برای اولین امتحان دکتری ارتباطاتم: اولین تجربه آزمون سراسری دکتری 

• از خوش اقبالی یا شانس بد ما یکی این که اولین تجربه سازمان سنجش در برگزاری سراسری و نیمه متمرکز آزمون دکتری با ما آغاز شد.

• مکان و زمان فوق، میقات و میعاد اولین آزمون دکتری من بود. رقابت برای کسب عنوان یکی از پنج دانشجوی دکتری علوم ارتباطات در سال 1390! (از خوش اقبالی یا شانس بد ما، امسال فقط دانشگاه علامه طباطبایی، آن هم فقط 5 نفر دانشجو می گیرد! مرتبط: +)
• امسال، یکی از شهرهای استان محل اقامت به عنوان محل آزمون دکتری تعیین شد. ما هم مجبور شدیم برگردیم شهرستان. و از آنجا صبح زود به شهر محل آزمون.
  
• افزایش ناگهانی مسافرین بابل: شش و نیم صبح پنج شنبه. میدان امام. صف طویلی برای رفتن به بابل به وجود آمده است. راننده ها از تعجب شاخ در آورده اند که این همه آدم برای چی این وقت صبح پنج شنبه می خوان برن بابل!
  
• با امام صادقی ها در همه جا: خوشبختانه در محل آزمون هم امام صادقی ها از شرق و غرب مازندران خود را رسانده بودند و تنها نبودیم. (امام صادقی ها در همه عرصه ها حاضرند!)
• تکلیف ساقط شده: حجم بیش از تصور داوطلبان ورود به دکتری در حوزه امتحانی ما (امیرکلاء بابل) موجب شگفتی ما گردید. یکی از امام صادقی ها در همین باره گفت: دیگر تکلیف بازگشت به استان از ما ساقط شده است.
• صف دستشویی: تجربه می گوید قبل از آزمونهای 4 ساعته باید قضاء حاجت نمود. حتی اگر نداری!
  
• ن کانتری فر اولدمن: من هنوز هم توجیه نشده ام که چرا این همه پیرمرد باید در آزمون دکتری شرکت کنند؟ اینها که تاریخ مصرف علمی شان تمام است. یکی از امام صادقی ها از وجود برخی مدیران کل در بین این پیرمرد ها سخن گفت.
• ناهار نخردمه!: بحث درباره «نقی» یا محسن تنابنده (سریال نوروزی پایتخت) سهم از حاشیه های جانبی آزمون بود. اتفاق نظر وجود داشت که علی رغم تصویر گاهی منفی از مرد مازندرانی، مصداق های واقعی «نقی» در مازندران فراوان است.
• من شما را می شناسم!: دیدن دوستان قدیمی (احیانا بعد از 5 یا 6 سال) از اتفاقات جالب بود. دوستان دبیرستانی مان که بزرگ شده بودند. (داخل پرانتز: بعضی ها هم بعضی ها را به جا نیاوردند! که موجب خنده بقیه می گردید!)
• آزمون دکتری و سطح علمی مسجد: هنگام نماز ظهر، بسیاری از داوطلبان بدون هماهنگی به مسجد امام حسن در یکی دو کیلومتری محل آزمون آمده بودند. یکی از داوطلبان به نکته جالبی اشاره کرد: «احتمالا سظح علمی این مسجد هیچگاه این قدر بالا نبوده است! همه تحصیلکرده!» مشابه این وضعیت در مقیاس کمتری قهوه خانه هم اتفاق افتاد.
  

• آزمون استعداد تحصیلی (Gmat)، ابتکار ویژه آزمون دکتری امسال بود. چهل سوال هوش، درک مطلب، تحلیل و مقایسه و ریاضی و اینجور چیزها. چیز خوبی است. یک فایده آن کاهش شانس پیرمردها برای ورود به دوره دکتری است. هشت صبح تا ده صبح فرصت پاسخگویی به دفترچه شماره یک بود. چهل دقیقه وقت اضافه آوردم. (دانلود رایگان این نمونه سوال استعداد تحصیلی (+) و پاسخگویی به آن توصیه می شود! این هم پاسخهای آن نمونه سوال: + ) پیشنهاد می کنم که تعداد سوالات به 30 سوال کاهش پیدا کند. حداقل، وقت آزمون به 90 دقیقه کاهش پیدا کند تا جنبه رقابتی آزمون حفظ شود. نکته دیگر درباره استعداد تحصیلی، شش گزینه ای بودن آن است. اما با وجود شش گزینه ای بودن، نمره منفی یک سوم داشت!
  
