سلام بر شما
مهر
یک- هم ماه مهر آمده است و فصل بازگشایی مدارس و دانشگاه‌ها. دوباره شاهد ورود دانشجویان جدیدی به رشته معارف اسلامی و فرهنگ و ارتباطات هستیم. یکی‌دوسالی است که تقریباً نیمی از پذیرفته‌شدگان اولیه رشته، نمی‌مانند و می‌روند. اما آن‌هایی که می‌مانند، ارزش بیشتری دارند چرا که با انتخاب این رشته و دانشگاه در این دوره زمانی خطرپذیری کرده‌اند.
دوره کارشناسی‌ارشد پیوسته رشته «معارف اسلامی و فرهنگ و ارتباطات» علی‌رغم همه انتقاداتی که به آن وارد است، با کمی تسامح، روی کاغذ قابل دفاع است. البته پس از ۱۵ دوره پذیرش دانشجو هنوز هم در اجرا دچار نواقصی است که به نظر می‌رسد عزمی جهت اصلاح آن‌ها نیست و مسئولان امر در پی آن‌اند تا با پاک کردن صورت‌مسئله و نوشتن مسئله جدید (ایجاد گرایش‌های جدید) به حل مشکلات قبلی و موجود بپردازند.
برای بهتر شدن اجرای دوره‌ها و نیز موفقیت دوستانمان که در کسوت هیئت علمی دانشکده درآمده‌اند/ درخواهند آمد، دعا می‌کنیم.
اما وضع دانشگاه از منظر دانشجویان هیچ‌گاه این‌قدر بد نبوده است. دانشجویان امروزی، به شدت منتقد وضع موجود دانشگاه هستند و بسیاری از آن‌ها در فضاهای مجازی و غیررودررو توهین‌های متعددی به مسئولان بی‌کفایت دانشگاه نثار می‌کنند. به ویژه مسئولانی که در کنار بی‌کفایتی و ناکارآمدی، صلاحیت و تخصصی هم ندارند. تمرکز فعالیت‌های دانشگاه بر کارهای شکلی، صوری و تزئیناتی از جمله تخریب و نوسازی‌های شیک مکرر ساختمان‌ها و از بین بردن طبیعت و درختان (مثلاً در اقامتگاه چهارگانه و باغ سالاریه قم) در کنار ناکارآمدی‌های ساده مثل ناتوانی از برگزاری یک انتخاب واحد ساده انتصابی برای دانشجویان کم‌تعداد دانشگاه، حقایق تلخی را به دانشجویان دانشگاه نشان داده است. این مسائل از چشم ورودی‌های جدید مخفی نمی‌ماند. ما در دوره حیات مرحوم مهدوی کنی خیالمان راحت بود که حاج آقا جلوی بسیاری از اشتباهات آقایان را می‌گیرد و می‌گرفت. بعد از فوت ایشان، به ظرفیت‌های اساتید انقلابی و دانشجویان بسیجی باور داشتیم ولی متأسفانه شیب سقوط دانشگاه را (جز در موارد خاص مثل هیئت میثاق بسیج) می‌بینیم.
خب، با این شرایط، یا کسی به این دانشگاه می‌آید که مجبور است و گزینه دیگری ندارد یا افرادی که گزینه‌های بهتری دارند ولی باز هم اینجا را انتخاب می‌کنند تا با تکیه بر ظرفیت‌های درونی خودشان، کاری کنند کارستان. مبارزه کنند برای تولید علم و آرمان‌های والای انقلابی‌شان. این دسته دوم باارزش هستند. با این‌ها نباید مثل دانشجویان عادی رفتار کرد. باید فکر کرد و برنامه ویژه‌ای داشت تا استعدادهایشان شکوفا بشود و از این چند سال تحصیلی لذت ببرند!
محرم
دو- هم محرم آمده و فصل ده‌یازده‌شبه عاشقی عاشقان حضرت ارباب.
امسال برای اولین بار، قالب وبلاگ پاورقی و قفسه را متناسب با محرم تغییر دادم. به نظرم همین کارهای کوچک هم خوب است و اثر دارد.
طبق روال، انشاءالله به هیئت میثاق با شهدای بسیج دانشجویی دانشگاه امام صادق علیه‌السلام می‌روم. ظاهراً هیئت ما سال گذشته تجربه ۲۰ هزار عزادار در شب عاشورا را داشت. هیئت هم طبق روال با نماز مغرب شروع می‌شود. شروع سخنرانی استاد علیرضا پناهیان تقریباً یک ساعت بعد از اذان است. دکتر میثم مطیعی هم در ادامه به روضه‌خوانی، مدح و ذکر مصائب اهل‌بیت می‌پردازند. نشریه فتح، برنامه هیئت ویژه کودکان و نوجوانان (تا شب هشتم) و غرفه‌های فرهنگی هم برقرار است. بساط دم‌نوش‌های ایرانی (به، به‌لیمو) هم برپاست! امسال تدابیر امنیتی بیشتر شده؛ در بازرسی بدنی و عبور از دستگاه‌ها همکاری کنید!
گزیده سخنرانی‌های استاد پناهیان را هم نه در نجس‌افزار صهیونیستی تلگرام که در پیام‌رسان ایرانی «سروش» در کانال منبر @menbar_ir می‌نویسم.
انشاءالله در غرفه «حیات» (نشریات و روابط عمومی بسیج) و نیز غرفه کتاب (دفتر امور شهدا) هم حضور خواهم داشت. دعا کنید بهره‌های معنوی کافی ببریم.
۹۹/۰۹/۲۸