این 21 نفر به خانواده فرهنگ و ارتباطات اضافه می شوند
فردا شروع اردوی پیش دانشگاهی بصیرت 89 است. 21 نفر در لیست افرادی بودند که انتخاب اول خودشان را رشته فرهنگ و ارتباطات درخواست داده بودند که از این میان 10 نفر آنها تهرانی بودند.
گرچه این تعداد همیشه کم و زیاد می شود و تعداد افرادی که نهایتا باقی می مانند تغییر می کند؛ اما می خواهم به شجاعت این افراد تبریک بگویم.
سه چهارم این 21 نفر از رشته های غیر علوم انسانی وارد علوم انسانی می شوند. این شجاعت بزرگی است. با توجه به اینکه دانش آموزان تحصیل کننده در علوم انسانی، نمایندگان خوبی برای علوم انسانی (معمولا) نیستند و هدایت تحصیلی آموزش و پرورش ما هم اصلا به درستی انجام نمی پذیرد. با توجه به اون وجهه بد علوم انسانی، باید به شهامت آنانی که به علوم انسانی می آیند، افتخار کرد.
اما قضیه فقط علوم انسانی نیست، همین که عده ای به جای رشته های مشهور (حقوق و مدیریت و در درجه های بعدی الهیات، اقتصاد و سیاسی) رشته فرهنگ و ارتباطات را انتخاب کردند که هیچ نمونه مشابهی در دانشگاههای کشور ندارد، بیشتر قابل تحسین است.
آنها چیزی در مورد رشته فرهنگ و ارتباطات (این رشته ناشناخته ولی فوق العاده ضروری و مهم) نمی دانند و به این ریسک دست می زنند.
خوش به حال این ها و بدا به حال دیگران!
البته واقعیت مساله این است که خوش به حال اینها. به رشته ای می آیند که رشته روز است. همه می دانند مشکل اول کشور ما در تمام حوزه ها فرهنگ است. فرهنگ سیاسی، اقتصادی و .... برای همه کارها هم باید فرهنگسازی شود که بلد نیستیم. عصر ارتباطات و اطلاعات است و فضای سایبر بر همه جا مسلط شده است. دوران قدرت نرم و جنگ نرم است. در عصر ارتباطات بین المللی، ارتباطات میان فرهنگی و بین فرهنگی شکل گرفته است و .... از اقتصاد فرهنگ تا حقوق فرهنگ تا فلسفه ارتباطات و بسیاری از حوزه های دیگر این رشته، کشور نیاز به متخصص دارد و کار نشده است. جالب است که حتی سرفصلهای بحث اقتصاد فرهنگ به فارسی ترجمه نشده است. بالاخره تنوع و جذابیت ذاتی مباحث و درسهای رشته هر کسی را جذب می کند. 115 واحد عمومی است که همه رشته ها یکسان می خوانند، 83 واحد(61 واحد کارشناسی و 22 واحد ارشد) هم تخصصی فرهنگ و ارتباطات است که بعضی از آنها را دیگر رشته ها هم می خوانند. (مثل دروس مدیریتی رشته). در حالی که عمده رشته ها واحدهای تخصصی شان بیش از 100 واحد است که همین عدم پالایش واحدها دانشجویان آن رشته را زجر می دهد!
خوش به حال اینها و بدا به حال آنهایی که با شناخت سطحی، ناقص و نادرست خود از رشته های حقوق و مدیریت به آن رشته ها می روند و در سالهای بعد پشیمان می شوند ولی فرصت بازگشتی نیست. جالب توجه تر آنجا می شود که هدف و انتظار از رشته حقوق و مدیریت دانشگاه امام صادق علیه السلام با دیگر دانشگاهها یکی نیست. مثلا اینجا نباید مدیر و قاضی و وکیل تحویل جامعه بدهد که این داوطلبان با چنین شناختی به این رشته ها می روند و 7 تا 8 سال از عمرشان را در این رشته ها با درسهایی که اصلا علاقه ای ندارند، سپری کنند! بارها دانشجویان حقوق و مدیریت به من مراجعه کردند و ضمن بیان اهمیت تحصیل در فرهنگ و ارتباطات (با شناخت اجمالی شان بعد 4 یا 5 سال)، از حجم زیاد واحدهای رشته خود و اینکه بسیاری از این واحدها اضافی است، شکایت کردند. آنها اشتباه کردند؛ هر چند بسیاری از آنها حاضر نیستندد بگویند اشتباه کردیم و فقط می گویند خوش به حال شما ارتباطاتی ها که 5 سال و نیم درسهایتان تمام می شود و بعد از یک دوره مطالعاتی آزاد 5 و نیم ساله، راحت ...
به شدت به هشتاد و نهی ها توصیه می کنم که انتخاب رشته شان را نه بر اساس احساسات و جو گرفتگی ( و نه علاقه کاذبی که خانواده و جامعه به شما تزریق کرده) بلکه بر اساس نیاز جامعه (کشور، جهان اسلام، منطقه خودتان) + علایق و سلایق و استعدادها و توانایی ها خودتان انجام دهید.
داستان دانشجوی برق شریف
شاید شما هم داستان دانشجوی برق شریف را شنیده باشید که شجاعتش را داشت و انصراف داد. از سال اول دبیرستان فکر می کرد برای اثبات توانایی های خودش باید در برق دانشگاه قبول شود. قبول شد و آنجا بود که فهمید اصلا علاقه ای به برق ندارد!
راستی این روز ها به ویژه سال گذشته با حجم زیادی از دوستانی مواجه بودم که از رشته های فنی و مهندسی بودند ولی ارشدشان تغییر رشته دادند به علوم انسانی. بهتر است از همان ابتدا علایق خودتان را مبنا قرار دهید!
یک نکته دیگر:
به زودی دو نفر (آقایان حسین سرفراز از دوره اول و مهدی یوسفی از دوره دوم کارشناسی ارشد پیوسته رشته معارف اسلامی و فرهنگ و ارتباطات دانشگاه امام صادق علیه السلام) از خانواده فرهنگ و ارتباطات به خانواده ارتباطات دانشگاه تهران ملحق می شوند و شاهد دفاع از پایان نامه های فوق لیسانس آنها خواهیم بود. صلوات.
منتظر یادداشتی برای آزمون دکتری ارتباطات باشید!