ین مطلب رو چند سال پیش برای نشریه بسیج دانشجویی (خانه ما، شماره 2) نوشتم. احتمالا دی 89. نمیدونم، اما ظاهرا تو وبلاگهام نبود. تو اون شماره، آقا مجید صادقی، پرونده‌ای کار بودند با موضوع «رخوت در دانشگاه امام صادق علیه السلام».

رخوت در عین کثرت فعالیت‌ها

تاملی در بازاندیشی تعریف مفهوم «رخوت» ناظر به دانشگاه امام صادق علیه‌السلام

آقا حمیدگل خاکم سالار

hdarvishie@gmail.com

www.PavaraQi.IR

حکومت فضای احتمالا زشت و  دل‌ناپسند رخوت بر دانشگاه ما، در نگاه اول مصادیق این چنینی دارد:

دانشجوها درس نخونن تا شب امتحان؛

اساتید با کلاسهای جبرانی، از سد سه شونزدهم رد بشن یا نشن؛

نمره ها بعد از سه چهار سال بیاد؛

انتشارات معاونت پژوهشی مثل سالهای قبل کتاب (های کمی) منتشر کنه؛

معاونت پژوهشی اینترنت و وایرلس خوابگاهها را وصل نکنه ولی مسجد و استخر و رستوران وایرلس داشته باشن؛

هفته چهاردهم، همچنان، آموزش، ناتوان از وارد کردن غیبت ها در نرم افزار باشه؛

معاونت اداری مالی هم جایی را بازسازی یا تعمیر نکنه؛

جز یه چند سال اولی کسی ورزش صبحگاهی نره؛

ترم تموم بشه، جلوی سفارت نریم؛

تعداد برنامه های فوق برنامه فرهنگی اردویی، نقد، سخنرانی و ... کم باشه؛

همین که به جای روح پرشور و بانشاط زندگی دانشجویی جوانان، روح پژمردگی، بی برگی، بی کاری، بی عاری و این حرفها باشه.

این نگاه اول بود! طبیعتا نگاه دوم  باید تیز بینی بیشتری داشته باشه و به ظواهر اینقدر توجه نکنه!

به نظر می رسد ما، اینجا، دانشگاه امام صادق علیه السلام، رخوت رو  باید یه جور دیگه تعریف کنیم. ما که دیگه نباید رخوت رو ناظر به کمیت فوق برنامه ها یا ذیل برنامه ها بدونیم! حالا غذاهای دانشگاه را خراب درست کنن! مشکلات آموزش و تعداد زیاد مربی آموزشی ها هم درست نشن. اتفاقات این طوری بیفته. مطالبه گری درون دانشگاهی و برون دانشگاهی به نزدیک صفر برسه! اینها همه چیزهای بدی هستند! اما... اما ما در مورد بد و خوب که صحبت نمی کنیم!

فکر می کنم رخوت رو باید ناظر به اهداف و ایده آلها ببینیم. حالا امسال هم اردوی یزد و اردبیل برگزار نشد. مهم این است که در جریان حرکت کلی به سمت مرجعیت علمی، دانشگاه اسلامی و مطالبات امام خامنه ای از دانشگاه حرکت کنیم. این که «غیبتها وارد سایت نشده» بد نیست، این بده که معاونت آموزشی دانشگاه اسلامی (علم آموزی مشتاقانه و مومنانه) بزرگترین دغدغه اش (بزرگترین سوالی که این روزها باید جواب بدهد!) ثبت غیبت هاست! اگه معاونت پژوهشی کتابهایی چاپ کنه که میراث ما در علوم انسانی باشه، این متناسب با هدفه. اگه این کارها رو نکنه می شه رخوت! اگه داری به سمت هدف حرکت می کنه که فعالیت است و عدم رخوت است و خوب است! اما وقتی خودمون رو با گزارش کار ها و این جور شوخی های قشنگ و با کلاس (مثل جشنواره هفته پژوهش! یا نه هیئت میثاق! یا نه کارهای دفتر اعزام و بسیج!) سرگرم می کنیم، این یعنی رخوت گرچه در عمل نماز صبحمون رو تو مسجد دانشگاه بخونیم. متاسفانه به نظر می رسد بسیاری از  دوستان و مسئولین در اوج فعالیتهایشان هم دچار رخوت هستند! رخوت در عین کثرت فعالیتها!

نمی دونم این همه از لفظ استراتژی و راهبرد سوء استفاده می کنن! خب، بیاییم راه رسیدن به هدفها را برای همه تبیین کنیم و بر همین مبنا هم نقدشان کنیم! دانشجوی عزیز ما بداند که اگر هیئت میثاق با حضور 100 هزار نفر برگزار شود و اتفاقا تمام مولفه های هئیت دانشگاه اسلامی (به مثابه الگو) را داشته باشد، گرچه به نوع خودش چیز خیلی خوبیه اما این ها همه رخوت است، بازی است، آدرس غلط است. اون کار اصلی که رو زمین مونده و باید انجام بدی را برو انجام بده. اگه آقا از تو «انگیزه ایمانی» خواسته، برو به دست بیار! یه کاریش بکن دیگه! قربون شکل ماهت!

حالا باز برو وقتت رو بذار برای جلسه پخش و نقد فیلم. البته شرکت در کلاسهای فیلمنامه نویسی و نویسندگی (هر چند سن دانشجویان دیگر مستعد یادگیری این مهارتها نیست!) خوب است اما مطالبات امام خامنه ای مهم تره! حرکت به سمت هدف باشه، در کنارش این شوخی های رومزه هم در حد عالی، در حد دانشگاه مرجعیت علمی، در حد دانشگاه اسلامی، در بالاترین سطح باشه!

به امید آن که یکایک ما و اونا (مسئولین!) طیف رخوتمان عدم رخوت باشد نه رخوت کامل! عدم رخوت هم این است که ولی معظم فقیه فرموده اند: این را ما از  دانشگاه امام صادق می خواهیم.

انگیزه ایمانی، دانشگاه اسلامی، علم آموزی مومنانه و مرجعیت علمی بخشیهایی از مطالبات امام خامنه ای از همه امام صادقی هاست. مسلما مسئولین دانشگاه و دانشجویان به تناسب خود در شتاب حرکت به سمت این اهداف نقش خاص خود را خواهند داشت. بقیه مطالبات را شما بروید پیدا کنید!

رفع توهم مقدر: ما منکر فعالیتهای دانشجویان و اساتید و ... محترم در حرکت به سمت اهداف نشدیم. ما که به شما نگفتیم دزد! نگفتیم کم فروش! چرا به خودتون شک می کنید؟ «چشم من و امر ولی؛ جان من و سید علی» هیات میثاق. شما خوبید! خواستیم صفحه پر شود و دل سردبیر شاد!