[باز ارسال از کانال پاورقی؛ حمید درویشی شاهکلائی]
حسینیه ۱۰۰ هزار نفری؟!
ایران و کره در شب عاشورا مسابقه فوتبال دارند. رسانه‌ها و سیاسی‌ها این‌قدر به این قضیه پرداخته‌اند که همه از آن آگاهی یافته‌اند. کم‌تر به مسابقات فوتبال در این سطح و این کیفیت توجه می‌شود. نظریه برجسته‌سازی می‌گوید مهم نیست که نظر مردم دراین‌باره چیست و چه تغییری میکند، مهم این است که مردم به این قضیه فکر می‌کنند و برگزاری مسابقه برایشان می‌شود یک مسئله.
برگزاری مسابقه فوتبال که حرام نیست؛ لوازم آن ممکن است به حرام بینجامد. مثلاً ایران، بازی را ببرد و عده‌ای از تماشاچیان بدون توجه به حرمت شادی در این ایام، کارناوال شادی در شهر راه بیندازند!
اگر این‌قدر برای این بازی، تبلیغ نمی‌کردند، چند نفر به ورزشگاه می‌آمدند؟ مثلا ۳۰ تا ۴۰ هزار نفر. (چندسالی است که خبری از ورزشگاه ۱۲۰ هزار نفره آزادی نیست. اصلاً پس از بازسازی، ظرفیت ورزشگاه شد ۸۵هزار صندلی.)
بسیاری از تماشاچیان معمول فوتبال، خودشان از میان‌داران و نفرات اصلی هیئات حسینی هستند. این‌ها وقتی به ورزشگاه بیایند، خودشان جو را مدیریت می‌کنند. نیازی به هیچ‌گونه برنامه‌ریزی و سیاست‌گذاری خاصی نیست. چرا به مردم اعتماد نداریم؟
برخی چنان می‌گویند حسینیه ۱۰۰ هزار نفری که گویا باید ورزشگاه پر شود از عزاداران حسینی! عزادار امام حسین، جایش در هیئت و مسجد است، نه در ورزشگاه آزادی. حالا اگر فردی، تکلیفش را این‌طور تشخیص داد که برود در ورزشگاه، می‌رود و نیازی به توصیه‌های سیاست‌گذارانه نیست.
۱۰۰ هزار نفر در بین جمعیت چندمیلیونی تهران، عددی نیست ولی ورزشگاه آزادی این‌قدر مخاطب ثابت ندارد. می‌ترسم چند روز دیگر بچه‌های بسیجی را سازمان‌دهی کنند و بفرستند ورزشگاه و بگویند تکلیف شماست که با فریادهای یا حسین، حرمت این ماه را حفظ کنید!
من ورزشگاه آزادی رفته‌ام. همان‌هایی که با صدای بلند توهین می‌کنند، مرام و معرفت سرشان می‌شود. از غیرت‌مندی‌شان است که توهین می‌کنند به بازیکن، مربی یا داور. آن‌ها حرمت ارباب را نمی‌شکنند. این‌ها که در گرما و سرما برای حمایت از تیم ملی کشورمان به ورزشگاه می‌آیند، سرمایه‌های کشورند. این‌ها به نسبت دهه ۷۰ به یک‌سوم یا خوش‌بینانه به یک‌دوم رسیده‌اند. این چند ده‌هزار نفر باقی‌مانده را به بحران تبدیل نکنیم. شب عاشورا بی‌شک چندمیلیون نفر در مساجد و حسینیه‌های تهران مشغول عزاداری‌اند. کاری به این چندده‌هزار نفری که برای حمایت از تیم ملی به ورزشگاه می‌روند، نداشته باشیم.
بهتر بود فدراسیون فوتبال یا وزارت خارجه و شورای عالی امنیت ملی تدبیر می‌اندیشند و با دیپلماسی ورزشی، کاری می‌کردند و به نتیجه مطلوبی می‌رسیدند. حالا که کم‌کاری کردند یا نتوانستند به نتیجه مطلوب برسند، نباید رسانه‌ها این موضوع ساده را به یک بحران امنیتی تبدیل کنند.
@pavaraqi
۹۹/۰۹/۲۸