از بهمن 1385 تقریبا در هر نیم‌سال تحصیلی‌ام، یک درس با ایشان داشته‌ام. دوره سوم (کد84) دوره ما بود که درس‌های تخصصی متعددی را با ایشان گذراندیم. حتی در دو نیم‌سال اول دوره دکتری (دوره شهید جاوید مرحمتی) دو درس «زبان تخصصی ارتباطات» و «مسائل جهانی در فرهنگ و ارتباطات» را با ایشان داشتیم. تصور می‌کنم یک رضایت نسبی دوجانبه وجود داشته که در تداوم این وضعیت موثر بوده است.

بهمن یا اسفند 1384 بود که برای اولین بار، در کلاس ایشان حاضر شدم. به عبارت دقیق‌تر، ایشان در کلاس ما حاضر شدند! درس «ارتباطات انسانی» با دکتر ناصر باهنر ارائه شده بود، به علت سفر کربلای استاد باهنر، ایشان یکی‌دوجلسه به کلاس آمدند و ما یک تدریس کاملا متفاوت را دیدیم: تقریبا 100 دقیقه انرژی: تحرک، تن صدای بالا، مشارکت‌گیری از دانشجویان و....

پرکاری و تلاش فراوان استاد در تهیه سرفصل‌های درس‌ها با منابع گسترده، روزآمدسازی تارنوشت hBashir.blogsky با عنوان وب‌نما، انتشار آثار فراوان در حوزه‌های ترجمه و تالیف، کتاب و مقاله، داوری و راهنمایی پایان‌نامه‌ها و دبیری علمی همایش‌ها و جشنواره‌ها (روابط عمومی، فضای مجازی، وقف) و بسیاری موارد دیگر، نشان از روحیه خستگی‌ناپذیر ایشان داشت.

نقدهای مفصل شعر ایشان بر آثار دانشجویی (مثلا کتاب پادشهر میلاد عرفان‌پور) نشان از وجود یک روحیه متفاوت می‌داد. روحیه‌ای که در یک سال گذشته با انتشار اشعار فراوان در قالب‌های کهن و نو، ظهور و بروز یافت، بُعد کمتردیده‌شده‌ای از استادان دانشگاه است. در این میان، سرایش اشعار در مورد دانشجویان، لطافت دیگری دارد که نصیب حقیر نیز شده است. (شعر استاد به مناسبت تاهل اینجانب).

خبر بیماری دکتر بشیر در ابتدای تابستان، ناراحت‌کننده بود. وقتی گفتند حال استاد مناسب عیادت نیست، بیش‌تر ناراحت شدم؛ اما با خواندن پیام ایشان در تلگرام (نرم‌افزار ارتباطی ویژه سیستم عامل اندروید)، احساس کردم موضوع جدی نبوده و بهبودی کامل حاصل شده است. تا این‌که... 

...این هفته که ناگهان ایشان را با عصا دیدم، دلم لرزید! شنیدم فعالیت‌های خود را کم کرده‌اند و تنها دو درس ارائه می‌دهند. نمی‌خواهم این شرایط را باور کنم. به ویژه پس از سالی که گذشت. (سال گذشته، دکتر حسن بشیر محقق برتر دانشگاه بودند و در حوزه فضای مجازی نیز برتر شدند و...)

خواستم اینجا به سهم کوچکم از خوانندگان عزیز بخواهم برای این استاد من، که به حق چیزهای فراوانی از او آموختم، دعا کنند تا با سلامتی حداکثری ایشان، جامعه علمی، بیش از پیش، از برکات حضور پرتلاش او استفاده کند.