• آزمون زبان عمومی. خوشبختانه نمره منفی نداشت. البته کاملا هم تستی نبود. 100 سوال و 120 دقیقه فرصت پاسخگویی. در مورد زبان هم پیشنهاد می کنم تعداد به 50 سوال و 60 دقیقه کاهش پیدا کند. در ضمن، قرار دادن چند تست زبان تخصصی در کنار سوالات زبان عمومی، چندان گزینه بدی هم نیست. (نمونه سوال زبان + و پاسخنامه اش +)
  
• آزمون تخصصی: بعد از آزمون 4 ساعته و خسته کننده نوبت صبح، نوبت به آزمون نود دقیقه ای بعد از ظهر رسید. در رشته ما (و عمده رشته ها) دو ماده امتحانی روش و نظریه (هر کدام سی سوال تستی) وجود داشت. روش تحقیق بیشتر شامل آمار عمومی (توصیفی و استنباطی) بود. انتظار این بود که بیشتر سوالات به روشهای تحقیق تخصصی در رسانه ها و علوم اجتماعی و ارتباطات اختصاص یابد. نظریه ها هم شامل حوزه های گسترده ارتباطات انسانی، جمعی، جامعه شناسی، نظریه فرهنگ، جهانی شدن و ... شد. (توجه: هر رشته علمی شامل مفاهیم، روش، نظریه و مسائل می باشد. که در این آزمون تقریبا مفاهیم، نظریه و مسائل در ذیل عنوان نظریه ترکیب شدند. البته سهم نظریه بیشتر بود.)
• تستی بودن آزمون تخصصی: 
• 1- مسلما به نفع غیر امام صادقی هاست. ما شش هفت سال است که به منابع مطالعاتی مان نگاه تستی نداشته ایم. پیام نوری ها که همیشه تست می زنند و عمدتا توانایی تحلیل تشریحی ندارند. بقیه دانشجویان هم حداقل برای ورود به ارشد، امتحان تستی داده اند. (راستی گفته می شود سطح سوالات دکتری، در سطح کارشناسی است. یعنی همان آزمون ورود به ارشد)
• 2- فکر می کنم برای آزمون تستی باید کتابهای خاصی را معرفی کرد! 
• 3- امکان استفاده از تاکیتک استراتژیک مورچه را فراهم کرد. (مورچه می تواند گزینه صحیح را پیش بینی کند.)
  
• عدالت آموزشی در ورود به مقطع دکتری؟ این نکته باید با تامل بیشتری بحث شود. گفته می شود: برگزاری آزمون به صورت نیمه متمرکز به نفع شهرستانی ها و دانشجویان دانشگاههای غیر معروف است. شانس آنها برای ورود به دوره دکتری بیشتر می شود. اینها درست است ولی آیا معنی عدالت هم این است؟ مثلا چرا باید معدل 18 دانشگاه امام صادق علیه السلام با 18 دانشگاه ... یکسان فرض شود؟ (20 درصد در این آزمون، براساس نمره معدل محاسبه می شود.) 
• دستهای کثیف: شاید قطع اعمال سلایق شخصی دانشگاهها در پذیرش دانشجوی دکتری، کار خوبی می بود. اما متاسفانه بعد از مرحله آزمون کتبی، این دانشگاهها هستند که تصمیم می گیرند که با چند برابر ظرفیتها چه کنند!
• نیتهای خوب در انتظار شیوه های صحیح: راستی فراموش نکنیم این اولین تجربه بود و باید به وزارت علوم و سازمان سنجش فرصت داد تا خودش را اصلاح کند. نیت های خوبی پشت سر این اتفاق هست.

لزوم توجه به اعتبار منبع  در ارتباطات و رسانه ها (به ویژه اینترنت!) با توجه به قرآن و حدیث

دقت کن چه غذایی می خوری!

همه شما حتی اگر اهل قرآن هم نباشید، احتمالا شنیده اید که آیه ای هست که می گوید: «فلینظر الانسان الی طعامه». (سوره 80، آیه  24)
ترجمه ظاهری آیه می گوید: انسان باید به خوراکش نگاه کند. تفسیر آن هم این است که مراقب حلال و حرام بودن لقمه ای که می خورد باشد که حتی یک لقمه کوچک (حرام یا حلال) آثار دنیوی و اخروی دارد.

مراقب خوراک فکری خود باشید!

اما در احادیث از امام صادق علیه السلام نقل است که در تفسیر همین آیه می فرمایند: منظور خوراک فکری هم است. (سرود عرش، حجت الاسلام کاظم صدیقی، بامداد کتاب، ص 46) . یعنی دقت کنید که منابع فکری شما چه کسانی هستند؟

فیدهای RSS و ATOM مصداق امروزی همان طعامی است که باید مراقبشان بود!

