اشاره: کتاب، دوست ماست. لکن با کتاب، معامله دوری و دوستی نکنیم.

معرفی کتابهای مطالعه شده: پنجاه و سومین کتاب

عنوان: کتاب خاطرات شفاهی شهید محمد حسن نظرنژاد: بابانظر

شهید محمدحسن نظرنژاد، پهلوان باغیرتی بود. قهرمان ورزشی ملی -در قبل انقلاب- بود. سوابق انقلابیگری قبل انقلاب داشت. در کردستان و گنبد هم بود تا مشتی منافق و مخالف، به مردم زور نگویند. 140 ماه هم سابقه حضور در جبهه دارد! -هشت سال جنگ می شود 96ماه؛ 10 سال هم به تعبیر آقا سعید -سردار قاسمی- می شود 120 ماه؛ بروید کتاب را بخوانید تا بفهمید چطور می شود 140 ماه سابقه داشت!- انواع مختلف جانبازی ها در قسمتهای مختلف بدن؛ چیزی بیشتر از 150 درصد جانبازی. با همه اینها، این سردار با ارزش تاریخی فرهنگی سپاه بی جهت در سال 1375 شهید می شود! به کوه می رود ولی یک تیم پزشکی همراه او نیست، حتی یک کپسول اکسیژن هم می توانست او را برای ما حفظ کند ولی نشد.

بگذریم. کتاب فوق العاده قشنگی است. مدتها بود چنین کتابی نخوانده بودم. دو شب تا صبح بیدار بودم که تمام شد. ما به خاطرات شفاهی خیلی نیاز داریم. لایه های تاریک و پنهانی از تاریخ با تاریخ شفاهی شفاف می شود. بابانظر از کتاب دا هم بهتر است. یعنی جالب تر و جذاب تر است. سرگذشت این مرد که با تاریخ دفاع مقدس خراسان عجین شده، پر از غمها و شادیهایی بود که دو روز اول محرم امسال با آن زندگی کردم.

بابانظر، حقش است که رکورد کتاب دا را بشکند. خریدیم، خواندیم، هدیه می دهیم.

نکته فرعی: در قسمت فهرست نویسی فیپای کتاب موضوع کتاب سرگذشتنامه ورزشکاران معلول ایران عنوان شده!

کتابشناسی:کتاب خاطرات شفاهی شهید محمد حسن نظرنژاد: بابانظر؛ مصاحبه: سید حسین بیضایی، تدوین: مصطفی رحیمی؛ دفتر ادبیات و هنر مقاومت، تهران، سوره مهر، چاپ سوم 1388

اشاره:

مطالعه کار خوب و لازمی است! معرفی کتاب و بررسی کتاب هم وقتی مطالعه شکل بگیره، باید شکل بگیره.

معرفی کتابهای مطالعه شده در سال جاری: پنجاه و ششمین کتاب

عنوان: کتاب رمان چراغها را من خاموش می کنم اثر زویا پیرزاد

زویا پیرزاد نویسنده ای است که نوشته هایش جایزه گرفته است. انصافا هم نویسنده توانایی است. نکته هایی که برای من در خواندن کتابها مهم است، گاهی لذت بردن از توانایی نویسنده است، گاهی هم خدمتی است که نویسنده به فرهنگ، جامعه، دین، اعتقادات و ملت خود می کند. اتفاقا دومی خیلی مهم است. اصلا هنر مورد قبول ما، هنری است که در خدمت اهداف والای انسانی قرار گیرد. ای کاش نویسندگان ما زیبایی ها را ببینند. زیبایی های انقلاب اسلامی و دفاع مقدس هنوز خیلی جای کار دارد؛ ولی هنرمندان ما -نه همه شان- ... .

ای کاش نویسندگان ما کتابی بنویسند که مثلا سرمایه گذار ایرانی که می خواد بره دبی، کتاب رو بخونه و نره دبی؛ بمونه برای همین آب و خاک سرمایه گذاری کنه. نه فقط اینا که ایرانی های مقیم خارج و خارجی ها هم بیاین تو مملکت ما سرمایه گذاری کنند و ما جایگاه گذشته خودمون را به دست بیاریم.

کتابشناسی:

کتاب چراغ ها را من خاموش می کنم، زویا پیرزاد، تهران، نشر مرکز، 1387

اشاره:

مشکل ما سه راه حل دارد: خواندن، خواندن و خواندن. البته راه حل چهارمی هم وجود دارد که آن هم خواندن است. مطالعه را به برنامه روزمره زندگی خود وارد کنید. -نقل به مضمون از دکتر حسن رحیم پور ازغدی

معرفی کتابهای مطالعه شده در سال جاری: پنجاه و پنجمین کتاب

عنوان کتاب: کتاب پاییز در قطار اثر محمد کاظم مزینانی

کتاب پاییز در قطار طرح روی جلدی دارد که تداعی رمان کودکان یا رمان نوجوانان می کند. البته کم حجمی کتاب 59 صفحه هم بر این معنا دلالت دارد. اما اصلا برای کودکان و نوجوانان مناسب نیست! واقعا این داستان می خواست چی بگه؟ چی گفت؟ جبهه رفتن پسرک چشم آبی داستان محکوم شد! همین. البته کتاب ویژگیهای مثبتی هم داشت مثل اینکه حسد سگ داستان -خانمی- درمان شد. رشد و تعالی آن سگ هم چیز خوبی بود.

کتابشناسی:

کتاب پاییز در قطار -رمان-، محمد کاظم مزینانی، دفتر آفرینش های ادبی، تهران، انتشارات سوره مهر، 59ص.

اشاره:

مشکل ما سه راه حل دارد: خواندن، خواندن و خواندن. البته راه حل چهارمی هم وجود دارد که آن هم خواندن است. مطالعه را به برنامه روزمره زندگی خود وارد کنید. -نقل به مضمون از دکتر حسن رحیم پور ازغدی

معرفی کتابهای مطالعه شده در سال جاری: پنجاه و پنجمین کتاب

عنوان کتاب:

کتاب جامعه، دولت، شهرنشینی: تفکر جامعه شناختی ابن خلدون

این کتاب نوشته فواد بعلی و ترجمه استاد عزیزمان، دکتر غلامرضا جمشیدیهاست که دو ترم قبل درس "مطالعات اجتماعی در فرهنگ اسلامی" را با ایشان گذراندم. این کتاب یکی از منابع امتحانی این درس بود که به بررسی اندیشه جامعه شناختی ابن خلدون، این جامعه شناس مسلمان می پرداخت. خاطرات خوشی از آن کلاس با دانشجویان کد 83 فرهنگ و ارتباطات برایم باقی مانده است. کاری که استاد برای مجاهدان غزه انجام داد، یادداشتی از من که مورد تقدیر استاد و بچه ها قرار گرفت، نمره 7 از 6 در امتحان میان ترم، حضور موفق و پررنگ ما هشتاد و چهاری ها -من، وحید صابری و مرتضی انصاری زاده-در کلاس هشتادوسه ای هاو ...

ابن خلدون در مقدمه کتاب تاریخ خود -العبر-، علم جدیدی که امروزه جامعه شناسی نامیده می شود -علم عمران- را بنیان نهاد. البته این یکی از دیدگاههای موجود است. نکته دیگری که درباره ابن خلدون نباید فراموش کرد اینست که گرچه او مسلمان بود، لزوما نظریاتش اسلامی نیست! بین جامعه شناس مسلمان و اسلامی تفاوت هست. مثلا دکتر شریعتی یک جامعه شناس مسلمان بود ولی جامعه شناسی اسلامی درس نمی داد -نداریم که درس بدهد.- آنچه که به عنوان جامعه شناسی اسلامی عرضه می شود هم تنها نقدهای معرفت شناسانه و روش شناسانه به جامعه شناسی غربی است که مشابه آن از سوی خود غربی ها هم انجام می شود.

اگر کسی اهل کار علمی است، این یکی از نقطه های آغاز است: به سوی جامعه شناسی اسلامی.

از خود کتاب:

این کتاب یک مشکل بزرگ داشت و این که تلاش می کرد که بگوید که ابن خلدون خیلی شبیه پیشگامان جامعه شناسی است! در حالی که باید برعکس می بود!

 نکات جالبی هم استاد جمشیدیها -استاد ما و رئیس دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران- در مقدمه شان بر این کتاب نوشتند که حتما باید مورد توجه خوانندگان کتاب قرار گیرد.

کتابشناسی:

فواد بعلی، جامعه دولت شهرنشینی تفکر جامعه شناختی ابن خلدون، ترجمه غلامرضا جمشیدیها، تهران، انتشارات دانشگاه تهران، 1382.

