سه شنبه, ۱۳ مهر ۱۳۹۵، ۰۴:۲۹ ب.ظ
فرشته‌هان! با مسجدی‌ها کار دارند.
پاتوق‌تون کجاست؟
ستاره‌های درخشان زمین برای آسمانی‌ها
گزارش ویژه
تو مسجد چه کنیم؟!
زائر خدا شویم! پایه‌اید؟
بر شما باد مسجدی شدن!
*هشدار داد: نماز همسایه مسجد جز در مسجد پذیرفته نیست...
**یکی پرسید: اى امیر مومنان! همسایه مسجد کیست؟
*فرمود: کسى که...
تجربه کنیم.
امسال توفیق خادمی شهدا در یادمان هویزه میسر نشد؛
انشاءالله به زودی خادمی در آستان امام رضا؛
یا حتی کربلا، کاظمین، نجف، سامرا؛
و چه بسا سوریه و شام بلا؛
و انشاءالله بقیع و مسجد الاقصی.
دیر یا زود، به مانند سه تیر 84 «مردی از جنس مردم» خواهد آمد و کام امت حزب الله شیرین خواهد شد.
دعا کنید با موفقیت زیارت با پای پیاده نصیب همه آرزومندان شود.
حلال کنید!
اگر بطلبند، دوباره عازم عراقم، کافیست عصر شود.
بیایید یک‌بار هم که شده به اهل کوفه حق بدهیم (البته به ناحق!) که چرا امام حسین را تنها گذاشتند؟ یک‌طرفه به قاضی نروید!
· زمانی که حضرت می‌خواهد به جنگ برود، دشمنِ کشورِ اسلامی (روم) منتظر است تا جنگ داخلی شروع شود و از این فرصت استفاده بکند...
· زمانی که حضرت می‌خواهد به جنگ برود، اگر همه زنان و سه‌ساله‌ها و شش‌ماهه‌ها را هم در نظر بگیریم، عِده‌وعُده‌شان بسیارکم است...
· زمانی که حضرت می‌خواهد به جنگ برود، ماه حرام است، یعنی جنگ ممنوع است!
· زمانی که امام به جنگ می‌رود، هر کس باید از چیزی بگذرد تا بتواند با امام باشد، یکی باید از فقاهت و درس تفسیر گفتنش بگذرد، دیگری از آبرو و بزرگی، آن یکی از مال‌ومنال خود و... مگر آسان است؟!
· و... توجیهات برای با حسین نبودن، بسیار است!
اما توجه کنیم:
"و اما من! هرگز برای امام خویش تکلیف معین نمی‌کنم. من حسین را نه‌فقط برای خلافت که برای هدایت می‌خواهم."
نوشته: محمدجواد سواری
تلخی دارو، نباید باعث شود که کنارش بگذاریم. مخصوصاً اگر بدانیم که دارو همه‌فن‌حریف است و هر دردی را بدون استثناء درمان میکند. البته که این‌گونه داروها کم هستند.
حالا اگر بیماری، بیماری روح بود چه؟ حتماً داروی پیچیده‌تری خواهد داشت. مثلاً کسی‌که دنیا را خیلی دوست دارد، یا می‌خواهد از شهوات و هوای نفسش پیروی کند، یا... این‌ها دردهای بزرگی است...
راه‌حل این است که قبل از نابود شدن نعمت‌ها، نزد خودت آن‌ها را نابود کنی؛ یعنی انگار اصلاً نداری‌شان، انگار چیزی همه آن‌ها را از بین برده است. این صحنه را باید آن‌قدر برای خودت تکرار کنی تا برایت واقعی شود:
أَکْثِرُوا ذِکْرَ الْمَوْتِ فَإِنَّهُ هَادِمُ اللَّذَّاتِ، حَائِلٌ بَینَکُمْ وَ بَینَ الشَّهَوَات
رسول خدا (صلى‌الله‌علیه‌وآله): مرگ را فراوان یاد کنید؛ زیرا که منهدم‌کننده خوشى‌ها و پرده میان شما و خواهش‌ها است.[1]
اما آیا واقعاً این دارو خیلی تلخ است؟ از مناجات اهل‌بیت برمی‌آید که خیلی هم چیز بدی نیست ... دعای کمیل خوانده‌ای؟
خرید اینترنتی: http://bookroom.ir/book/12007
به خودش که نگاه میکند، هیچ اشکالی نمی‌بیند. اما وقتی نوبت دیگران می‌شود، منتقد خیلی خوبی است. با خدا هم که اصلاً کاری ندارد! برای همین هر وقت جلوی آینه می‌رود جز «یک پارچه آقا» چیزی نمی‌بیند! آن‌وقت توجیه اشتباه‌ها آغاز می‌شود و هر روز بیشتر از قبل در خطاها و غلط‌هایش دست‌وپا می‌زند.
خیلی طول نمی‌کشد که بعد از مدتی می‌بیند رفیق گرمابه و گلستان شیطان شده است و در همه‌چیز از او کمک می‌گیرد؛ همه‌چیزی که جز طغیان و طغیان‌گری نیست... آری شیطان کمک میکند انسان را در عجله کردن به سوی طغیان و هلاکت!
مَن شَغَلَ نفسَهُ بغَیرِ نفسِهِ تَحَیَّرَ فی الظُّلُماتِ، و ارتَبَکَ فی الهَلَکاتِ، و مَدَّتْ بهِ شیاطِینُهُ فی طُغیانِهِ.
امام على (علیه‌السلام): هرکه خود را به چیزى جز [تربیت و تزکیه] نفْسِ خویش مشغول دارد، در تاریکی‌ها سرگردان می‌شود و در هلاکت‌ها دست‌وپا می‌زند و شیطان‌هایش او را در طغیانش فرومی‌برند.
خیال می‌کنید فرعون و فرعونیان از همان اول این‌قدر طغیان‌گر بوده‌اند؟
منبع حدیث: نهج البلاغه صبحی صالح، خطبه 157
نوشته: دکتر محمدحسین شاه‌آبادی
«غدیرشناسی»
