خلاصه کتاب، موضوعی بودکه قراربود تو وبلاگم زیاد باشه ولی نشد!

خلاصه ای از نکات مهم مطروحه در کتاب «پلی به سوی داستان نویسی/ داریوش عابدی/ انتشارات مدرسه» که دوستم امین اسلامی زحمت نوشتن آن را برعهده گرفت همانگونه که آن را به من معرفی کرد.

مراحل نوشتن داستان:

1.     موضوع یابی:

·         برای نوشتن داستان نخست باید موضوع آن روشن شود. (مثلا «فرار از خانه» )

·         موضوع داستان در پی اثبات یا رد عقیده و یا نظری نیست. (مثلا از موضوع «فرار از خانه» نمی فهمیم که نویسنده در پی نقد آن است یا تمجید از آن.)

·         با توجه به محیط اطراف و خاطراتمان می توانیم به موضوعهای خوبی دست یابیم.

·         از هر موضوعی باید در حد خودش انتظار رشد داشت. (آب هم نبندیم.)

·         موضوع واحد دلیل نمی شود که داستانها شبیه به هم و مشابه شوند. (همانگونه که نقاشی های با موضوع نماز جمعه یکسان نیستند. هر کس بعدی از آن را می بیند.)

2.     پیام

·         هر نویسنده ای با نوشتن داستان به دنبال هدف و منظوری است.

·         هدف و منظوری که نویسنده از نوشتن داستان دنبال می کند باعث به وجود آمدن پیام در داستان می شود.

·         پس از انتخاب موضوع باید نظرمان را درباره ی آن روشن کنیم تا پیام کاملا برایمان روشن شود.

·         تمام اجزا و عناصر داستان باید در خدمت پیام آن باشد.

·         پیام داستان باید در تمام اجزا و عناصر آن حل شود و نویسنده نباید آن را به طور مستقیم در داستانش بیان کند.

·         با دقت در حادثه ی اصلی، نحوه ی تغییر روحی و درونی شخصیت اصلی و یا گفتگو های داستان می توان به پیام آن پی برد.

3.     طرح در داستان

·         قبل از نوشتن داستان نویسنده باید طرح آن را آماده کند.

·         طرح اسکلت و چارچوب داستان است.

·         در طرح باید هر عملی و حادثه ای علتی کاملا روشن و منطقی داشته باشد.

·         هر طرح باید شخصیت اصلی، حادثه اصلی، زمان و مکان داشته باشد.

·         طرح داستان باید در خدمت پیام آن باشد و در این صورت داستان، شخصیتها و حوادث زاید و اضافی نخواهد داشت.

4.     اسم داستان

·         اسم داستان باید جدید و جاذبه بر انگیز و خوش آهنگ باشد.

·         اسم داستان نباید طرح داستان را لو دهد.

·         اسم داستان باید در ارتباط منطقی با فضای داستان باشد.

5.     پرداخت در داستان

·         هیچ داستانی نمی تواند بدون شخصیت به وجود آید.

·         شخصیت پردازی باید شامل پرداخت خصوصیات ظاهری و خصوصیات اخلاقی شخصیتهای داستان باشد.

·         شخصیت پردازی از طریق پرداخت مستقیم و پرداخت غیر مستقیم خصوصیات ظاهری و خصوصیات اخلاقی صورت می گیرد.

·         پرداخت مستقیم از طریق یکی از شخصیتهای داستان و یا از زبان خود نویسنده به طور صریح صورت می گیرد.

·         پرداخت غیر مستقیم توسط "جدال" و "گفتگو" در داستان انجام می شود.

·         جدال در داستان شامل جدال با خود، جدال با طبیعت و جدال با دیگران می شود.

·         گفتگو در داستان ضمن آن که به پرداخت شخصیت کمک می کند باید پیش برنده ی طرح داستان هم باشد.

زمان در داستان:

در هنگام نوشتن داستان نویسنده نباید تمام لحظاتی را که بر شخصیتهایش می گذرد روی کاغذ بیاورد. اگر چنین کند داستان بسیار خسته کننده و کسالت آور میشود. تنها لحظاتی باید در داستان آورده شود که حادثه ای در داستان اتفاق می افتد.

چگونه داستان را تعریف کنیم؟

1.     تعریف داستان از زبان اول شخص: شخصیت اصلی داستان باید چیز هایی را که می بیند و حس می کند را بیان کند. در این شیوه احساس صمیمیت بسیار سریع بین شخصیت داستان و خواننده منتقل می شود و این نوع داستان ها تاثیر عاطفی زیادی روی خواننده می گذارد.

2.     تعریف داستان از زبان سوم شخص: در این شیوه نویسنده در حالی که غایب است به روایت داستان می پردازد به همین دلیل نویسنده می تواند درباره ی تک تک شخصیت های داستان با خواننده صحبت کند. در این داستانها حوادث نقش عمده ای در پیشبرد طرح داستان دارند.