این مطلب به اشتباه غیرمنتشر باقی مانده بود. هم اکنون درباره کتابها در Qafase.IR می نویسم.

اشاره:

مشکل ما سه راه حل دارد: خواندن، خواندن و خواندن. البته راه حل چهارمی هم وجود دارد که آن هم خواندن است. مطالعه را به برنامه روزمره زندگی خود وارد کنید. -نقل به مضمون از دکتر حسن رحیم پور ازغدی

معرفی کتابهای مطالعه شده در سال جاری: پنجاه و هفتمین کتاب

عنوان: کتاب احکام موسیقی

این کتاب به 125 پرسش در زمینه موسیقی و غنا، رقص، قمار، شرط بندی، شطرنج، پاسور، بیلیارد، تخته نرد، برگه های ارمغان بهزیستی، گلدکوئیست و شرکتهای هرمی پاسخ داده است. البته قسمت اعظم کتاب، بررسی تفصیلی موسیقی و غنا و فلسفه حرمت غنا و مسائل مشابه -موسیقی درمانی و ...- است.

کتابهای پرسشها و پاسخهای دانشجویی، در ظاهری شکیل و دانشجو، در مسائل مبتلابه دانشجویان تالیف می شود که از قضا با استقبال خوبی هم در دانشگاه ها مواجه شده است. در این کتابها سعی می شود به زبان ساده، پاسخی منطقی برای دانشجویان امروز ارائه شود.

 کتابشناسی:

مجموعه پرسشها و پاسخهای دانشجویی دفتر22؛ احکام موسیقی، به ضمیمه رقص و قمار؛ دفتر نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها (معاونت معاونت آموزش و تبلیغ، اداره مشاوره و پاسخ) . (مطابق با نظرات 10 تن از مراجع: آیت الله بهجت، آیت الله تبریزی، آیت الله خامنه ای، آیت الله سیستانی، آیت الله صافی، آیت الله فاضل، آیت الله نوری همدانی، آیت الله مکارم، آیت الله وحید خراسانی و آیت الله امام خمینی سلام الله) به اهتمام: سید مجتبی حسینی؛ دفتر نشر معارف، قم، چاپ دوم1385

برای دانلود متن کامل خلاصه کتاب احکام موسیقی (توسط من) اینجا را کلیک کنید.

اشاره: مشکل ما سه راه حل دارد: خواندن، خواندن و خواندن. البته راه حل چهارمی هم وجود دارد که آن هم خواندن است. مطالعه رو در برنامه روزانه تان وارد کنید. (نقل به مضمون از دکتر حسن رحیم پور ازغدی)

محرم آمد. دهه اول محرم امسال رو با مرور بر کتابهایی که پارسال خوندم گذروندیم. امروز- سوم شهدای عاشورا- کتابی که شب اول محرم امسال از نمایشگاه کتاب بچه های دانشگاهمون- دانشگاه امام صادق علیه السلام- خریدم و همون شب خوندم، رو مرور کنیم.

معرفی کتابهای مطالعه شده در سال جاری: پنجاه و دومین کتاب

عنوان: کتاب پدر، عشق و پسر نوشته سید مهدی شجاعی در رثای حضرت علی اکبر علیه السلام

آخرین بار که کتابی از سید مهدی شجاعی نوشتم، کتاب کشتی پهلو گرفته بود. کتابی که همه اش مجالس روضه و گریه برای حضرت زهرا بود. این کتاب هم مثل همان کتاب با نثر ادبی نوشته شده، احساس بر آن غلبه دارد، از منابع تاریخی متنوع استفاده کرده، 10 مجلس روضه حضرت علی اکبر علیه السلام است. رابطه حضرت علی اکبر با امام حسین علیه السلام که معلوم نیست کدامیک عاشق دیگری هستند؟ پدر یا پسر؟ این کتاب هم از پرفروش ترین کتابهاست: چاپ بیست و دوم-1387- 214هزار و پانصد نسخه چاپ شده. این کتاب فقط یک تفاوت مهم با کتاب قبلی دارد و آن هم راوی آن است. فضایل حضرت علی اکبر و شرح زندگی و شهادت آن حضرت این بار از زبان مرکب آن حضرت روایت می شود. مخاطب این روضه ها هم خانم لیلا، مادر حضرت علی اکبر است.

کتابشناسی:

کتاب پدر، عشق و پسر؛ سید مهدی شجاعی، تهران، کتاب نیستان، 1387.

اشاره: مشکل ما سه راه حل دارد: خواندن، خواندن و خواندن. البته راه حل چهارمی هم وجود دارد که آن هم خواندن است. مطالعه رو در برنامه روزانه تان وارد کنید- نقل به مضمون از دکتر حسن رحیم پور ازغدی

محرم آمد. کتابهایی متناسب با این روزها که در محرم قبلی خوندم و نشد که معرفی کنم رو این روزها با هم مرور کردیم. امروز اما عاشوراست. اگر خدا توفیق بدهد من هم کربلام. فکه را می گویم؛ اردوی زیارتی سیاحتی و علمی جنوب با هم رشته ای های عزیزم. امروز کتابی که قبلا خوندم - و چندبار مباحثه کرده ام و اتفاقا همین روزها هم با ورودی های جدید آن را مباحثه می کنم- را مرور می کنیم: حماسه حسینی متفکر شهید استاد مطهری

معرفی کتابهای مطالعه شده در سال جاری: پنجاه و یکمین کتاب 

عنوان: کتاب حماسه حسینی نوشته متفکر شهید حجت الاسلام استاد مرتضی مطهری

حماسه سه جلدی بود. دو جلد سخنرانیها و یک جلد هم یادداشتهای استاد. الان دو جلدی شده و سخنرانی ها با هم یک جلد شده. خلاصه حماسه حسینی -بخشی از خلاصه آثار شهید مطهری: سیری در سیره معصومین: انتشارات دانشگاه امام صادق علیه السلام-  هم کتابیه که به همت نسل اول مباحثه کنندگان آثار شهید مطهری در دانشگاه امام صادق علیه السلام مثل دکتر سوزنچی و ... تهیه شده است. آن وقتی که استاد حجت الاسلام دکتر حسین سوزنچی، تنها حسین سوزنچی بود!

توضیح اینکه بیشتر آثار شهید مطهری در دانشگاه امام صادق علیه السلام در قالب 8 واحد درسی اندیشه اسلامی مطالعه، مباحثه گروهی با یکی که قبلا این دروس را گذرانده، تدریس، امتحان و پایان نامه می شوند!

برجستگی کتاب حماسه حسینی با توجه به اینکه مجموعه سخنرانی هاست به بحث تحریفات عاشوراست. شهید مطهری امام حسین را برای امروز جامعه می خواهد. بنابراین با آنچه سر راه استفاده از امام حسین برای امروز جامعه باشد، مبارزه می کند. در مورد یادداشتها هم باید بگویم توجه باید داشت که یادداشتهای شهید مطهری به این معنی نیست که آنها نظرات شهید مطهری اند یا شهید مطهری آنها را قبول دارد. چه بسا آنها را نوشته بود که در فرصت مناسبی نقدشان کند!

مطالعه آثار شهید مطهری بی استثنا آموزنده و روان بخش است. آثاری که حتی با سوء مدیریت انتشارات صدرا هم به فراموشی سپرده نمی شود.

کتابشناسی:

کتاب حماسه حسینی، دو جلد، استاد حجت الاسلام شهید مرتضی مطهری، انتشارات صدرا.

اشاره: مشکل ما سه راه حل دارد: خواندن، خواندن و خواندن. البته راه حل چهارمی هم وجود دارد که آن هم خواندن است. مطالعه رو در برنامه روزانه تان وارد کنید- نقل به مضمون از دکتر حسن رحیم پور ازغدی-

محرم آمد. کتابهایی متناسب با این روزها که در محرم قبلی خوندم و نشد که معرفی کنم رو این روزها با هم مرور کنیم:

معرفی کتابهای مطالعه شده در سال جاری: پنجاهمین کتاب

عنوان: کتاب شعر من می گویم شما بگریید: مراثی عاشورا به کوشش علیرضا قزوه

شعر، شاید بیش از هر رسانه دیگری دین خود را به عاشورا ادا کرده باشد. تعزیه، منبر و رسانه های دیگر، همه شان وامدار شعرند. شعر عاشورایی، بخش مهمی از ادبیات ملی ماست. قرنهاست که ما ایرانی ها به عشق اهل بیت و به ویژه امام حسین شعر می گوییم و شعر می خوانیم.