 شما احتمالا با فیدهای آر اس اس و اتم RSS آشنایی دارید. می دانید فید کلمه ای انگلیسی است (Feed) و معنی تحت الفظی آن غذا دادن و خوراک (طعام) است. فید یک سایت به معنی آخرین مطالب آن سایت است که با اشتراک آن می توان به صورت خودکار و رایگان به جدیدترین به روزرسانی های سایت دسترسی داشت.
امروزه کاربران اینترنت بیشتر به جای سرزدن به سایتها و وبلاگها، به اشتراک فید آنها در نرم افزارها یا سایتهایی چون گوگل ریدر (گودر) می پردازند. به عبارتی دیگر، منبع پیامهای ارتباطی آنها (اعم از خبری، تحلیلی، ادبی و ...) فیدهایی هست که آنها مشترکند. فید وبلاگها و یا فید کسانی که آنها را فالو می کنند. (=آنها را مشترکند.)

دقت کن چه خوراکی (فیدی) را مشترکی!

در تکالیف کلاسی و کارهای علمی و پژوهشی، عمده منابع اینترنتی فاقد اعتبار است. اما کاربران فضای مجازی، آنها را معتبر می پندارند! در حالی در اینترنت، انواع مغالطات، دروغها، اشتباهات و ... یافت می شود. به هر منبعی نمی توان اعتماد کرد. خواندن مطالب متعلق به یک جناح سیاسی، بی شک در شما موثر خواهد بود. به ویژه این که اشتراک فیدها معمولا در دراز مدت است و رویکرد مخاطبان فیدها هم انفعالی است ما با یک فاجعه مواجه خواهیم شد. احتمالا شنیده اید که اگر یک دروغ چند بار تکرار شود، باور پذیر می شود. اتفاقی که بارها در اینترنت افتاده است. منابع متفاوت، یک خبر را نقل می کنند. شما هم خواهید گفت: تا نباشید چیزکی، مردم نگویند چیزها! گرچه امروزه نظریه های تاثیر قدرتمند رسانه ها در دنیای علمی رشته ارتباطات جایگاه سابق خود را از دست داده اند، اما نظریات جدیدتر (مثل نظریه برجسته سازی) از خطر بزرگتری می گویند: رسانه ها تعیین می کنند شما به چه چیز فکر کنید. من هم می گویم: توجه کنید که چه کسی برایتان تصمیم می گیرد که به چه فکر کنید. شاید لازم باشد برخی فیدها یا برخی دوستانتان را دیگر مشترک نباشید! به خودتان رحم کنید!

به هر حال، دقت کنید که سلامت فکری خود را دست چه کسانی می سپارید!

من خودم برخی فیدهای ضد انقلاب را هم مشترکم. اما همیشه به آن سر نمی زنم. به منبعی که خبر را از آن نقل می کنند هم توجه می کنم و همیشه رویکرد فعالانه و انتقادی را در مواجهه با این سایتها حفظ می کنم. عقلم را تعطیل نمی کنم. مثلا بالاترین (که خودش یک منبع دست دوم و در نتیجه فاقد اعتبار است.) نوشته بود: مسئول انجمن اسلامی دانشگاه امام صادق علیه السلام اخراج شد. شبکه های ماهواره ای هم خبر آن را کار کردند. اینها در حالی بود که هیچ گاه دانشگاه ما انجمن اسلامی نداشته است! این رویکرد رو درباره فارس یا رجا هم دارم. می دانیم آنها بی طرف نیستند! البته صرف توجه کافی نیست و باید رویکرد فعالانه تری در نقد و مواجهه با خبرها داشت. به هر حال از اثر برجسته سازی (به چه فکر کنیم) گریزی نیست.

مرتبط:

چگونه با گوگل ریدر کار کنیم؟

  همزمان با حذف استاد محبوب دانشگاه امام صادق علیه السلام، انجمن علمی دانشجویان معارف اسلامی و فرهنگ و ارتباطات دانشگاه امام صادق علیه السلام به پاس ارج نهادن به مقام علمی و زحمات استاد اندیشمند دکتر ابراهیم فیاض ویژه نامه ای در همین باره منتشر کرد.

(فایل پی دی اف این ویژه نامه به زودی منشتر خواهد شد.)

بخش های مختلف یادنامه استاد ابراهیم فیاض

در این یادنامه که با جمله امام خامنه ای درباره آقای فیاض (دیدار با اساتید، ماه رمضان سال جاری) شروع می گردد، علاوه بر زندگینامه، مروری بر آثار و کتابها، یادداشتهای تنی چند از شاگردان استاد در دانشگاه امام صادق علیه السلام و دانشگاه تهران به چشم می خورد. مهدی یوسفی، حسین سرفراز و حمید درویشی شاهکلایی از جمله نویسندگان این یادداشتها هستند.

