امین، فراتر از هم‌اتاقی من بود!
امین اسلامی، هم‌اتاقی، هم‌مباحثه‌ای، دوست و یک برادر واقعی بود.
هفت سال جز خوبی و خیرخواهی از او ندیدم.
ساعی، فعال، متواضع، طرفدار حق و عدالت، هر چه صفت خوب هست، زیبنده اوست.
امروز، امین، کد سرفراز(+) را سرفراز کرد. او اولین هشتاد و چهاری کدرشته (دوره سوم معارف اسلامی و فرهنگ و ارتباطات) بود که توانست اعتماد استادان، گروه و داور را برای دفاع از پایان‌نامه جلب کند.

اولین هشتاد و چهاری رشته ما که دفاع کرد
جلسه دفاعیه اولین پایان نامه کارشناسی ارشد بچه‌های دوره سوم با عنوان: «جایگاه مفهوم قرآنی تذکر در رسانه دینی: بررسی نشانه‌شناختی فیلم آواز گنجشکها»
نرم‌افزار فلشی که برای ارائه پایان‌نامه ارائه کرده بود، از جهت تصویری و نشانه‌شناختی فوق العاده بود. سطح فناوری آنقدر بالا بود که استادان از آن با عنوان یک «اسلاید!» و «پاورپوینت» خوب یاد کردند! غافل از آن‌که پاورپوینت هیچ گاه امکانات یک فلش چندرسانه‌ای را ندارد!
امین، خوب بحثش را ارائه داد. البته ارائه تصویرها و نمودارها، مکمل خوبی بودند. اگر از مهارت‌های کلامی بهتری استفاده می‌کرد، یک ارائه بی‌نظیر می‌داشتیم.
استاد داور (حجت‌الاسلام و المسلمین دکتر محسن الویری) که با تاخیر نابهنگام، حدود یک ربع از وقت حاضران را هدر داد، نکات دقیق، فراوان و عمیقی را گوشزد کرد. البته بسیاری از آنها وارد نبودند. (هنوز هم ارتباط تخصص استاد یعنی تاریخ و نهایتا معارف اسلامی با موضوع پایان نامه: نشانه‌شناسی تذکر در فیلم آوازگنجشکها برایم سوال است. عدم شناخت استاد از پیش‌فرض‌های نشانه‌شناسی وقت جلسه را هدر داد.) در مجموع باید از استاد داور تشکر کرد که واقعا خوب و دقیق مطالعه کرده بود و تقریبا از هیچ نکته مهمی فروگذاری نکرد.
استاد مشاور دوم (جناب آقای دکتر عباس مصلایی‌پور یزدی) هم از عدم رعایت برخی نکات، شاکی بود. استاد مشاور اول (جناب آقای دکتر ناصر باهنر) با اعلام قبلی عدم امکان حضور در روز شنبه، غایب بودند.
دانشجو در مدت کوتاهی ضمن تشکر به بیان 2 نکته پرداخت که پاسخ قسمت عمده اشکالات داده شد.
استاد راهنما (جناب آقای دکتر حسن بشیر) هم به خوبی بحث را جمع کرد.
خروج حاضران، شور و اعلام نتیجه: بالاترین نمره تاریخ دانشکده: 19.5
امین جان! سرفرازمان کردی!

پسانوشتار:
فردی که خود را یکی از دانشجویان حاضر در جلسه معرفی کرده است، در کامنت خصوصی به دفاع از آقای الویری پرداخت. ایشان، مطلب را مصداق تندوری دانسته و احتمال سیاسی کاری داده است.
در پاسخ:
تاخیر آقای الویری قابل دفاع نیست. من در هفت سال گذشته، استادان متعددی داشتم که از قم می‌آمدند. حتی از اصفهان و یا جاهای دیگر! دوری یا نزدیکی مسافت، یعنی این که آدم، حق تاخیر دارد؟ اگر این طور است، صفر درس تدبیر زندگی مرا همین الان درست کنند! چون هم غیبتهای استاد موجه می‌شود و همین غیبت من که قطار خراب شد و من به کلاس نرسیدم.
این که آقای الویری کتابی در حوزه تبلیغ اسلامی دارند (+) به معنی تخصص ایشان در حوزه ارتباطات است؟ ما که بخیل نیستیم، هر کس یک خط درباره ارتباطات مطالعه کند، متخصص ارتباطات! بحث اینجا بود که ایشان به علت دور بودن از فضای دانشگاهی ارتباطات و به طور خاص، عدم آشنایی با نشانه‌نشانی، وقت جلسه را هدر دادند.
نکته مهم‌تر این‌که من که در جمع‌بندی، از استاد داور خیلی تعریف کردم: "در مجموع باید از استاد داور تشکر کرد که واقعا خوب و دقیق مطالعه کرده بود و تقریبا از هیچ نکته مهمی فروگذاری نکرد."
نکته آخر: پایان نامه روز یکشنبه خیلی جالب‌تر بود. استاد داور، تقریبا بدون مطالعه آمد. حتی یک نکته که به درد بخورد، نگفت. دریغ از یک اشکال که ارزش مطرح کردن داشته باشد. از هر بخشی تعریف کرد، استاد راهنما و مشاور، از همان بخش انتقاد کردند. استاد راهنما از بخش اسلامی، شاکی بود. استاد مشاور هم به جای استاد داور، انتقادات فراوانی مطرح کرد.