علیرضا قزوه شاعر برجسته ای است. وی در این کتاب به گزینش تعدادی از بهترین های شعرهای عاشورایی دست زده. البته ذوق و سلیقه ها همیشه متفاوت است ولی اشعاری متناسب با ذوق شما هم پیدا خواهد شد. این اشعار علاوه بر اینکه به ترتیب زمانی پشت سر آمده اند از ترتیب موضوعی ذیل هم برخوردارند: اشعار درباره امام حسین علیه السلام، سه شهید برجسته هاشمی (علی اصغر و علی اکبر و حضرت عباس)، یاران شهید حسین بن علی، یک شب و یک روز تاریخی عاشورا، و وقایع بعد از عاشورا

کتابشناسی:

کتاب من می گویم شما بگریید: مراثی عاشورا، به کوشش علیرضا قزوه، تهران، انشارات سوره مهر، مرکز آفرینش های ادبی، چاپ نهم 1387.

اشاره: مشکل ما سه راه حل دارد: خواندن، خواندن و خواندن. البته راه حل چهارمی هم وجود دارد که آن هم خواندن است. مطالعه رو در برنامه روزانه تان وارد کنید! (نقل به مضمون از دکتر حسن رحیم پور ازغدی)

محرم آمد. کتابهایی متناسب با این روزها که در محرم قبلی خوندم و نشد که معرفی کنم رو این روزها با هم مرور کنیم:

معرفی کتابهای مطالعه شده در سال جاری: چهل و هفتمین کتاب

عنوان: کتاب رسانه شیعه: جامعه شناسى آیىنهاى سوگوارى و هیئتهاى مذهبى در ایران با تاکید بر دوران پس از پیروزى انقلاب اسلامى نوشته محسن حسام مظاهرى

این کتاب نوشته یکی از افسران راستین جنگ نرم است. در قسمت اول نویسنده به تاریخ تحلیلى تاسیس و استمرار آیینهای سوگواری و مذهبی پرداخته و در این فصل با ابداع ستودنی شواهدی از متون اصلی مورد اقتباس آورده است که لذت مطالعه را چند برابر کرد. در ادامه با وارد کردن ادبیات جامعه شناسی به  بررسى هیاتهای عزاداری در قالب سنتى، انقلابى دوران جنگ، انقلابى بعد جنگ، هیاتهای عامه پسند و شبه هیاتها به کمک مفاهیم و ادبیات علوم اجتماعى پرداخت. این اثر تداوم یکی از کارهای پژوهشی آقای حسام مظاهری است که رساله فوق لیسانس ایشان نیز می باشد. جالب آنکه قبل از دفاع از پایان نامه، آن را به صورت کتاب منتشر کرد و مورد استقبال خوبی هم قرار گرفت. کاری به نقدهای وارد شده به این کتاب ندارم ولی از استادهای ایشان تو دانشگاهشون واقعا دعوت می کنم همچین کتبی بنویسند!

محسن حسام مظاهری یکی از نفرات اصلی مجله هابیل نیز هست. یک مجله علمی دانشجویی با کلاس در حوزه علوم انسانی بومی با نگاهی خاص به انقلاب اسلامی و جنگ تحمیلی.

راستی اگر فرصت خواندن کتاب را ندارید، حداقل نگاهی به عکس ها و زیر نویس آنها بیندازید!

کتابشناسی:

کتاب رسانه شیعه جامعه شناسى آیىنهاى سوگوارى و هیئتهاى مذهبى در ایران با تاکید بر دوران پس از پیروزى انقلاب اسلامى ، محسن حسام مظاهرى، تهران، سازمان تبلیغات اسلامى: شرکت چاپ و نشر بین الملل، 1387

این الطالب بدم المقتول بکربلاء؟

راه تو خون می طلبد؛ مرد کیست؟

یازده شب اول محرم 88: دانشگاه امام صادق علیه السلام؛ سخنران: علیرضا پناهیان؛ با مداحی حاج میثم مطیعی

تهران- بزرگراه چمران، پل مدیریت، مسجد دانشگاه امام صادق علیه السلام

بعد از نماز مغرب و عشاء

هیات میثاق با شهدای بسیج دانشجویی دانشگاه امام صادق علیه السلام

منتظریم

(ویژه دوستان خودم در دیگر دانشگاهها: من شب هفتم به بعد به همراه بچه های رشته مون: فرهنگ و ارتباطات می رم اردوی جنوب: حسینیه حاج همت، دوکوهه، شبی در اروندکنار، عاشورای فکه و ... . پس امسال زودتر بیایید؛ تا دیداری تازه کنیم!)

معرفی کتب مطالعه شده در سال جاری: چهل و پنجمین کتاب

برخیز که راه رفته را برگردیم

با عشق به آغوش خدا برگردیم

در عرش، صدای «ارجعی...» پیچیده ست

یا ایتها النفس! بیا برگردیم

 رباعی یکی از مظلوم ترین قالبهای شعری زبان فارسی است که کارآیی و کاربرد زیادی داشته و دارد. رباعی برای دنیای امروز ما، جنبش های انقلابی ما، حرکتهای فرهنگی و اجتماعی و سیاسی ما، ظرفیتهای فراونی دارد. رباعی فقط چهار مصراع دارد. اما همین چهار مصراع برای برانگیختگی احساس و شور و شعور مخاطب کافی است. معمولا سه مصراع اول رباعی مقدمه ای برای مصراع چهارم و پایانی هستند که شاعر با غافلگیری، تیزهوشی و دقت، هدف اصلی خود را بیان می کند.سه مصراع در خدمت یک مصراع.

میلاد عرفانپور، امروز چهره شناخته شده ای در پهنه ادب و فرهنگ کشور است. از شرم برادرم، پاییز بهاری است که عاشق  شده است و اینک مجموعه جدید رباعی پادشهر. ضمن اینکه با وجود سن کم (21سال) صفحات شعر چندی از نشریات بنام حوزه فرهنگ کشور را مدیریت می کند.

پادشهر، آخرین کتاب شعر منتشر شده میلاد است که نشر سپیده باوران مشهد آن را منتشر کرده است. سپیده باوران (کتاب آفتاب) عضو جدید جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی در زمینه نشر و توزیع محصولات فرهنگی است.

پادشهر مثل پادزهر به معنی علاج شهر است. دکتر حسن بشیر، ریاست دانشکده فرهنگ و ارتباطات دانشگاه امام صادق علیه السلام - دانشکده ای که من و میلاد هم دانشجوی آنیم- به محض انتشار کتاب، مطلب مفصلی در نقد و بررسی این کتاب در وبلاگشان نوشته اند. (+)

کتابشناسی:

کتاب پادشهر، شعر امروز3، میلاد عرفانپور، مشهد، انتشارات سپیده باوران، 1388

فصلنامه پلاک هشت، در حالی هفتمین شماره خود را چاپ کرده که به نظر می رسه جایگاه ثابتی برای خود بین خوانندگان پیدا کرده. مخاطبان فرهنگ و هنر پایداری. نشریه ای علمی و پژوهشی که با انعطاف پذیری هایی توانسته عامه پسندی را هم حفظ کند.

این شماره به آثار و گفتاری از علیرضا پناهیان، امیرحسین فردی، محمدحسین جعفریان، حسین بهزاد، مسود جعفری جوزانی ، رحیم چهره خند، علی داوودی، سهیل کریمی، سید محمد خیرالامور، بهزاد پروین قدس و ... مزین شده است.

از خبرهای خوش و متنوع دیده بان که بگذریم، صحات اندیشه و ادب به طور مفصل به جلسه دیدار رهبری با اهالی فرهنگ و هنر دفاع مقدس پرداخته بود و حاشیه ها و نامه های بعد آن را هم آورده بود؛ جلسه ای شیرین و جذاب برای من. مثلا سه صفحه یادداشت سعید قاسمی از آن جلسه و حرفهایی که جلوی آقا نزد.

رنگ جنگ هم به یازده سپتامبر پرداخته بود. اما اوج کار آن پرونده ویژه ای برای ابوالفضل عالی. من عالی را نمی شناختم ولی پوسترهایی که طراحی کرده بود را بارها دیده بودم. مرحوم ابوالضل عالی به تعبیری باید پدر گرافیک انقلاب نام نهاده شود. جوانی که به گرافیک انقلاب هویت داد. این شماره رنگ جنگ پربار بود. صحبتهای بهزاد پروین قدس هم از عکاسی جنگ خواندنی بود.