زمینه های گردآوری نشریه ای برای استاد ابراهیم فیاض

ایده انتشار این ویژه نامه به حدود سه ماه قبل بر می گردد که خبر تغییر وضعیت استخدامی استاد فیاض به حق التدریسی موجبات اعتراضات گسترده دانشجویی به جریان حذف برخی چهره ها را فراهم کرد. به همین دلیل پرونده ای برای حذف فیاض در وبلاگها، پیامکها و ایمیلها بخش های دیگری از این نشریه را تشکیل می دهد که در آن انعکاس واکنش های دانشجویی به حذف استاد محبوبشان در رسانه های جدید پیگیری شده است.

ابراهیم فیاض کیست و چرا برای او ویژه نامه منتشر می شود؟!

ابراهیم فیاض، دانش آموخته حوزه و اولین دوره دکتری فرهنگ و ارتباطات کشور در دانشگاه امام صادق علیه السلام است که از سال 1375 به عضویت هیات دانشگاه تهران درآمده است. توانایی های علمی در کنار صراحت بیان و صمیمیت گفتار و مهم تر از تحلیل های متفاوت و شجاعانه از دانشمند جوان کازرونی چهره ای محبوب ساخته است. و جالب آن که حذف پی در پی کلاسهای درسی ایشان در دانشکده فرهنگ و ارتباطات دانشگاه امام صادق علیه السلام -که بخشی از یک جریان تلقی می گردد- بر علاقمندی دانشجویان به این استاد متعهد و انقلابی افزوده است!

درسهایی که فیاض نمی دهد

دکتر فیاض در دانشکده فرهنگ و ارتباطات درسهای مبانی جامعه شناسی، انسان شناسی فرهنگی، نظریه های جامعه شناسی، تفسیر موضوعی فرهنگ و ارتباطات و ... را تدریس می کرد. آخرین کلاس درس دکتر فیاض در دانشکده فرهنگ و ارتباطات مربوط به سال گذشته است که فلسفه علوم انسانی اجتماعی را به دانشجویان کارشناسی ارشد تدریس می کردند. این درس در ترم جاری، در اقدامی دیرهنگام به استاد دکتر عماد افروغ (که هیات علمی دانشگاه امام صادق نیست) واگذار شده است. بنابراین ورودهای سال 85 و بعد آنها هیچ درسی با دکتر فیاض نخواهند داشت که در نوع خود جالب توجه است.

جای خالی استاد دکتر احمد پاکتچی

هم چنین باید یادی کنم از استاد دکتر احمد پاکتچی که او نیز به وضع مشابهی دچار شده است؛ اما  دانشکده الهیات قدر این گوهر نایاب را خوب می شناسد. دکتر احمد پاکتچی در دانشکده فرهنگ و ارتباطات، درسهای مطالعات ادیان معاصر، زبان شناسی و نشانه شناسی و فلسفه علوم انسانی تدریس می کرد که ظاهرا کدهای 87 و بعد آنها هیچ درسی با این استاد گرانقدر نخواهند داشت.

بی شک عدم بهره مندی از اساتید بزرگ جبران نشدنی است.

مطالعه نسخه کامل (بقیه) این یادداشت، تنها برای آنانی که رمز دارند (+)

ما (دانشگاه امام صادق علیه السلام)، تهران (دانشکده علوم اجتماعی)، علامه طباطبایی و قم (موسسه باقر العلوم که استاد میم از آن با عنوان دکان قم یاد می کند!) تنها دانشگاههایی هستیم که در ایران دوره های دکتری برای رشته ارتباطات برگزار می کنیم. باز هم مثل همیشه دانشگاه آزاد یادم رفت!

تاریخچه اجمالی برگزاری دوره های دکتری ارتباطات در ایران

علم جوان ارتباطات بعد از انقلاب در ایران به تصمیم شورای انقلاب فرهنگی به رکود گرائید تا این که جوانان علاقمند به تبلیغ دانشگاه امام صادق علیه السلام مجوز برگزاری اولین دوره دکتری را گرفتند و کمی بعد دانشگاه علامه هم اضافه شد و کار به جایی رسید که حتی در قم هم امسال برای دومین دوره، دکتری ارتباطات گرفتند. اگر از تحولات اسم دکتری در دانشگاههای مختلف بگذریم شاید بد نباشد که به تفاوت اسم ها توجه کنیم:

اسامی متفاوت دوره های دکتری ارتباطات

فرهنگ و ارتباطات (دانشگاه امام صادق علیه السلام و قم)

علوم ارتباطات اجتماعی (دانشگاه علامه طباطبایی و تهران و آزاد) (البته در برخی منابع اسم رشته دکتری دانشگاه علامه «علوم ارتباطات» ذکر شده.)

