یادم هست جمعی بود که یکی از دوستان حزب‌اللهی دستاوردهای هسته‌ای در هشت ساله احمدی‌نژاد را به طور کامل نفی می‌کرد و می‌گفت که رادیو دارو و امثال این‌ها که چیز مهمی نیستند، تحقیقات متوقف شده است و رکود حاکم است. با تسلطی که بر مباحث از خود در آن جمع نبستا نخبگانی نشان داده بود، همه داشتند می‌پذیرفتند که واقعا دستاورد هسته‌ای، یک شعار سیاسی است و واقعیت خارجی ندارد. همان‌جا به ذهنم رسید و گفتم: «پس چرا دانشمندان هسته‌ای ترور می‌شوند؟» آن‌جا بود که فضا برگشت و غبارها خوابید و حقیقت دیده شد. گاهی باید حقیقت صیقل داده شود تا دیده شود.

آرمیتا خیلی حرف برای گفتن دارد. آرمیتا می‌داند ما به چیزهایی رسیده‌ایم که دشمن دلش نمی‌خواست، پس بابایش را از او گرفتند. آرمیتا برای اتوبوس سفرهای علمی مسئولان و استادان دانشگاه‌های ما بهترین راننده است. (این‌جا درباره این سفر نوشتم.) او راه‌بلد است و دستاوردها را شهود کرده. حاج حسین براتی این (کال‌گراف) بار هم خوب طراحی کرده است: http://kaalgraph.ir/post/118

1- سهم علوم انسانی در انتخاب رئیس جمهور به قلم آقای جمال یزدانی را اینجا بخوانید. از این که می‌بینم دیگرانی چون من فکر می‌کنند، خیلی خوشحال می‌شوم. انتخاب یک رئیس جمهور معتقد به علوم انسانی اسلامی، به خدمات متقابل دانش و حکومت منجر خواهد شد. همین جمله خودش یه خودش مقاله مفصله.

2- چند چهره فرهنگی محبوب مثل برادر میثم مطیعی، وحید جلیلی، وحید یامین‌پور و... کتاب‌هایی را در حوزه‌های مطالعات عمومی و کمی تخصصی پیشنهاد داده‌اند. بسیج دانشجویی دانشگاه امام صادق علیه‌السلام هم یک سیر مطالعاتی ویژه پیشنهاد داده است. چندین و چند سیر مطالعاتی و معرفی مجموعه کتاب هم هست که به زودی در سایت صالحین (Salehin.ir) برای عموم بسیجیان و امت حزب الله منتشر خواهد شد.

3- دارم فکر می‌کنم می‌شود روزی مردم یک کشور دیگر برای ما پوستر بزنند و بگن: او سرباز ولی فقیه است؟

4- سوریه که در عربی حدیث (امروزی) بیشتر «سوریا» خوانده می‌شود، الگوی جالبی برای ماست. دو سال است که هیچ ندارند، اما مقاومت می‌کنند و سرانجام مقاومت، پیروزی است. شعرهای جدید میلاد عرفانپور و دیگران و طرحی از حاج حسین که زینت‎بخش خروجی نمایش‌گر رایانه‌ها می‌شود.

5- از محمد سلیمانی و انقلابی نوشتن‌هایش خیلی خوشم می‌آید. رئیس‌جمهور باید «رجُل بسیجی» باشد. مثل آقا سعید.

6- بایسته‌های تبلیغات سیاسی سالم در جوامع اسلامی، عنوانی است که برای گفتگوی تخصصی استاد دکتر بشیر در همین باره انتخاب کردم.

7- آخر هفته پیش، به زیارت‌های جهادی گذشت. بامدادان چهارشنبه با اتوبوس جمکران بودم و ساعتی بعد در حرم بانو. با همان اتوبوس به نماز صبح تهران آمدیم. به مدد سامانه اتوبوس‌های تندرو 6:30 دقیقه بامداد در ایستگاه راه آهن، منتظر قطار اتوبوسی دوطبقه بودم که با نشستن بر صندلی‌هایش، شب نشده به مشهد می‌رسیدم. البته یک دوست خوب همراهم بود. یک روز مشهد بودم و جمعه دوباره در تهران. قطار ارزان قیمت انگیزه مسافرت را بیشتر می‌کند. داشت نکته اصلی یادم می‌رفت: صندل خریدم. یادتان هست که در اردوی مشهد پارسال بسیج، که امسال برگزار نشد!، صندلم پاره شده بود؟

8- نکته اصلی بند قبلی (شماره 7) درباره مصاحبه آزمون دکتری بود. کنایه‌فهم‌ها! کجای اینترنت نشسته‌اید؟ خاطره شرکت در اولین مصاحبه دکتری را بخوانید. توضیح بیشتر آنکه سال گذشته که صندل نداشتم، در مصاحبه شرکت نکردم. شنبه قرار مصاحبه دانشگاه ما بود که فهمیدیم نیست. دوشنبه هم قرار مصاحبه علامه بود که افتاد روز رفتن ما به کربلا، یعنی27 خرداد، پس فعلا اونجا هم شرکت نمی‌کنم. امید که مصاحبه دانشگاه با سفر معنوی تربیتی کربلا تلاقی نداشته باشد که چهار ساله منتظر امام صادقی شدن هستم!

9- گفتنی زیاد است. عمر کم است. فرصت محدود است. باید تلاش کنیم تا خدمت کنیم. منتظریم چه شود؟ لا یغیرالله ما بقوم حتی یغیروا ما بانفسهم. یه چیزی را ما باید تغییر بدیم تا خدا تغییری ایجاد کنه. انقلاب اسلامی در مرحله حساسی است. کاش بیشتر تهذیب میداشتیم و به تقوا و اخلاق بیشتر مقید بودیم!

10- به یاد «بعدالتحریر»های حیات: یا علی مددی! الاحقر...