شیپور جنگ دو مطلب داشتی کی درباره عاشیق ها و حماسه و دیگری که درباره موسیقی هیوی متال که چگونه موسیقی متال از یک موسیقی ضد جنگ منحرف شد و به هم جنس بازی و جنگ افروزی و ضددین و .. رسید.

ایرج افشاری اصل آسیب شناسی مفصلی بر تئاتر دفاع مقدس نوشته است. تئاتر که به زعم من در هنر ها خیلی مظلوم مانده است.

سهیل کریمی هم داستان زیبایی از حاج احمد متوسلیان نوشته که خوب تموم شده.

رحیم چهره خند هم به بهانه پنجمین سال عروج ابوالفضل سپهر، شاعر اتل متل های دفاع مقدس، متنی نوشته است و از ابداع شعرهای روبرو با مخاطب سپهر تمجید کرده است. یادداشتی از خود آقای سپهر هم در این شماره هنوز خواندنی است.

در صفحات شعر علاوه بر شعر آقای محمدحسین جعفریان که آقا فرمودند خوشنویسی کنید، دو شعر قسنگ از سیده سپیده امینی هم نظرم را جلب کرد.

کتاب معراج ماهی ها هم ظاهرا مثل کتاب خلاصه خوبی ها ست. این کتاب توسط اتحادیه انجمنهای اسلامی دانش آموزان تهیه شده و به زندگی 72 شهید دانش آموز می پردازد. پلاک هشت به بهانه روز دانش آموز گلچینی از خاطرات این کتاب رو آورده بود.

آقای خیرالامور در متن قشنگی به هنر های برخی از شهدا پرداخته بود. ابتکار قشنگی بود. مثلا برای شهید بهنام محمدی به تشریح هنر بلوغ وی پرداخته بود.

بررسی اهداف، وظایف و راهکارهای عملی حفظ و نشر آثار دفاع مقدس این شماره در گفتگو با سردار محمد تقی خادمی، معاون هماهنگ کننده بنیاد حفظ آثار و نشر ارزشهای دفاع مقدس صورت گرفته بود.

مدتها بود فکر می کردم دیگر نشریه وزین فکه چاپ نمی شود. چند شماره عالی از فکه دیده بودیم و حسرت می خوردیم چرا ماهنامه ای با این کیفیت دیگر تولید نمی شود. در نمایشگاه مطبوعات با کمال تعجب دیدیم که بله، فکه هنوز هم چاپ می شود. هنوز هم مفید و عالی است. البته فکه امروز رقبای قدرتمندی مثل امتداد و پلاک هشت و ... دارد.

رقبای فکه رنگی شده اند ، اما فکه هم چنان سیاه و سفید منتشر می شود. وقت آن رسیده که فکه هم رنگی شود.

فکه مثل سایر نشریات دفاع مقدسی این روزها، پرونده ای برای دیدار رهبری با اهالی فرهنگ و هنر دفاع مقدس داشت.

مطلب قشنگی با عنوان افلاکی خاک نشین خوندم که داستانی راجع به شهادت یک جوان اسیر بود که جمعی از اسرای ایرانی نامرد ترتیب قتلش را داده بودند. به راستی، آیا انتقام خون این شهدا (شهدای دربند) از این نامردها گرفته شده است؟

از پرونده کوتاهی که برای شهدای سی 130 سال 60 (همان که حامل شهدای شکست حصر آبادان بود) خیلی  خوشم اومد. مختصر و مفید.

کتاب خلاصه خوبی ها ظاهرا توسط اتحادیه انجمنهای اسلامی دانش آموزان گردآوری شده که به خاطرات شهدای دانش آموز استان های مختلف پرداخته است. (ظاهرا کتاب مشابهی هم با عنوان معراج ماهی ها توسط هیمن نهاد تالیف شده است.) بروبچ فکه در نظر دارند در هر شماره به معرفی یکی از شهدای این مجموعه بپردازند.

...اگر امام صادق علیه السلام یک شیعه ی تنوری مثل هارون مکی داشت،

الان ولایت فقیه صدها هزار بسیجی شیعه دارد

که به یک اشاره ی مولایشان به قلب آتش می زنند.

این بسیجی ها پدیده ی جدید خلقت اند...

جملاتی از بنیانگذار اطلاعات جنگ سپاه

سرلشکر (!) شهید غلامحسین افشردی

معروف به حسن باقری

(فصلنامه پلاک هشت، شماره 7، پاییز 1388)

توجه دارید که هفته بسیج هم تمام شود، روز بسیج تمام نمی شود. چرا که این عصر، عصر بسیج است.

معرفی کتابهای مطالعه شده در سال جاری: چهل و سومین کتاب 

و این صدای جنگ... داستان شروع جنگ است از نگاه یک کودک جنوبی. کودکی که گوساله زرد رنگ اش، زردو، همدم او در آغازین روزهای دفاع مقدس است. روزهایی که او از جنگ، فقط صدایش را می شنود.

داستان دیدار حسام با رزمندگان سپاه اسلام که آنها را ابتدا عراقی تصور می کند، برداشتهای نخستین او از پدیده شگفت انگیز و تازه جنگ و ... مرا یاد درس روان شناسی اجتماعی و استاد محبوب آن، دکتر حسام الدین آشنا انداخت.

محمد رضا بایرامی نویسنده 44 ساله، که قبلا هم کتابهایی از او معرفی کرده بودم، در سومین دوره انتخاب کتاب سال دفاع مقدس، برای این کتاب، جایزه کتاب سال را از آن خود کرد.

این کتاب، نخستین بار توسط انتشارات نیروی زمینی سپاه پاسداران برای نوجوانان در سال 1373 چاپ شد ولی نسخه ای که من دارم، مربوط به سال 1386 است که با تصویرگری علی نامور مصور شده است و در نشر صریر   (وابسته به بنیاد حفظ آثار و نشر ارزشهای دفاع مقدس) چاپ شده است.

کتابشناسی:

محمد رضا بایرامی، واین صدای جنگ...، تصویرگر: علی نامور، تهران، نشر صریر، 1386

معرفی کتابهای مطالعه شده در سال جاری: چهل و دومین کتاب

هفت روز آخر، نوشته محمدرضا بایرامی، کتابی است که برنده بهترین جایزه خاطره ادب پایداری در طول بیست سال شده است. دفتر ادبیات و هنر مقاومت انتشارات سوره مهر، ناشر این کتاب است. (کتابهای نقره ای)

محمد رضا بایرامی بیشتر برای نوجوانان می نویسد. البته این کتاب برای بزرگترهاست.

هفت روز آخر، از هفت روز آخر جنگ می گوید. روزهای آخر جنگ روزهای خاصی بود و نیازمند تحلیل بیشتر است. روزهای آخر احمد دهقان را خوانده اید؟

همین! وقت با ارزش خود را صرف مطالعه کنید.

کتابشناسی:

محمدرضا بایرامی، هفت روز آخر، تهران، انتشارات سوره مهر،چاپ یازدهم، 1387.

مطالعه و معرفی کتاب در سال جاری: چهلمین کتاب معرفی شده

سید مهدی شجاعی، قبل از موضع گیری اخیرش در حمایت از مهندس میرحسین موسوی در انتخابات دهم ریاست جمهوری، یکی از محبوبترین نویسندگان متعهد جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی بود.

ویژگی فتنه همین است که عیارها مشخص می شود. گذر زمان، همیشه حقایق بیشتری را روشن می کند.

خوندن یک کتاب خوب مثل «طوفان دیگری در راه است» می تونه چهره خراب شده سید مهدی شجاعی رو بهبود ببخشه. من این کار رو با خوندن کتاب کشتی پهلو گرفته انجام دادم.

کشتی پهلو گرفته، شفاعت سید مهدی شجاعی در قیامت خواهد بود. خوب نوشته است. هم استدلال است و هم احساس. هم عشق است و هم عقل. درباره حضرت زهرا سلام الله علیهاست ولی این صدای حضرت رسول، حضرت خدیجه، حضرت علی، حضرت حسن، حضرت حسین، حضرت زینب، حضرت کلثوم، اسماء، فضه و ... است که در 14 فصل، 14 خطاب، با ما حرف می زند و گوشه هایی از زندگی و عظمت بانوی بزرگ اسلام، ام الائمه، فاطمه زهرا را بیان می کند.

دوره فشرده ای از تاریخ صدر اسلام برگزیده از منابع مختلف تاریخی و دینی.

تا طولانی نشده، دو تا نکته دیگه رو هم بگم:

کتاب کشتی پهلو گرفته، 14 مجلس روضه است. که لطایف ، ظرایف و ارتباطهای لطیفی بین وقایع تاریخی و منابع حدیثی و اعتقادی برقرار کرد. وقتی بخونید که حال داشته باشید. یا طوری بخونید که حال کنید.