این تفاوت در عنوان در محتوا و نگرشها و گرایشها هم تاثیرگذار بوده است.

پذیرش دانشجو در اولین دوره کنکور سراسری دکتری (نیمه متمرکز)

دانشگاه ما که تا 91 نمی گیره. تهران هم همین طور. آزاد هم که ما نمی ریم! قم هم که ما رو راه نمی دن. برای طلبه های پایه 10 است و نهایتا اگر جا موند یک نفر غیر طلبه نیمه دوم می گیرند. می مونه علامه که امسال 5 نفر می گیره. علامه هم کسی از بچه های 82 و 83 را قبول نکرده احتمالا ما هشتاد و چهاری ها رو هم قبول نکنه. هم مذهبی هستیم و هم مال یک دانشگاه دیگه. تازه مذهبی انقلابی دو آتیشه! (البته ما معتدلیم!)

با قانون جدید امتحان دکتری هم که فقط این رشته ها رو می تونیم امتحان بدیم! خب، من که واحدهای فوق لیسانسم تموم شده به چه انگیزه ای باید درس بخونم؟!

راستی ثبت نام دکتری هم تا این پنج شنبه تمدید شد!

پنجره این هفته رو شش صبح برگشتنی از نونوایی خیابون علامه، از کیوسک مطبوعاتی چهارراه مسجد قدس خریدم. عکس روی جلد این شماره، حسین کچویان بود.

استاد حسین کچویان، عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی و از اکابر جامعه شناسی ایران (در دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران) هستند که هر از چندگاهی تحلیل ها و مناظره هایی از ایشان می شنویم. گرچه خودم تنها یک بار پای درس ایشان نشسته ام (در دانشگاه ما تدریس ندارند متاسفانه) اما برخی دوستان امام صادقی ام (دانشجویان رشته معارف اسلامی و فرهنگ و ارتباطات) هر هفته در کلاسهای درس او مثل نظریه های جامعه شناسی و ... حاضر می شوند. سیری در آراء و آثار این استاد عزیز و متعهد، پرونده اصلی این شماره نشریه خبری تحلیلی پنجره است. مهرنامه هم در شماره اخیر خود به بحث «مرگ جامعه شناسی» پرداخته بود که از بحثهای جنجال برانگیز مطرح شده توسط استاد کچویان است.

"هفتاد و دو دانشجوی بسیجی دانشکده فرهنگ و ارتباطات دانشگاه امام صادق (ع) با انتشار بیانیه ای از نامه فعالان فرهنگی و تشکل های بسیجی و جهادی سراسر کشور پیرامون عملکرد سازمان صدا و سیما حمایت کردند."

خبر فوق را در گودر خواندم و به دنبالش به اینجا + رفتم . همانطور که انتظار داشتم، نام اخوی عزیزمان هم در لیست امضا کنندگان بیانیه به چشم می خورد.
برخی از این اسامی خودشان صاحب وبلاگ هستند، منجمله:
مجید اسماعیل زاده +   حامد سهرابی + 
احمدرضا معصومی + 
حسین مهدی پور +   مهدی دعایی +
بعضی ها هم اینجا + می نویسن.

این وبلاگ ها را در لینک های اخوی گشتم تا پیدا کردم.
اما این پست اختصاص دارد به انعکاس این بیانیه در سایت های خبری:

اسامی بیش از هزار امضاکننده منفرد نامه به رهبر انقلاب +

متن نامه فعالان فرهنگی و تشکل های مردمی عرصه های فرهنگ و هنر و رسانه انقلاب اسلامی درباره عملکرد سازمان صدا و سیما در اولین سالگرد حکم رهبر معظم انقلاب اسلامی حضرت آیت الله خامنه ای +

کتابهای ادبیات فارسی در دروه ما و دوره های قبل ما پر بود از فریب و دروغ و نامردی.  (چوپان دروغگو، زاغکی قالب پنیری دید، ...) ظاهرا یک تحلیل محتوای علمی هم شده است که این موضوع را تایید می کند. شعر دو کاج فارسی چهارم ابتدایی هم نمونه ای از این نامردی ها بود که خدا می دونه اون موقع با ما چه کرد. این شعر رو بخونید تا خاطره نوستالژیک آن سالها زنده بشه. در ادامه، همین را می بینید که نوسرایی شده است و با اهداف آموزشی تعلیم و تربیت دوره ابتدایی متناسب تر.

