هرچند حاجی میرلوحی (مدیر کل روابط عمومی و داماد خاندان مهدوی کنی) در بیان سیره مرحوم آیت‌الله مهدوی کنی (رئیس فقید دانشگاه امام صادق علیه‌السلام و رئیس فقید مجلس خبرگان رهبری)، از مخالفت‌های ایشان با قطع درخت سخن گفته است، در سال‌های پس از ارتحال ایشان شاهد ناملایمتی‌های فراوانی از سوی دانشگاه امام صادق علیه‌السلام با طبیعت هستیم. چندی است که با شدت یافتن این روند، رسانه‌های جمعی هم به آن حساس شده‌اند و خبرهایی در این زمینه منتشر کرده‌اند. (مثلاً انصاف‌نیوز: تخریب باغ‌های تهران به دانشگاه امام صادق علیه‌السلام رسید)
مسئله تربیت زیست‌محیطی و ارتباط با محیط‌زیست، بی‌شک مهم‌ترین مسئله امروز جهان است. در اسلام نیز، قطع کردن یک شاخه درخت، مانند قطع کردن بال فرشتگان است. متأسفانه بسیاری از افراد به ظاهر متدین در جمهوری اسلامی خود متولی قطع درختان و دشمنی با طبیعت شده‌اند و کارنامه سیاهی را برای کشور به یادگار گذاشته‌اند.
جالب است بدانید آمریکایی‌ها در هنگام تولیت دانشگاه امام صادق علیه‌السلام (با عنوان دانشکده مدیریت هاروارد) کارنامه درخشانی از توجه به ارتباط با محیط‌زیست از خود به یادگار گذاشته‌اند و جنگل‌باغ‌ها و جوی‌های زیبایی برای جمهوری اسلامی به میراث گذاشتند که متأسفانه با سوءمدیریت و نادانی، عمده آن به فنا رفته است. حوض‌ها پر شده‌اند یا خالی از آب. جوی‌ها را دیگر نگو. اما قصه درخت‌ها غصه دیگری است. هرچند تکذیب کنند و بگویند درخت‌ها را جابه‌جا کرده‌اند و هیچ درختی قطع نشده است؛ بگذار صریح بگویم خاک بر سر پروپاگاندای «دروغ» دانشگاه امام «صادق».
مثلاً این درخت بید مجنون برای ما خیلی خاطره‌انگیز است. برخی کلاس‌های درسمان زیر سایه همین بید برگزار شد. بیدی که قطعش کردند و بعد جایش را هم پر کردند. ای کاش، عوض این بید، یک درخت دیگر می‌کاشتند.
درخت بید مجنون! قبلاً بیشتر به درخت‌ها حساس بودیم؛ واقعاً خیلی کم پیش می‌آمد درختی را قطع کنند. به تدریج، قطع درختمان هم برایمان عادی شد.
دهه هشتادی‌ها! یادتان هست؟! دانشکدهها سرسبز بودند. ساختمان مرکزی سرسبز بود. طراوات از دیوارهای دانشگاه می‌بارید. یادتان هست پشت بلوک ۹ سبزی می‌کاشتید؟ یادتان هست با خرمالوها سر و سری داشتید؟!
حالا دیگر اقامتگاه‌ها را به بیرون دانشگاه منتقل کرده‌اند. دانشجویان مجرد شهرستانی باید شش‌هفت‌سال در قوطی‌کبریت‌های شش‌طبقه زندگی کنند بدون درخت. بعد می‌گویند چرا بچه‌ها این‌قدر فیلم زبان اصلی می‌بینند!
حدس بزنید از این چند درخت که هر روز از کنار آن‌ها می‌گذشتید و به مسجد و رستوران می‌رفتید، چند درخت باقی‌مانده است!
اینجا (تصویر پایین) ساختمان‌های شش‌طبقه ساخته‌اند تا دانشجویان را به بیرون محوطه اداری دانشگاه منتقل کنند و کارمندان را در خوابگاه‌های قبلی اسکان بدهند و رستوران ویژه اساتید را در بلوک ۹ برپا کنند.
اینجا (تصویر پایین) ساختمان‌های شش‌طبقه ساخته‌اند تا دانشجویان را به بیرون محوطه اداری دانشگاه منتقل کنند و کارمندان را در خوابگاه‌های قبلی اسکان بدهند و رستوران ویژه اساتید را در بلوک ۹ برپا کنند.
اینجا (محوطه دانشکدهها) هم اولش گفتند مثل جنگل بود. خواستیم بهسازی کنیم مثل دانشگاه‌های خارجی چمن بشود و کم‌درخت. نمی‌دانستند ذات باغ‌ایرانی، پردرخت است و ابهام‌انگیز. حالا هم می‌گویند خاکش مشکل داشت!
این هم چند عکس از درخت‌هایی که دیگر نیستند؛ مربوطه به همین چند روز اخیر. این درخت‌ها در محوطه اطراف مسجد بوده‌اند. قضاوتش با شما که آیا این‌ها را قطع کرده‌اند یا جابه‌جا! به هر حال، به نظر من اگر مجبور هم شده‌اند، باید به ازای تک‌تک درخت‌هایی که جایشان خالی شده، دوباره درخت بکارند.
یادتان هست از دانشگاه که می‌آمدی تو، انگاری به بهشت وارد شده‌ای. دو طرف این‌قدر درخت بود که نه می‌توانستی پارکینگ را ببینی، نه درمانگاه را. از همان اواخر دهه ۸۰ شروع به قطع گزیده درختان کردند. هنوز هم مشغول‌اند و نتوانسته‌اند همه را قطع کنند. هر چاله، یک درخت است که در همین اواخر قطع شده است.
پی‌نوشت:
این مطلب ۲۴ مرداد ۱۳۹۶ نوشته شده است. تصادفاً اول شهریور ۱۳۹۶ حاجی میرلوحی عزیز، مدیر کل روابط عمومی دانشگاه با ایرنا مصاحبه کرده و گفته ما درخت قطع نکرده‌ایم و در قم هم قطع نخواهیم کرد. انشاءالله حاجی میرلوحی مثل قضیه پولی شدن دانشگاه در جریان امور نیستند و صرفاً به ایفای وظیفه پرداخته‌اند.
گفتنی است معاون استاندار از قطع درختان باغ سالاریه توسط دانشگاه گلایه کرده و حتی گفته این دانشگاه مجوز تأسیس در قم هم نگرفته است.
۹۹/۰۹/۲۸