کتاب کشتی پهلو گرفته، کتاب پر تیراژی است. من چاپ بیست و هفتم1387 (اول: 1368) رو خوندم که تا اون موقع 474500 نسخه از اون توسط انتشارات مدرسه چاپ شده. از نوجوان تا کهن سال، همه می تونن بخونن و بهره شون رو ببرند.

کتابشناسی:

سید مهدی شجاعی، کتاب کشتی پهلو گرفته، تهران، انتشارات مدرسه،1387.

لینکهای مرتبط این پست فعلا در دست تعمیر است!

معصومه رامهرمزی دختر یتیم آبادانی بود که با شروع جنگ 14 ساله بود ولی دختر نبود، یک شیر زن بود و اصلا زن هم نبود، یک مرد واقعی بود.

آری! او یک (دختر) بچه بود و جنگ زود (شیر زن) بزرگش کرد و از او (یک مرد واقعی) آدم دیگری ساخت.

تاریخ دفاع مقدس ما در همین صفحات خاطرات رزمندگان و مهمتر از آن در اذهان به جاماندگان نهفته است و این پازل جز با توجه همه جانبه به همه جوانب این حادثه عظیم بشری تکمیل نخواهد شد.

کتاب دا، متاسفانه یا خوشبختانه به نماد حضور زنان در دفاع مقدس تبدیل شده است. به زعم من، حداقل یک نکته مهم در مورد این کتاب این است که این کتاب، بازروایی نیست و نویسنده خاطرات خودش را نوشته است. خوب هم نوشته و همذات با پنداری با نویسنده کار آسانی نیست. دل بدهید.

کتابشناسی:

یکشنبه آخر، خاطرات معصومه رامهرمزی، تهران، انتشارات سوره مهر، چاپ پنجم، 1388،

مطالعه و معرفی کتاب در سال جاری: کتاب شماره 37

کتاب فرمانده محصول مشترکی از انتشارات سوره مهر و نشر شاهد است که نهمین جلد از مجموعه قصه فرماندهان است که بیش از یک و نیم میلیون نسخه تا کنون به فروش رفته است.

برای امثال من که رویای بازگشت و انتقام گیری برادر حاج احمد متوسلیان را رویایی دوست داشتنی می دانیم، به کار بردن پیشوند "شهید" آن هم در روی جلد اصلا خوشایند نیست. برادر احمد بر می گردد... (خودتان داستان بازگشت حاج احمد را از فرودگاه امام خمینی تهران تصور کنید...)

این کتاب که من چاپ پنجم آن (1387) را خواندم، نوشته حسین نیری است که شاید فرار از موصل یا بزرگ مرد کوچکش را خوانده باشید.

13 داستان کوتاه از زندگی مردی بزرگ، به زبانی ساده و روان در حجمی کوچک و مختصر. طراحی گرافیکی ندارد ولی خیلی خوب که ندارد. حواس انسان را پرت نمی کند و تخیل را در ترسیم داستان آزاد می گذارد. باشد که بیشتر به نکته های لطیف زندگی حاج احمد دقت کنیم.

در ضمن هیچ دلیل خاصی هم وجود ندارد که تصور کنیم این کتابها برای کودکان و نوجوانان نوشته شده اند!

کتابشناسی:

فرمانده جدید (جلد نهم از مجموعه قصه فرماندهان)، حسین نیری، انتشارات سوره مهرو و نشر شاهد،‌تهران، 1387، 67 صفحه.

تذکر فرعی: این روزها اینترنت ندارم. این مطالب هم به صورت ارسال به آینده نوشته شده اند و مربوط به گذشته اند!

"شما کی می خوابید؟!"

اصفهانی بود و رتبه 2 کنکور سراسری امسال بود و دانشگاه ما، دانشگاه امام صادق علیه السلام را برای تحصیل انتخاب کرده بود. آن هم رشته ای که من در آن تحصیل می کنم: معارف اسلامی و فرهنگ و ارتباطات. من هم از قضای روزگار شده بودم سرگروه او و دوستانش برای مباحثه های هفتگی درس اندیشه اسلامی (مقرری های طرح مطالعاتی شهید مطهری).

"شما کی می خوابید؟"

همان روزهای اول این سوال را از من پرسید.

جواب من همان جمله طلایی برادر حاج احمد متوسلیان است، گرچه هنوز به او نگفته ام. شاید روزی خودش اینجا را بخواند.

«بسیجی، آنجا انتهای افق است. من و تو باید پرچم خود را در آنجا، در انتهای زمین، برافرازیم. هر وقت پرچم خود را در آنجا زدی زمین، آن وقت بگیر و راحت بخواب.» (فرمانده جدید، ص 67)

تذکر فرعی: این روزها اینترنت ندارم و این مطالب به صورت ارسال به آینده (خودکار) نوشته می شوند. شرمنده که امکان تایید و پاسخگویی سریع فعلا نیست. دعا کنید.

تقریبا از همان شماره های اول مشترک امتداد بودم و چند بار هم تمدید کردم. امسال هنوز نتونستم تمدید کنم. احتمالا بذارم برای نمایشگاه مطبوعات!

شماره 44 امتداد دوبار به دستم رسید. این شماره پر و پیمون تر بود. تازه امتداد جدیدا رنگی و در کاغذهای گلاسه چاپ می شه. فکر کنم در این زمینه باید از نشریاتی مثل شهروند امروز که در تغییر ذائقه مخاطبان تاثیر گذاشتند، نشریاتی چون راه که پیشگام این تحول در نشریات جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی شدند، تشکر کنم.

اگر دست من بود می گفتم وبلاگ مرا تنها کسانی بخوانند که مشترک امتداد، پلاک هشت، و نشریاتی از این سنخ باشند. کسانی که حداقل ماهی یکبار یک نگاهی به کتابهای ادبیات پایداری بیندازند. به نظرم اونا بهتر متوجه می شن من چی می گم.

این شماره خیلی خوب بود: صفحه علمدار، یادداشت حسن ابراهیم زاده درباره شهدا و نخبگان و بصیرت، خاطره سید مسعود شجاعی طباطبایی، مصاحبه رضا امیرخانی، یادداشتی درباره امام موسی صدر، خاطرات محمدتقی محمد علیجانی، داستان داوود امیریان، کتاب بابانظر، پرونده وی‍ژه شروع جنگ که با یادداشتهای عبدالمهدی آگاه منش خیلی جذاب در اومد.

(توجه: امتداد به خونه ما در شهرستان می رسه. بنابراین حتی اگر اونا زود برسونن، من با حدود دو هفته تاخیر امتداد رو می خونم.)

1. بیش از دو هفته از ورود دانشجویان جدید (کد88) می گذرد. آقای حسن قاسم زاده (دبیر جدید انجمن علمی) خبر از برنامه معارفه ای برای آنها داد ولی چه زود تکذیب شد! چقدر آنها مظلومند! حتی یک معارفه ساده. 
2. اگر کمی بهتر بیندیشیم، باید بگوییم چقدر عجیب است. تقریبا باور نکردنی ما سال پنجمی شده ایم. زمان خیلی خیلی سریع می گذرد. سریعتر از آنچه فکرش را بکنیم.
3. مجتبی صمدی، دبیر سابق انجمن علمی، مطلبی طنز در وبلاگش،ارتباطات ایرانی (+) نوشته و به هر کسی که یادش آمده، تکه ای پرانده! حتی افرادی چون دکتر فاضلی و دکتر کوثری! البته معنای طنز بسیاری از عبارات برای دانشجویان و اساتیدی که در context نیستند، اصلا قابل درک نیست و اکثریت آن را یک متن جدی خبری محسوب خواهند کرد! مجتبی معمولا متهم می شود که با دانشکده ساخته، (فراموش نکرده ایم که پارسال انجمن را در بحرانی ترین شرایط تعاملی به اوج رساند و اداره کرد)، اینکه چه شده است که زبان طنز را برای انتقادهایش به کار گرفته، جای تامل دارد.
4. مطلب قبلی (+) واکنش های جالبی داشت. البته شاهد سکوت اینترنتی دانشکده بودیم. دانشکده ای که میدان را در حمایت از ورودی های جدیدش خالی کرده و از خروج دانشجویانش استقبال می کند! یادش بخیر، سه سال پیش انتظار داشتیم که دانشکده کمکان باشد. اکنون...
5. محمد لسانی، (از مشهورترین دانشجویان سالهای قبل دانشگاه!) دوباره وبلاگ نویسی اش را شروع کرده. وبلاگ فرهنگساز (+)
6. کد 88 هم یک وبلاگ نویس برجسته دارد: وبلاگ جا کفشی، مسعود حسنلو (+)
7. حسین خالقی پور، برادر  آقا بشیر خالقی پور (کد86) هم به خانواده فرهنگ و ارتباطات پیوسته.
8. هنوز انتقادهای دیگران از رشته چیزی جز چرند و پرند نیست! تفکیک مناسبی بین دانشکده و رشته دارد صورت می گیرد و کم کاری های دانشکده، دانشجویان، و ... به پای ضعف رشته گذاشته نمی شود.