شعر دو کاج
________________________________

این شعر بسیار خواندنی سروده آقای محبت و از کتاب چهارم دبستان

در کنار خطوط سیم پیام         خارج از ده دو کاج روئیدند
سالیان دراز رهگذران              آن دو را چون دو دوست میدیدند

یکی از روز های سرد پاییزی     زیر رگبار و تازیانه باد
یکی از کاج ها به خود لرزید      خم شدو روی دیگری افتاد

گفت ای آشنا ببخش مرا            خوب درحال من تامل  کن
ریشه هایم زخاک بیرون است      چند روزی مرا تحمل کن

کاج همسایه گفت با تندی          مردم آزار از تو بیزارم
دور شو دست از سرم بردار        من کجا طاقت تورا دارم

بینوا راسپس تکانی داد              یار بی رحم و بی مروت او
سیمها پاره گشت و کاج افتاد        برزمین نقش بست قامت او

مرکز ارتباط دید آن روز              انتقال پیام ممکن نیست
گشت عازم گروه پی  جویی          تا ببیند که عیب کار از چیست

سیمبانان پس از مرمت سیم         راه تکرار بر خطر بستند
یعنی آن کاج سنگدل را نیز          با تبر تکه تکه بشکستند

و حال نسخه جدید این شعر زیبا

دو کاج        نسخه جدید

در کنار خطوط سیم پیام           خارج از ده دو کاج روئیدند
سالیان دراز رهگذران               آن دو را چون دو دوست می‌دیدند
روزی از روزهای پائیزی            زیر رگبار و تازیانه باد
یکی از کاج ها به خود لرزید       خم شد و روی دیگری افتاد
گفت ای آشنا ببخش مرا          خوب در حال من تأمل کن
ریشه‌هایم ز خاک بیرون است     چند روزی مرا تحمل کن
کاج همسایه گفت با نرمی         دوستی را نمی برم از یاد
شاید این اتفاق هم روزی          ناگهان از برای من افتاد
مهربانی بگوش باد رسید           باد آرام شد، ملایم شد
کاج آسیب دیده ی ما هم         کم کمک پا گرفت و سالم شد
میوه ی کاج ها فرو می ریخت    دانه ها ریشه می زدند آسان
ابر باران رساند و چندی بعد       ده ما نام یافت کاجستان

شاعر: محمد جواد محبت،  همان شاعر دوکاج

"امروز آمار بازدید این وبلاگ به لطف خدا و به یاری نگاه های پرمهرتان از مرز ده هزار بازدید گذشت.

این عدد این صدا را در گوش من زمزمه می کند که:

وهاب! تو و نوشته هایت مسئول زمان های از دست رفته خوانندگانی هستی که آن را صرف مطالعه مطالبت کردند. آیا به خوانندگان معادل زمان از دست رفته شان بهره و فیضی رسانده ای؟

حلالم کنید اگر وقتتان را با مطالبم هدر دادم. به زودی با مطلبی در مورد رسالت وب نویسی در خدمتم."

پیامکی آمد:
«یک قدم تا خداحافظی فیاض...
نامه همایون به اعتصامی:
فیاض از قراردادی به حق التدریسی تغییر وضعیت یابد»
سر میز شام بچه ها اطلاعات بیشتری دادند. یک کامنت هم با همین موضوع داشتیم.

من جواب می خواهم. از خودتان و حقوقی که می گیرید،‌دفاع کنید! ما در کلاسها مجبوریم اساتید پوزیتیویست، سکولار، ضد انقلاب، بی سواد را تحمل کنیم. تحمل می کنیم. اما لذت حضور اساتید انقلابی باسواد را از ما نگیرید.

برخی مطالب مرتبط با دکتر فیاض در این وبلاگ:
+ فیاض روی جلد همشهری آیه: انقلاب ما انقلاب کتاب بود
+ خرید کتابهای فیاض در نمایشگاه بین المللی قرآن (تعامل دین فرهنگ و ارتباطات+ مردم شناسی دینی توسعه)
گزارشی از (روند و حاشیه ها) داغترین مناظره چند سال اخیر دانشگاه امام صادق علیه السلام: دکتر فیاض و صادق زیباکلام
کتاب ایران آینده به سوی الگویی مردم شناختی برای ابرقدرتی ایران اثر دکتر محمد ابراهیم فیاض
رونمایی کتاب ارزشمند دکتر فیاض: ایران آینده به سوی الگوی مردم شناختی برای ابرقدرتی ایران

مطالب مرتبط با این قضایا در دیگر وبلاگها:
حذف دکتر فیاض چرا؟- وبلاگ خط صفر: حسین مهدی پور (لینک)
استاد فیاض هم حق التدریسی شد!- وبلاگ دانشگاهه داریم؟!!!: کاربر عمومی (لینک)
برای استاد_ وبلاگ پی نوشت دات آی آر: مسعود حسنلو (لینک)

هم اکنون، 29 شهریور 1389، اولین پایان نامه و کمی بعد از آن دومین پایان نامه کارشناسی ارشد رشته معارف اسلامی و فرهنگ و ارتباطات دفاع می گردند.

