما این ها همه رخوت است، بازی است، آدرس غلط است. اون کار اصلی که رو زمین مونده و باید انجام بدی را برو انجام بده. اگه آقا از تو «انگیزه ایمانی» خواسته، برو به دست بیار! یه کاریش بکن دیگه! قربون شکل ماهت!

حالا باز برو وقتت رو بذار برای جلسه پخش و نقد فیلم. البته شرکت در کلاسهای فیلمنامه نویسی و نویسندگی (هر چند سن دانشجویان دیگر مستعد یادگیری این مهارتها نیست!) خوب است اما مطالبات امام خامنه ای مهم تره! حرکت به سمت هدف باشه، در کنارش این شوخی های رومزه هم در حد عالی، در حد دانشگاه مرجعیت علمی، در حد دانشگاه اسلامی، در بالاترین سطح باشه!

به امید آن که یکایک ما و اونا (مسئولین!) طیف رخوتمان عدم رخوت باشد نه رخوت کامل! عدم رخوت هم این است که ولی معظم فقیه فرموده اند: این را ما از  دانشگاه امام صادق می خواهیم.

انگیزه ایمانی، دانشگاه اسلامی، علم آموزی مومنانه و مرجعیت علمی بخشیهایی از مطالبات امام خامنه ای از همه امام صادقی هاست. مسلما مسئولین دانشگاه و دانشجویان به تناسب خود در شتاب حرکت به سمت این اهداف نقش خاص خود را خواهند داشت. بقیه مطالبات را شما بروید پیدا کنید!

رفع توهم مقدر: ما منکر فعالیتهای دانشجویان و اساتید و ... محترم در حرکت به سمت اهداف نشدیم. ما که به شما نگفتیم دزد! نگفتیم کم فروش! چرا به خودتون شک می کنید؟ «چشم من و امر ولی؛ جان من و سید علی» هیات میثاق. شما خوبید! خواستیم صفحه پر شود و دل سردبیر شاد!

در فتح* منتشر شد:

«شُریح قاضی» هم حقوقدان بود

چند روز پیش یکی از مسئولین سطح بالای نظام، در یک نطق بسیار عجیب ادعا کرد که کربلا درس «مذاکره با دشمن» را به ما می‌آموزد. در تمام طول تاریخ، قیام عاشورا به شیعیان و آزادگان جهان درس قیام و مبارزه با ظلم در اوج تحریم و فشار و تا پای جان را می‌داد؛ اما برای اولین بار کسی پیدا شد که به جای قیام و مبارزه‌جویی از این قیام الهی، درس مذاکره گرفت! در تمام طول تاریخ تشیع، شعار «یا حسین(ع)» رمز شروع عملیات علیه ظلم و ستم محسوب می‌شد و از این پس باید با گفتن «یا حسین(ع)» سلاح‌ها را بر زمین گذاشته و مذاکره کنیم! قیام عاشورا در تمام طول تاریخ، موتور محرک قیام‌های ظلم‌ستیز و به جوش‌آورنده خون شیعیان در راستای بذل جان در مسیر آرمان‌ها محسوب می‌شده و این‌که ایشان با مغالطه به این تحریف در فهم پیام عاشورا دست زده‌اند، خیانتی تاریخی به شیعه کرده و روح قیام را در آن به قتلگاه برده است.

قطعا در کربلا گفتگوهایی رخ داده، اما اینکه آن مسئول محترم خود را در موضع امام حسین(ع) فرض کند بسیار مضحک و مایه بسی تاسف است. آقای مسئول! تمام مشکل در این جاست که شما می‌خواهید رسوایی شکست مفتضحانه در مذاکرات را به بهای تحریف قیام عاشورا توجیه کنید. تمام مشکل در این جاست که شما طرف مقابل را عمر سعد نمی‌دانید و او را فردی «مودب و باهوش» می‌شمارید. تمام مشکل شما در این‌جاست که برخلاف حسین ابن علی (ع) حاضر به فداکردن جان خویش در راه اسلام نیستید و اگر بودید در هشت سال جنگ، هشت روز سلاح به دست گرفته و با دشمن می‌جنگیدید نه اینکه در همان زمان هم گروه عقلا راه بیندازید و از پشت به رزمندگان اسلام خنجر بزنید.