گزارشی از نماز جمعه و راهپیمایی پرشکوه روز قدس بر اساس مشاهدات امروز

امسال هم این امت حزب الله همیشه در صحنه، مردم شریف ایران، بودند که با حضور حماسی و دشمن شکن خود، مشت محکمی بر دهان همه منافقان (داخلی، خارجی، روحانی، سیاسی، احمق، نخبه و ...) کوبیدند.

سبزها که امروز فقط برای اختلاف و درگیری و تفرقه آمده بودند (البته باید یک پیرزن بد حجاب سبز را استثنا کنم که او هم مثل ما شعار وحدت سر داده بود) فقط به مدد نمادهای سبزشان دیده می شدند. نه فقط در زیر سقف، بلکه خیابانهای اطراف مسجد دانشگاه تهران، مملو از حضور نمازگران جمعه بود که با اعلام تبعیت از مقام رهبری، شعارهایی در راستای وحدت و حمایت از مردم فلسطین سر می دادند. بعضی سبزها، شعار مرگ بر روسیه سر می دادند! شعار "نه غزه، نه لبنان، جانم فدای ایران" هم شنیده شد که با پاسخ "هم غزه، هم لبنان، جانم فدای ایران" مواجه شد. بعضی سبزها دائما با گوشی های موبایل مشغول گزارش از قضایا بودند. یکی شان می گفت: کلی اتوبوس آوردند! تازه صدای آمپلی فایر نمی ذاره صدای مردم (سبزها) در بیاید! می خواستم بهش بگم که مگه تا حالا راهپیمایی نیومدی؟ هر سال بلندگو می آرن! هر هفته هم اتوبوسها نمازگزاران را به دانشگاه تهران می رساند و بعد نماز برمی گرداند!

 سبزها در شمال پارک لاله نظاره گر بودند و گاهی هم برای تحریک ما شعار می دادند. (البته کارهایی دیگری مثل جویدن آدامس، کشیدن سیگار، خوردن آب و ... هم می کردند که انشالله روزه آنان باطل نمی شود!) نیروی انتظامی هم مثل ما روزه خواری ها، هتک حرمتها، بادکنک بازیها و ...آنان را نظاره می کرد. اصلا همین بی توجهی ما که در مقابل آنان، تنها به صف نماز ایستادیم، خودش کلی سبزها را عصبانی می کرد.

من در هنگام سخنرانی احمدی نژاد رسیدم که جلوتر از پارک لاله نشد که بریم. در پشت سر ما سبزها بودند. سبزها که هنوز «توهم بی شمار بودن» را دارند، در اواسط سخنرانی احمدی نژاد لحظه به لحظه عقب تر (به سمت شمال) می رفتند و در هنگام شروع خطبه ها دیگر تا چشم کار می کردند، جمعیت نمازگزار دیده می شد که احیانا پلاکاردهایی مبنی بر تحریم کالاهای اسرائیلی، تبعیت از رهبری، پرچم ایران و پرچم فلسطین و ... داشتند. البته نکته شگفت انگیز ماجرا، بارش مصلحتی باران است که البته نتوانست صفهای نماز را بر هم بزند ولی باعث شد که سبزها بروند. باران پنج دقیقه بند آمد و ما در همان خیابان که بعد خطبه ها خشک شده بود نماز خواندیم.

پرچم بزرگ فلسطین، زیبایی خاصی به مسیر راهپیمایی داد. البته بعضی سبزها می گفتند که برین پرچم ایران را بردارید! یادمه ایام انتخابات بعضی از همین سبزها (بعد کمی بحث) به خود من می گفتند: شما اصلا عربید! پرچم ایران بابا حرمت داره!

اواخر صحبتهای احمدی نژاد، ناگهانی ماشینی از وسط صفهای نماز به طرف ما می آمد! نمازگزاران صفهای به هم ریخته بلند می شدند و با دست خالی به ماشین حفاظت از این شخصیت مشهورحمله می کردند. درست است، مهدی کروبی در آن ماشین نشسته بود و شیشه های عقب خرد شده بود! لحظاتی بعد یک روحانی را دیدم که با وضعی پریشان در حالی عمامه به دست دارد، با شعار مرگ بر منافق استقبال می شود و کم و بیش هم مورد ضرب ملت انقلابی قرار می گیرد. باز هم درست گفتید! شیخ هادی غفاری معروف به شیخ ملعون بود که در حال خروج از صفهای نماز جمعه بود.

جالب اینکه روی اتوبوسهای نماز جمعه، شعارهایی مثل مرگ بر چاوز، مرگ بر روسیه دیده می شد که معلوم بود که با عجله نوشته شده.

برکت حضور سبزها: امسال همه مردم، زن و مرد، پیر و جوان، با انگیزه شعار می دادند. سبزها متشکریم که به ما انگیزه دادید!

ای کاش، روز قدس، روز وحدت می شد. ای کاش سبزها (مثل این حامی موسوی) مسائل را با هم اشتباه نگیرند و در راهپیمایی روز قدس، شعار "آمریکا، اسرائیل، حمایتت می کنیم" سر نمی دادند.

حضرت روح الله در 25 مرداد 1358:

"روز قدس، روزی است که باید به این روشنفکرانی که در زیر پرده با آمریکا و عمال امریکا روابط دارند هشدار داد. هشدار به اینکه اگر از فضولی دست برندارید، سرکوب خواهید شد"

این هم از موضع ما در روز قدس امسال. البته روز قدس تنها متعلق آزادی قبله نخست مسلمین نیست و شاید هم آزادی قبله دوم (مکه و مدینه عزیزمان) واجب تر باشه. (ما هنوز می گوییم: قبلتین در زنجیر) اصلا روز قدس بهانه ای است که چنین قیامها و انقلابهایی شکل بگیره و انقلاب اسلامی ما به همه جهان صادر بشه.

شماره جدید نشریه راه: جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی

با ساختار شکنی از پشت جلد شروع می کنم! پشت جدید، تبلیغات پست بانک، کمی تعجب آور بود! روی جلد هنوز هم باید بیشتر کار شود. گرچه فرم ثابتی پیدا کرده و بدان هویت یافته؛ خلاقیت و دقت بیشتر، کلاس کار را بالاتر می برد. روی جلد، بنر مناظره رویایی هاشمی و احمدی نژاد بود که ایام انتخابات همه بی صبرانه منتظر آن بودند! گرچه زود فراموش شد! گرچه برخی مسائل دیگر را مطرح کردند تا حقیقت اصلی انتخابات که رای به نظام بود فراموش شود. گرچه صدا و سیمای ما همراه و همگام با برخی آن همه آب به آسیاب دشمن ریخت.

راستی از این شماره، شهر من (شیرگاه در سوادکوه مازندران) به جمع توزیع کنندگان مجله راه پیوسته و از دکه مطبوعاتی آقای شعبان زاده قابل تهیه است. (گرچه بی شک، بهترین راه، اشتراک است.)

پرونده ویژه این شماره انتخابات دهم بود که با مصاحبه دکتر ابراهیم فیاض یک شروع طوفانی برای این شماره داشت: تقابل غربگرایی (چپ و راست) با بومی گرایی و سنت گرایی و ایران گرایی. استاد فیاض در پایان مصاحبه، خطر عرفان مشایی را گوشزد کرد که می تواند جلوی فقاهت رهبری بایستد.

تحلیل دکتر عباس سلیمی نمین از دو جبهه حاضر در انتخابات بر مبنای تئوری چرخش قدرت (برای مقابله با فساد) بود که از همان آغاز رهبری به شدت پیگیری شده است.