حسین سرفراز، دانشجوی دزفولی کد 82، اولین دوره، اولین کسی است که به دفاع از پایان نامه خویش می پردازد. او جنبش سبز را در پایان نامه اش تئوری سازی کرده است.
عنوان پایان نامه او: سیاست فرهنگی تفاوت و نشانه شناسی فرهنگی پدیده موسوم به جنبش سبز در جمهوری اسلامی ایران
استاد راهنما: دکتر حسام الدین آشنا
استاد مشاور: دکتر احمدپاکتچی
استاد داور: دکتر حسن بشیر

نمره ای که هیات داوران به حسین سرفراز، دوست دوست داشتنی و صمیمی من داد، نمره 90 بود. حسین جان! مبارکت باشد!

عکس دست جمعی به ترتیب از این طرف: استاد دکتر احمد پاکتچی، استاد دکتر حسن بشیر، استاد حسین سرفراز، استاد دکتر حسام الدین آشنا، استاد دکتر نادر جعفری. عکاس: خواست نامش حذف شود.

مهدی یوسفی، دانشجوی تبریزی کد 83، دومین دوره، دومین کسی است که ساعت 5 بعد از ظهر دفاع از پایان نامه خویش را آغاز خواهد کرد.
عنوان پایان نامه او: فلسفه و فرانظریه های دانش ارتباطات: در آمدی بر چهارچوب اسلامی
استاد راهنما: دکتر ابراهیم فیاض
استاد مشاور: پروفسور سیدحمید مولانا
استاد داور: دکتر مهدی محسنیان راد

پایان نامه ها در سالن صدر دفاع می شوند و جا برای ایستادن هم نیست! من هم بیرون سالن هستم!

این پست به روز می شود!

----

دفاعیه استاد مهدی یوسفی تا ساعت 7 و 30 (اذان) طول کشید و نهایتا با نمره ای عجیب خاتمه یافت. استاد دکتر مهدی محسنیان راد، نمره 5 از 30 به ایشان دادند!

این که معنی این نمره چیست، بحثی است که نیازمند اطلاعات بیشتری است. اما اجمالا:

1- توان علمی و انصاف دکتر حسن بشیر، مورد تایید بسیاری از دانشجویان قرار گرفت.

2- استاد محسنیان راد، به شدت دچار افت محبوبیت شد.

3- بسیاری، حوادث پشت پرده را دخیل در این نمره دانستند.

4- نارضایتی و نا امیدی از دانشکده هم افزایش یافت.

بی اخلاقی های رسانه ای (درج این مطلب بدون ذکر منبع):

این مطلب در پایگاه خبری تحلیلی پارسینه

و تعدادی سایت مسدود شده که نه اسم آنها را می آوریم و نه لینکشان می دهیم. (برایشان تبلیغات می شود؛ لینک کردنشان هم خلاف قانون است.)

این 21 نفر به خانواده فرهنگ و ارتباطات اضافه می شوند

فردا شروع اردوی پیش دانشگاهی بصیرت 89 است. 21 نفر در لیست افرادی بودند که انتخاب اول خودشان را رشته فرهنگ و ارتباطات درخواست داده بودند که از این میان 10 نفر آنها تهرانی بودند.

گرچه این تعداد همیشه کم و زیاد می شود و تعداد افرادی که نهایتا باقی می مانند تغییر می کند؛ اما می خواهم به شجاعت این افراد تبریک بگویم.

سه چهارم این 21 نفر از رشته های غیر علوم انسانی وارد علوم انسانی می شوند. این شجاعت بزرگی است. با توجه به اینکه دانش آموزان تحصیل کننده در علوم انسانی، نمایندگان خوبی برای علوم انسانی (معمولا) نیستند و هدایت تحصیلی آموزش و پرورش ما هم اصلا به درستی انجام نمی پذیرد. با توجه به اون وجهه بد علوم انسانی، باید به شهامت آنانی که به علوم انسانی می آیند، افتخار کرد.

اما قضیه فقط علوم انسانی نیست، همین که عده ای به جای رشته های مشهور (حقوق و مدیریت و در درجه های بعدی الهیات، اقتصاد و سیاسی) رشته فرهنگ و ارتباطات را انتخاب کردند که هیچ نمونه مشابهی در دانشگاههای کشور ندارد، بیشتر قابل تحسین است.

آنها چیزی در مورد رشته فرهنگ و ارتباطات (این رشته ناشناخته ولی فوق العاده ضروری و مهم) نمی دانند و به این ریسک دست می زنند.

