وقتی آیت‌الله مصطفوی رفت، فکر کردم که چقدر از برکت وجود ایشان استفاده کردم؟ علمای اسلام که در دسترس ما بودند.
وقتی پیامک ارتحال آیت‌الله مهدوی کنی آمد، با خودم گفتم: نه! می‌خواستم باور نکنم. نشد.
آیت‌الله محمدرضا مهدوی کنی وقتی توانایی خود را در مناصب سیاسی اجتماعی کشورداری به اثبات رساند، در اوج از قدرت کناره‌گیری کرد و به حوزه فرهنگ پیوست. البته همیشه تاکید می‌کرد: امام به ما یاد داده آخوند سیاسی باشیم! و همیشه هم در عرصه سیاست، نقش‌آفرین بود، هر چند خودش را درگیر امور اجرایی دولتی نمی‌کرد.
او به فرهنگ پیوست و به اداره حوزه علمیه مروی و دانشگاه اسلامی امام صادق علیه‌السلام مشغول شد و با این سیره خود، بیش از هر چیز بر اهمیت فرهنگ تاکید کرد. گویند روزی وقتی از تصمیم یکی از اعضای شورای عالی انقلاب فرهنگی برای نامزدی انتخابات میان دوره ای مطلع شد، چنان برآشفت که دیگران نگران سلامتی او شدند. آری، او اهل فرهنگ بود.
آری، او برای من بیش از آن که یک فعال سیاسی باشد، یک فعال فرهنگی تربیتی بود. او در عمل نشان داد فرهنگ بر سیاست مقدم است. این یار صدیق انقلاب اسلامی، زندگی خود را وقف فرهیختن و تربیت کارگزاران نظام اسلامی کرد.
آری، ما امروز عزادار از دست دادن یک شخصیت فرهنگی هستیم.
برای شادی روحش، تداوم راهش، آینده دانشگاه امام صادق علیه‌السلام دعا کنید!
به سهم خود، این فقدان را به رهبر معظم انقلاب، خانواده ایشان، شاگردان آیت الله و امت حزب الله تسلیت عرض میکنم.
پیوندهای مرتبط:
تقریر تشکیلاتی سید علی اصغرآقای علوی در همین باره: (+)
پوسترهای جدید حاج حسین براتی(+) از آیت الله مهدوی کنی در مسجدنما:تلیک کنید.
نقاشی چهره که آقای عباس گودرزی (تلخندک) خواستند منتشرش کنم (دریافت نسخه با کیفیت):
این مطلب در شماره جدید نشریه فتح: ویژه‌نامه ارتحال آیت‌الله مهدوی کنی منتشر شد.
۹۹/۰۹/۲۷