محسن صفایی فرد را نمی شناسم؛ ولی با بررسی دوآلیسم تاریخی مردمی – اشرافی به سختی به تئوری زدگی اساتید غرب زده مان شوریده است! در پایان مقاله اش نکته مهمی را گوشزد کرده: خطر عقب نشینی های زبانی. توجه زیبایی داشته به این فاجعه زبانی رخ داده که مثلا مستضعف با آسیب پذیر یکی دانسته می شود. (در حالی که در ادبیات انقلاب، ادبیات امام معنای این کلمات چیز دیگری بوده.) واقعا یکی از روشن ترین معیارهای انحراف دولتها و مدیران و مسئولین از آرمانهای انقلاب اسلامی، از طریق زبان قابل پیگیری است.

جواد شریف زاده نگاهی به برنامه های اقتصادی در انتخابات دهم داشته. انتخاباتی که مردم عادی را با اصطلاحات اقتصادی آشنا کرد و همه یک پا کارشناس شدند. (قابل توجه آقای کروبی!)

صف بندی افاده و عمل، یادداشتی از رضا زاده محمدی است که کمی به طنز نزدیک شده است و به سنخ شناسی نخبگان پرداخته است.

دکتر عطاء الله رفیعی هم در مصاحبه ای از نخبگان و مردم و دولت گفته البته درباره انتخابات.

دکترحجت الاسلام ولی الله نقی پورفر، استاد برجسته دانشگاه امام صادق علیه السلام و چند دانشگاه دیگر، که کلاس مدیریت اسلامی معروف است، بایسته هایی برای دولت دهم معرفی کرده است که بی شک برخی به آن برچسب افراطی می زنند. شجاعت و صداقت ایشان در طرح این اولویت ها که حاصل سالها مطالعه و نگرش اسلامی است، قابل تقدیر است. گرچه برای اجرای آن به شجاعتی فراتر از احمدی نژاد نیازمندیم! (عبور از احمدی نژاد!)

وحید جلیلی، به نقش دولت نهم در وقایع پس از انتخابات پرداخته. از عدالت نامتوازن گفته و فساد رسانه ای. از فقر اطلاعات حرف زده که یکی از مصادیق فقر و فساد و تبعیض است. از نامرد رسانه ملی ما گفته که با حذف 30 درصد جمعیت روستایی (که به احمدی نژاد هم رای دادند و مشکلات و آرمانهایی هم دارند) در برنامه هایش، این تصور را برای همه به وجود آورده که ایران فقط حوالی میدان تجریش و ونک است و همین خیابان ولی عصر! (حرفهای وحید جلیلی نکات فراوانی داشت. خودتان بخوانید!)

پارازیت روی موج ایران، گفتگوی سه نفره وحید جلیلی، محمدرضا زائری و طلال عتریسی (رئیس دانشکده علوم اجتماعی لبنان) در تحریریه راه بود. رویکرد جهان عرب به ایران پس از انتخابات موضوع این میزگرد یک ساعته بود که به پیشنهادی برای تعامل اهالی رسانه و فرهنگ کشورهای اسلامی کشیده شد.

«چهارسال دیگه!» دست نوشته های یک افسر وظیفه است که مسئولیت حفاظت از صندوقهای اخذ رای را برعهده داشته. خواندن آن برای آنانی که از فرآیند صیانت از آرای ملت آگاهی ندارند و فکر می کنند به راحتی می شود تقلب کرد، توصیه می شود.

دو صفحه مجله راه، به شعارهای انتخاباتی اختصاص داشت که از سوی طرفداران کاندیدا شنیده می شد.

امیرحسین ترکش دوز، عملکرد موسوی را در دوگانه انقلاب – اصلاح تحلیل کرده. خودتان هم اگر تحلیل کنید، احتمالا به نتایج مشابهی می رسید.

معرفی و مروری بر کتاب طبقه جدید نوشته میلوان جیلاس به قلم سعید خورشیدی (که ظاهرا دکترای فرهنگ و ارتباطات هم قبول شده اند و همینجا تبریک می گم) به فاصله گرفتن انقلابهای کمونیستی از آرمانهای کمونیسم پرداخته و آن را در شکل گیری طبقه جدید در میان انقلابیون سابق (مسئولین نظام کمونیستی) می جوید. این مطلب به نظر من جاش اینجا نبود! وسط بحث تقلب در انتخابات.

«مگر می شود داماد لرستان رای نیاورد» عنوانی است که برای متن کامل گفتگوی تلویزیونی تاریخی دکتر زهرا رهنورد با شبکه ماهواره ای بی بی سی فارسی انتخاب شده. گفتگوی آبروی نداشته دو قرن روشنفکری در ایران را به باد داد! واقعا چرا اینها هنوز فکر می کنند که ایرانیان باید قبیلگی رای دهند؟ اصلا کدام قبیله سرجای خودش است؟

اکبر نائینی، در حاشیه ای به بحث تقلب، تمام وجوه گفته شده و نشده درباره تقلب و فرضیه های مرتبط با آن را بررسی می کند و درباره امکان عقلی آن بحث می کند. به هرحال وقتی، میرحسین موسوی تقلب در این ابعاد گسترده را باور کند...

میثم بهشتی نژاد نیز به موضوع تقلب از زاویه دیگری پرداخته و موضوعات جالبی را مطرح کرده که مرور آنها خالی از لطف نیست.

روح الله امین آبادی با بازخوانی چند پرونده درباره کشته های اعتراضات جمعی اجتماعی سیاسی 4 ساله دوم اصلاحات از آنانی انتقاد کرده که این کشته ها را به حساب ناکارآمدی نظام می گذاشتند ولی قربانیان حوادث اخیر که تازگی ندارد را امری فوق العاده بزرگ، بدیع و نافی مشروعیت کل نظام می دانند! شرم بر صدا و سیمای ما که در قضیه سبزوار، سمیرم و فیروزآباد و ایذه خوب وظیفه اش را انجام نداد که امروز همگان فکر کنند اتفاق عظیمی افتاده! در این اتفاقات اخیر تنها بخشی از نظام در این قضایا ناکارآمدی خود را نشان داد! همین! ناکارآمدی بخشی از نظام و چند مصداق که ناکارآمدی کل سیستم را نتیجه می دهد! حداقل در دوره شما اصلاح طلبان که نمی داد.

جواد میری در مصاحبه ای با جواد عطایی به فعالیتهای هسته های فرهنگی انقلاب در ماجرای ریاست جمهوری و عزل بنی صدر پرداخته.

مصطفی فارویی فیروزی در یادداشتی با عنوان مهندسی رسانه مهندسان، با اشاره به عملکرد رسانه ملی در انتخابات اخیر، از برخی ضعفهای سازمان، نظیر نبود آموزش مفاهیم کلیدی و ... انتقاد کرده.

سید مرتضی هاشمی مدنی یادداشتی نوشته که من با قسمتهایی از آن فکر می کنم مخالفم! وی از دو روایت رسمی (صدا و سیما) و غیررسمی نام برده و تحلیل کرده که اکنون دوران پایان روایت رسمی است. البته ما به لزوم تغییرات روایت رسمی (و پایان آن بدین شکل) معتقدیم ولی با مصادیقی که ایشان ارائه کرده اند مشکل داریم! ما فکر می کنیم آن طبقه ای که سی سال است که در صدا و سیمای ما نادیده گرفته شده اند مستضعفین ساکن روستاها و شهرستانهای کوچک ایران هستند. نه مردم شمال شهر تهران!

طلال سلمان مقایسه ای بین دو انتخابات اخیر ایران و لبنان داشته که جالب است. خودمان را دستکم نگیریم!

خاطرات سفر مهدی همازاده به الجزایر، یکی از کشورهایی که در قرن بیستم شاهد حوادث گوناگونی نظیر انقلاب ود، خواندنی بود. جبهه فرهنگی در آفریقا.

از گردیز افغانستان تا گوانتانامو، خاطرات دکتر سید محمد علیشاه موسوی گردیزی است از زندانهای گوانتانامو!

احسان صفرزاده مصاحبه ای داشت با محمدرضا محمدی نجات با موضوع مستندسازی در رسانه های ایرانی که حداقل برای ما دانشجویان رشته فرهنگ و ارتباطات (گرایش سیاستگذاری) حاوی نکات مهمی بود.

حجت الاسلام علیرضا جهانشاهی، طلبه سیرجانی، عدالتخواه معروف قضیه زمین خواریهای یک دستگاه امنیتی در سیرجان کرمان، به همت وحید جلیلی، نماد گفتمان عدالتخواهی شده است. گرچه برخی با او مخالفند. جهانشاهی تقریبا صفحه یا صفحاتی ثابت در هر شماره دارد. در این شماره از هم بندی اش با شهرام جزائری گفته و آرزویی که با شجاعت دکتر محمود احمدی نژاد برآورده شد در شب مناظره با میرحسین موسوی!