خوش به حال این ها و بدا به حال دیگران!

البته واقعیت مساله این است که خوش به حال اینها. به رشته ای می آیند که رشته روز است. همه می دانند مشکل اول کشور ما در تمام حوزه ها فرهنگ است. فرهنگ سیاسی، اقتصادی و .... برای همه کارها هم باید فرهنگسازی شود که بلد نیستیم. عصر ارتباطات و اطلاعات است و فضای سایبر بر همه جا مسلط شده است. دوران قدرت نرم و جنگ نرم است. در عصر ارتباطات بین المللی، ارتباطات میان فرهنگی و بین فرهنگی شکل گرفته است و .... از اقتصاد فرهنگ تا حقوق فرهنگ تا فلسفه ارتباطات و بسیاری از حوزه های دیگر این رشته، کشور نیاز به متخصص دارد و کار نشده است. جالب است که حتی سرفصلهای بحث اقتصاد فرهنگ به فارسی ترجمه نشده است. بالاخره تنوع و جذابیت ذاتی مباحث و درسهای رشته هر کسی را جذب می کند. 115 واحد عمومی است که همه رشته ها یکسان می خوانند، 83 واحد(61 واحد کارشناسی و 22 واحد ارشد) هم تخصصی فرهنگ و ارتباطات است که بعضی از آنها را دیگر رشته ها هم می خوانند. (مثل دروس مدیریتی رشته). در حالی که عمده رشته ها واحدهای تخصصی شان بیش از 100 واحد است که همین عدم پالایش واحدها دانشجویان آن رشته را زجر می دهد!

خوش به حال اینها و بدا به حال آنهایی که با شناخت سطحی، ناقص و نادرست خود از رشته های حقوق و مدیریت به آن رشته ها می روند و  در سالهای بعد پشیمان می شوند ولی فرصت بازگشتی نیست. جالب توجه تر آنجا می شود که هدف و انتظار از رشته حقوق و مدیریت دانشگاه امام صادق علیه السلام با دیگر دانشگاهها یکی نیست. مثلا اینجا نباید مدیر و قاضی و وکیل تحویل جامعه بدهد که این داوطلبان با چنین شناختی به این رشته ها می روند و 7 تا 8 سال از عمرشان را در این رشته ها با درسهایی که اصلا علاقه ای ندارند، سپری کنند! بارها دانشجویان حقوق و مدیریت به من مراجعه کردند و ضمن بیان اهمیت تحصیل در فرهنگ و ارتباطات (با شناخت اجمالی شان بعد 4 یا 5 سال)، از حجم زیاد واحدهای رشته خود و اینکه بسیاری از این واحدها اضافی است، شکایت کردند. آنها اشتباه کردند؛ هر چند بسیاری از آنها حاضر نیستندد بگویند اشتباه کردیم و فقط می گویند خوش به حال شما ارتباطاتی ها که 5 سال و نیم درسهایتان تمام می شود و بعد از یک دوره مطالعاتی آزاد 5 و نیم ساله، راحت ...

به شدت به هشتاد و نهی ها توصیه می کنم که انتخاب رشته شان را نه بر اساس احساسات و جو گرفتگی ( و نه علاقه کاذبی که خانواده و جامعه به شما تزریق کرده) بلکه بر اساس نیاز جامعه (کشور، جهان اسلام، منطقه خودتان) + علایق و سلایق و استعدادها و توانایی ها خودتان انجام دهید.

داستان دانشجوی برق شریف

شاید شما هم داستان دانشجوی برق شریف را شنیده باشید که شجاعتش را داشت و انصراف داد. از سال اول دبیرستان فکر می کرد برای اثبات توانایی های خودش باید در برق دانشگاه قبول شود. قبول شد و آنجا بود که فهمید اصلا علاقه ای به برق ندارد!

راستی این روز ها به ویژه سال گذشته با حجم زیادی از دوستانی مواجه بودم که از رشته های فنی و مهندسی بودند ولی ارشدشان تغییر رشته دادند به علوم انسانی. بهتر است از همان ابتدا علایق خودتان را مبنا قرار دهید!

یک نکته دیگر:

به زودی دو نفر (آقایان حسین سرفراز از دوره اول و مهدی یوسفی از دوره دوم کارشناسی ارشد پیوسته رشته معارف اسلامی و فرهنگ و ارتباطات دانشگاه امام صادق علیه السلام) از خانواده فرهنگ و ارتباطات به خانواده ارتباطات دانشگاه تهران ملحق می شوند و شاهد دفاع از پایان نامه های فوق لیسانس آنها خواهیم بود. صلوات. 

منتظر یادداشتی برای آزمون دکتری ارتباطات باشید!