داستان مذاکرات شما با غربی‌ها، نه تنها شباهتی به گفتگوی سیدالشهدا (ع) با عمر سعد ندارد، بلکه شباهتی تام به مذاکرات شریخ قاضی با ابن زیاد پیدا کرده است. به شباهت ها توجه کنید:

شریح، قاضی بود و می‌دانید که قاضی، «حقوق‌دان» است.

شریح، در کاخ ابن زیاد مشاهده کرد که هانی ابن عروه را مضروب کرده‌اند و قصد کشتن او را دارند، اما هرگز حاضر نشد محتوای جلسه خود را با مردمی که در جهت دفاع از او به میدان آمده بودند در میان بگذارد و از آنان خواست که بدون دسترسی به متن مذاکرات، به سخن او اعتماد کنند.

شریح، مومنین و متدینینی که به فرمان مسلم ابن عقیل در دفاع از هانی تجمع کرده بودند را «احمق» (= بی‌سواد) خطاب کرد.

شریح، اهل تجمل و نشست و برخاست با اشراف و ثروتمندان بود.

آقای مسئول! آیا حقیقتا بین خود و امام حسین (ع) شباهت بیشتری می‌بینید یا شریح قاضی؟! آقای رئیس! آیا بهتر نیست به جای تحریف قیام عاشورا و خیانت به تاریخ شیعه و روح قیام در قلوب شیعیان، از مَرکب تکبر و تبختر پیاده شده و اشتباهتان در مذاکره و اعتماد به شیطان بزرگ را بپذیرید؟ آیا این حکومت چند روزه دنیوی آن‌قدر در دهان شما مزه کرده که حاضرید برای نگه داشتن آن حتی به قیام اباعبدالله (ع) هم خیانت کرده و آن را تحریف کنید؟ آیا فکر نمی‌کنید تحریف پیام قیام اباعبدالله (ع) می‌تواند برای همیشه تاریخ، شیعه را زمین‌گیر و ناتوان از قیام کند؟

*نشریه فتح (روزنگارهای هیئت میثاق با شهدای بسیج دانشجویی؛ ویژه‌نامه ماه‌نامه فرهنگی سیاسی حیات) به همت بسیج دانشجویی دانشگاه امام صادق علیه السلام منتشر می‌گردد.

شب سوم، شب عجیبی بود. به ویژه برای سه خادم دوست داشتنی.

اختراع ادیسون روی دیگر خودش را نشان داد.

وضع یکی از خادمان اصلا خوب نیست. سطح هوشیاری، سه.

بیمارستان بهمن، بار دیگر یکی از عزیزان ما را در خود جای داده است. یک دانشجوی فعال، باانگیزه، با اراده، مومن، جهادی، درسخوان؛ فرشته‌ای روی زمین.

اربعین پارسال، اردوی بسیج دانشجویی یادش بخیر. فکر کنم اردوهای متعدد کوهنوردی و حضور منظمش در نماز جماعت صبح مسجد دانشگاه، او را به قله اراده و خواستن‌توانستن رسانده بود. دانشجوی سال هفتم است؛ اما با تواضع تمام به عملگی‌ترین کارها می‌پرداخت. صدای فوق العاده‌اش را دیگر نگو؛ تعقیبات نماز را تنها با صدای دلنشین او دوست داشتم. اعتکاف امسال، با همراهی او، بازی آفتابه را تمام کردیم.

خدایا! این جوانان را از انقلاب اسلامی نگیر!

به حق اصحاب عاشورایی امام حسین، این خادمان انقلاب اسلامی، این خادمان امام حسین را به ما برگردان، هر چه زودتر!

اطلاعیه هیئت میثاق برای قرائت حمد به نیت شفا و دعا (+)