از شعر های این شماره، شعر مرگ عجیب هاجر نویدی (شعر علی محمد مودب) خیلی قشنگ و به روز بود.

پرونده ویژه ای هم در صفحات انتهایی نشریه باز می شود با یادداشتی از رضا کایدخورده درباره فلسفه همگانی. به هر حال به نظر می رسد بدون فلسفه تمدن سازی ممکن نیست! رضا کایدخورده از بایدها و نباید آموزش عمومی فلسفه می گوید. (استاد؟) اصغر طاهرزاده از جایگاه فسلفه شیعی در تمدن آینده بشر سخن می راند. گفتگوی مهدی سیار با آیت الله سید حسن سعادت مصطفوی (استاد بزرگ تفسیر و فلسفه) درباره فلسفه هم بعد علمی دارد و هم تاریخی و سیاسی و ... در جایی آیت الله مصطفوی به صراحت ریشه مخالفت علمای قم با فلسفه را در مخالفت ایشان با امام راحل عنوان می کند. در پایان نیز می فرمایند: «نظر مقام معظم رهبری موافق فلسفه است، ایشان بسیار انسان روشنفکری است و با بقیه فرق دارد.»

گفتگوی با نابغه اتریشی دانشگاه امام صادق علیه السلام که اکنون دانشجوی دکترای فلسفه دانشگاه تهران است، فیلیپ یا همان علی لنسل هم نکات متعددی داشت که از آن جمله: خاک بر سر ما ایرانی ها که فلسفه اسلامی را رها کرده ایم!

صفحات طنز این شماره از برزو بیطرف (امید مهدی نژاد) بی نیاز بود. مطالب طنز مردمی که در وبلاگهایی چون: تقلب سبز، اسلام آنلاین، برای فکر، فریادی برای عدالت، مبارز، 22خرداد 1388 و ... زده شده بود، خنده بر لبانمان نشاند.

روح این شماره که در بعدالتحریر وحید جلیلی تجلی یافت: ای خاک بر سر ما با این آنفولانزای انفعالمان در جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی!

توجه: در نوشتن این جور مطالب عمدتا از تعابیر خودم استفاده می کنم. (نه این که لزوما نویسنده مورد بحث چنین واژه ای به کار برده باشد.)
توجه2: نوشتن این مطالب و احیانا تعریف کردن و ذکر جنبه های مثبت، به معنای این نیست که من با تمام آنها موافقم! کما اینکه در برخی موارد مخالفت خود را اظهار کرده ام.

برچسبها به ضرورت بهتر شدن دسته بندی موضوعی مطالب زیاد شده اند.

البته این خبر هنوز دروغه!

سید مرتضی آوینی، علی رضا کمری، یوسفعلی میرشکاک، نصرت الله معین وزیری، سعید طایفه نوروزی، محمدرضا الوند، سید علی رضا میرعلی نقی، مسعود ده نمکی، سپیده کاشانی، محمدکاظم کاظمی، امیرعلی مصدق، مجتبی شبیری، مهرزاد ارشدی، علی داوودی، زهرا کاوه، سید حسین مطهری، حسین قدیانی و ...

اینها اسامی نویسندگان و هنرمندانی است که در شماره ششم (تابستان88) نشریه تخصصی پلاک هشت (فصلنامه فرهنگ و هنر پایداری معاونت هنری بنیاد حفظ آثار و نشر ارزشهای دفاع مقدس) آثار و گفتاری از خود به یادگار نهاده اند.

شماره جدید پلاک هشت، به مانند راه و بسیاری از نشریات مد روز انقلابی دهه چهارم انقلاب، (راه، پنجره و ...) رنگی شده است و در ورقهای گلاسه به چاپ رسیده است. گویا مشکل ساده زیستی و کاغذهای رنگی حل شده است. صاحبان این رسانه ها هر چند دیر، به این نتیجه رسیده اند که مخاطب مداری هم به اندازه کیفیت محتوا مهم است. خدا را شکر!

گاهی احساس می کنم این نشریه بیش از حد مدیر مسئولش (گل علی بابایی) را بزرگ می کند و زیاد از او می نویسد!

پرونده ویژه این شماره، جنگ داستان ناگفته نام دارد و به دو سرفصل مهم در مبارزه با انقلاب اسلامی پرداخته است. یکی تجاوز سراسری 31 شهریور1359، و دیگری از آن مهم تر و کم هزینه تر: کودتای 18 تیر 1358، کودتای نقاب (نجات قیام ایران بزرگ). احتمالا می دونین گرچه طرح حمله عراق به ایران در دوران مصدق توسط انگلیسی ها ریخته شد، زمینه مناسب اجرای اون فراهم نشد تا بعد انقلاب. یکی از مهم ترین کارهایی که قبل جنگ هزینه بر برنامه ریزی شده بود، طرح بی نظیر همین کودتای هجده تیر بود که در صورت موفقیت نیازی به جنگ نبود! ولی دشمنان باید بدانند که این انقلاب رفتنی نیست!

مجتبی شبیری مطلب قشنگی نوشته و به صدا و سیما تاخته که با این همه سوژه دفاع مقدسی، شما تازه کاسه گدایی بده سوژه در راه خدا به دست گرفته اید؟

گفتگویی صریح با مسعود ده نمکی (موفق ترین کارگردان سالهای اخیر سینمای ایران) پرده از مسائل جدیدی (به ویژه درباره فیلم پرفروش اخراجی ها)  برداشته است.

بخش شیپور جنگ هم گزارش جالبی از تاریخ و سیر موسیقی نظام در ایران نوشته است.

بخش رنگ جنگ، با صفحاتی به اسم «خون، نفت، کوکاکولا» تصاویری از ساکنان گهواره تمدن زمین (عراق) احتمالا نظر هر بیننده ای را جلب می کند. مقاله ای با عنوان گرافیک و انقلاب اسلامی به قلم سید شهید اهل قلم، آقا مرتضی، (بر گرفته از کتاب انفطار صورت، نشر ساقی) به بررسی رابطه هنر و انقلاب پرداخته و این که چرا گرافیک رابطه بهتری با انقلاب اسلامی برقرار کرد.

پرونده ویژه ای برای شاعر مردمی، استاد محمدرضا آقاسی، تمام صفحات بخش شعور سرخ را پوشانده. آقاسی به حق شعر مذهبی و سنتی را مردمی کرد و عامه را مخاطب خویش کرد و به موفقیت رسید. چند مقاله و چندین سوگنامه از هنرمندان و شاعران بنام کشور: یوسفعلی میرشکاک، محمد کاظم کاظمی، امیرعلی مصدق، علی داوودی، محمدعلی عبدلی، علی محمد مودب، محمدزمان گلدسته، خشنود محمدی، سپیده کاشانی، رقیه آزادنیا و محمدرضا احمدی فر.

«اگر نفسی از سیده تاج خانم می آید، برای رهبر است. ما همه چیزمان فدای رهبر است.» این بخشی از جملات یک مادر شهید مازندرانی است که مصاحبه با او را در چهار صفحه می توانید بخوانید. «تا وقتی من و دیگر پدر و مادر های شهدا زنده ایم و نفسی داریم، نمی گذاریم این انقلاب که با خون جگر گوشه های ما به ثمر رسیده به دست دشمنان اسلام بیفتد.» به راستی برای نابودی انقلاب باید اول خانواده های شهدا را کشت! کودتاچی های سبزنما، باید اول فکری برای این همه پیرمرد و پیرزنی کنند که تا آخرین نفس خود پای نظام ایستاده اند.

گفتگوی پایانی این نشریه با احسان محمد حسنی است. فعال برجسته عرصه فرهنگ سالهای اخیر. مدیر سابق موسسه عاشورا، فرهنگسرای پایداری و اکنون معاونت تبلیغات بنیاد حفظ آثار و نشر ارزشها. او همان کسی است که مراسم ظهر عاشورای فکه، تئاتر شب آفتابی و ... از ابداعات اوست. حرفهای خیلی قشنگی زده. به ویژه در مورد میرحسینی که سالها در تلاش یک وقت ملاقات او بود و ...

پیامک قشنگ یکی از دوستان جدید:

اینو داداشم اس ام اس (پیامک) زد:

تو سنگر دعای کمیل بود. چراغا خاموش. همه تو حال خودشون بودند.

اومد تو گفت: اخوی! بفرما عطر! ثواب داره!

-آخه الان وقتشه؟

-بزن! بوی بد میدی! امام زمان نمی آد تو مجلس!

بعد دعا، صورت همه سیاه بود!

تو عطر جوهر ریخته بود!